Εκπλήξεις!


Δράση: Party έκπληξη κι οχι μόνο!


Από διοργάνωση γενεθλίων φέτος άλλο τίποτα!!!! Tea - party, σούπα- party (party με σούπες), πικ – νικ party, Cheesecake Contest party, grill - party, party  - έκπληξη και άλλες ιδέες που θα γνωστοποιούμε αφού τις πραγματοποιούμε!
Ευχάριστες εκπλήξεις! Δώστε στους δικούς σας χαρά διοργανώνοντας τους ένα πάρτυ έκπληξη με αγαπημένα θέματα του εορταζόμενου! Προσέξτε να μην το καταλάβει και να μην το περιμένει! Η τούρτα μπορεί να είναι με μια εικόνα από το αγαπημένο του comic! Οι καλεσμένοι πέρα από εχέμυθοι θα πρέπει να είναι όντως οι αγαπημένοι του από όλους τους χώρους (δουλειά , οικογένεια, γυμναστήριο…)! Στον τοίχο θα μπορούσαν να παίζουν φωτογραφίες από διάφορες στιγμές του εορταζόμενου ή στην τηλεόραση να παίζει σε dvd η αγαπημένη του ταινία… εννοείται ότι η μουσική θα πρέπει να είναι στις επιλογές του! Κάντε τον πρωταγωνιστή και δείξτε του πόσο τον αγαπάτε!
Κάντε ακόμα και μικρές καθημερινές εκπλήξεις, σε αγαπημένους σας , ακόμα κι αν δεν γιορτάζουν, εκπλήξεις που θα ανατρέψουν την καθημερινότητα ευχάριστα! 
Κάντε εκπλήξεις ακόμα και σε αγνώστους! Χαμογελάστε τους ή απλώς πείτε τους καλημέρα ακόμα κι αν ξαφνιαστούν! 
Το τι είναι ευχάριστο για τον καθένα, βέβαια, σκεφτείτε το καλά…

Εμπνευσμένο από την Δ.Μ.

" ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΖΟΜΑΙ"



 1. κάνω, εκτελώ πειράματα• δοκιμάζω ή εφαρμόζω θεωρητικές γνώσεις ή υποθέσεις για μελέτη ή επαλήθευση: Πειραματίζεται με ποντίκια. 2. κάνω κτ. δοκιμαστικά (για να διαπιστώσω την πιθανότητα επιτυχίας, τις σχετικές δυσκολίες, τα προβλήματα κτλ. και να προνοήσω ανάλογα)

Παραμυθοπειράματα



Γιατί σε όλα τα παραμύθια έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα; Ζούμε εμείς καλύτερα από τη Χιονάτη που βρήκε το βασιλόπουλο , αφού πρώτα έζησε με 7 νάνους; (προς θεού, δεν υπονοώ κάτι για την Χιονάτη) Ζούμε εμείς καλύτερα από την κοκκινοσκουφίτσα; Που,εντάξει, δε λέω τράβηξε μερικά ζόρια με τον λύκο, αλλά τελικά μια χαρά την έσωσε ο ξυλοκόπος! Anyway, μεγαλώσαμε με ένα σωρό άλλα παραμύθια για τον ιδανικό έρωτα και ψάχνουμε να δούμε ποιος έχει το δεξί γοβάκι μας για να το κάνουμε σετ με το αριστερό που έχουμε πάντα στην τσάντα μας!
Τι θα γινόταν όμως αν το βασιλόπουλο ή ο πρίγκιπας (έστω ο ξυλοκόπος) σου «πέταγε» μια από τις παρακάτω ατάκες:
«Είμαι μπαϊσέξουαλ.» Αν είχε ακούσει αυτό η Χιονάτη, πόσο συχνά λέτε να επισκεπτόταν με το βασιλόπουλο, τους νάνους;
« Δεν είμαι σε φάση για σχέση. Εγώ χτυπάω και φεύγω!» Και τι με ξυπνάς βρε , άνθρωπε! Θα απαντούσε η Ωραία κοιμωμένη! Άσε με να κοιμηθώ άλλα εκατό χρόνια!
« Ζεις μια ψευδαίσθηση. Εγώ έχω σχέση…» .Άσε κάτω τα μαλλιά μου! Θα ούρλιαζε η Ραπουνζέλ και μπορεί μεταξύ μας να τον έριχνε η ίδια στις τριανταφυλλιές!
« Σε βλέπω σαν αδερφή μου. » ΕΧΩ ΑΔΕΡΦΟ, ΡΕ!!! Θα απαντούσε φαντάζομαι η Γκρέτελ! 
«Θες να ακούσουμε λίγο Μπίγαλη; Έχει μερικά πολύ καλά.» Το ξέρω είναι λίγο άσχετο με τα προηγούμενα , αλλά το άκουσα το έτος 2012, σε πρώτο ραντεβού και ήθελα οπωσδήποτε να το γράψω. Ζητώ φυσικά συγγνώμη από τους φαν του Μπίγαλη και από τον ίδιο, ειλικρινά, δεν ήξερα ότι υπάρχουν ακόμα! Είναι συγκινητικό!
 «Αχ μελισσούλα μελισσάκι…» (πατήστε εδώ!! έχει μερικά πολύ καλά)

Κείμενο:  Ελένη Μητροπούλου

Συλλογισμοί Ονείρων



     Τα όνειρά μας υπάρχουν χάρη σε εμάς.
       Τα δημιουργούμε με τη φαντασία μας.
       Τα όνειρά μας γεννιούνται από εμάς.
       Επομένως,
      '' Τα όνειρά μας είμαστε εμείς ''.
       Κι  επειδή  ζούμε  και  μέσα από τα όνειρα, θα λέγαμε ότι
       και εμείς με τη σειρά μας οφείλουμε ένα μέρος της ύπαρξής μας σε αυτά.
       Ότι υπάρχουμε χάρη στα όνειρά μας.
       Επομένως,
      '' Τα όνειρά μας μάς κάνουν να ζούμε περισσότερο ''.
       Δηλαδή αν λάβουμε σοβαρά υπόψη μας τους παραπάνω συλλογισμούς,
       όποιος ονειρεύεται ζει και περισσότερο!
      
      Με αυτές τις σκέψεις μου, που τις σημείωσα πρόχειρα σε ένα χαρτί φροντίζοντας να μην ξεχαστούν από τη ''φευγάτη'' μνήμη μου λόγω έλλειψης βιταμίνης C και B12, νιώθω πως ανακάλυψα τον τόπο που κρύβεται το μυστικό της μακροζωίας!
      Ευτυχώς εγώ ονειρεύομαι συχνά! Το ίδιο φαντάζομαι κι εσείς, αφού μέσα από έρευνες έχει διαπιστωθεί ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν ονειρεύεται.
Οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ονειρεύονται! Μάλιστα ονειρεύονται ως επί το πλείστον τα ίδια πράγματα! Έτσι διάβασα! Και η πιο κοινή εμπειρία στα όνειρα των ανθρώπων είναι το άγχος και ο φόβος! Έτσι λένε οι μελετητές των ονείρων. 
Τί το' θελα το διάβασμα; Δηλαδή, να ζεις περισσότερο, αλλά με άγχος.
"Εεε..τότε τί το θες;!'', αναρωτιόμουν μέχρι τη στιγμή που ένας οκτάχρονος πιτσιρίκος με έβαλε ξανά σε σκέψεις.
      Αφορμή γι' αυτό στάθηκε μια συζήτηση που είχαμε σχετικά με ένα Σκέφτομαι και Γράφω με τίτλο: '' Το αγαπημένο μου μεταφορικό μέσο '', που έγραψαν στο σχολείο. Ο διάλογός μας διαμορφώθηκε πάνω κάτω ώς εξής:

(ΕΓΩ): Να μαντέψω; Έγραψες για το αεροπλάνο;
(ΠΙΤΣΙΡΙΚΟΣ): Αχά! Ναι, για το αεροπλάνο!
(ΕΓΩ): Έχεις ταξιδέψει ποτέ με αεροπλάνο;
(ΠΙΤΣΙΡΙΚΟΣ): Ναι, αμέ, πέρυσι το καλοκαίρι πήγα στις Φιλιππίνες στη γιαγιά μου και στον παππού μου και ήταν φοβερά!
(ΕΓΩ):
Σκέφτηκα:(Ουάου! Τόσο μικρός και έχει ταξιδέψει με αεροπλάνο και μάλιστα πήγε στις Φιλιππίνες, ενώ εγώ μόλις πρόπερυσι ταξίδεψα πρώτη φορά με το μεγάλο σιδερένιο πουλί και είχα προορισμό την Κρήτη! Μωρέ μπράβο!)
Θέλησα να τον εντυπωσιάσω και τελικά του είπα:

Εμένα το αγαπημένο μου μεταφορικό μέσο είναι το διαστημόπλοιο!

(Κι  ήμουν διατεθειμένη σε περίπτωση που με ρωτούσε, αν έχω ταξιδέψει με διαστημόπλοιο, να του πω ότι έχω πάει μέχρι το φεγγάρι μια φορά...στον ύπνο μου!
Φαντάστηκα πως θα του άρεσε. Ίσως και να γελούσε...
Αλλά για ακόμη μια φορά ο μικρός με τα λόγια του με άφησε άφωνη!)

(ΠΙΤΣΙΡΙΚΟΣ): Ααα, εγώ προτιμώ χίλιες φορές το αεροπλάνο! Με  διαστημόπλοιο ταξιδεύω κάθε βράδυ στον ύπνο μου.
(ΕΓΩ): (Άκουσα καλά;!)Μετά από παύση - μερικών δευτερολέπτων θέλω να πιστεύω και όχι λεπτών- τον ρωτώ:
 Ώστε, έχεις ταξιδέψει με διαστημόπλοιο! Και πού έχεις πάει;
(ΠΙΤΣΙΡΙΚΟΣ): Όχι πάντως στους γνωστούς πλανήτες...Σε άλλους, άγνωστους, που δεν έχουν όνομα. Και  μόλις φτάνω σε έναν από αυτούς,  βγαίνω έξω από το διαστημόπλοιο και πετώ τριγύρω.
(ΕΓΩ):  Σαν τους σούπερ ήρωες;
(ΠΙΤΣΙΡΙΚΟΣ): Ναιαί! Μπορώ να πετάω και να κάνω ότι θέλω.
Είμαι δυνατός κι ευτυχισμένος. Πολύ ευτυχισμένος!
      
       Ώστε ο μικρός ήταν ευτυχισμένος στα όνειρά του και όχι αγχωμένος ή φοβισμένος! Και ήταν όχι απλά ευτυχισμένος, αλλά πολύ ευτυχισμένος! Κι έγινα
κι εγώ ευτυχισμένη, γιατί με έκανε να καταλάβω...
       Στα όνειρά μας νιώθουμε όλα τα συναισθήματα και όχι μόνο αρνητικά όπως το άγχος! Οι ειδικοί βέβαια ισχυρίζονται ότι νιώθουμε κυρίως άγχος και φόβο, αλλά μπορούμε επίσης να νιώσουμε και χαρά και ευτυχία κι όλων των ειδών τις θετικές συγκινήσεις!
      Αν εκπαιδευόμασταν λοιπόν στο να προσπαθούμε να ονειρευόμαστε όσα θα θέλαμε να ζήσουμε και θα μας έκαναν ευτυχισμένους αλλά δε μάς επιτρέπονται;
Δε θα ζούσαμε έτσι και περισσότερο και ευτυχισμένοι;
      Επόμενος συλλογισμός που διαμορφώνεται με βάση τα παραπάνω:
    '' Τα όμορφα όνειρα μάς κάνουν ευτυχισμένους ''.
     Κι αν τον συνδυάσουμε με τον προηγούμενο συλλογισμό '' ότι τα όνειρα μάς κάνουν να ζούμε  περισσότερο'' ,τότε καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι:
    '' Τα όμορφα όνειρα μάς βοηθούν να ζούμε περισσότερο
        ευτυχισμένοι ''.
     Θέλοντας να το συνδυάσω και με το μυστικό της μακροζωίας που νομίζω πως ανακάλυψα, προκύπτει ότι :
    '' Τα όμορφα όνειρα είναι ο τόπος που κρύβεται   
       το μυστικό της ευτυχισμένης μακροζωίας ''.
Κείμενο: Ελένη Μακρή

Το γράμμα

                         



Εκεί που χρόνος δεν υπάρχει

Την πιο φωτεινή νύχτα του χρόνου, συναντηθήκαμε.
Μάλλον τυχαία.
Σε ακολούθησα, δεν γύρισες να κοιτάξεις πίσω σου, ήξερες ότι σε ακολουθούσα.
Σταμάτησες για μια στιγμή,
Στάθηκα διπλά σου.
  Δυο πυροτεχνήματα που συναντηθήκαν, λίγο πριν χαθούν
Έκρηξη εσύ και εγώ
Δεν μιλήσαμε πότε γι΄ αυτό,
Άπλωσες το χέρι σου με κράτησες
Σε ακολουθώ, δεν ξερώ που, δεν ξερώ για πόσο
Αλλάζεις μορφή και εγώ πίσω σου
Δεν μιλάς δεν σου μιλώ
 σιωπηλά σε αγαπώ
Φτηνή λέξη πολυφορεμένη, ψέματα,
Μπερδεμένες οι λέξεις στο κεφάλι μου και εσύ πάντα μπροστά
Ένα πείραμα  η σχέση μας και εσύ ο  τρελός επιστήμονας
 Εγώ σαν ποντίκι στο γυάλινο δοχείο περιμένω.
Μια ένεση τονωτική να πέσω λιπόθυμη να μην σε κοιτώ.
Για λίγο βυθισμένη σε νάρκη μακριά από το βλέμμα σου.
Φωνάζω μα δεν ακούς, βαρέθηκα, σε βαρέθηκα, επιμένεις να με κρατάς, να με κοιτάς.
Φεύγω, κοινότυπο , θα μείνω, έτσι από περιέργεια, να ζήσω το τέλος
Σε ένα πείραμα χωρίς σκοπό
Το τέλος μας μονάχα εσύ μπορείς να το πεις γιατί η δικιά μου ιστορία είναι μια ιστορία χωρίς
                                                       ΤΕΛΟΣ
 
Χάρισε μου/ χάρισε του
Πόσες φορές  έγινες πειραματόζωο κάποιού/κάποιας από αδυναμία να στρέψεις το βλέμμα σου προς τον εαυτό σου;



Η «μικρή Σωσώ» και άλλες περιπέτειες …«Η εξομολόγηση μιας φίλης»



Μάχη: Σωσώ μου δεν πάει άλλο! ΒΑ-ΡΕ-ΘΗ-ΚΑ!! Περνάν τα χρόνια! Πότε; Όχι πες μου πότε θα γίνω μάνα! Και καλά ας μην γίνω μάνα να βρω έναν κανονικό άνθρωπο! Έναν σύντροφο! Να κάνω μια σχέση της προκοπής! Βαρέθηκα όλοι να φοβούνται και τον ίσκιο τους και να μου σερβίρουν κάθε φορά μια δικαιολογία (ή και να μην μου την σερβίρουν και καθόλου) για να εξαφανιστούν! Ηθοποιοί καλλιτέχνες συγγραφείς! Να βρεις έναν άνθρωπο της τέχνης βρε αδερφέ να μπορείς να πεις μια κουβέντα!! …Στον κόσμο τους!!!!!!! «Αχ συγνώμη είμαι πολύ πιεσμένος αυτό τον καιρό, οι πρόβες ..το έργο!».. Για να μην πούμε και για τους μουσικούς ! Καλά αυτοί είναι οι χειρότεροι όλων! Μπορεί να βαρέσουν και μια κρίση ή να εξαφανιστούν έτσι απλά! Οι ωραίοι;; Μμμμ …εκεί να δεις! Ξεχασμένο είδος στις μέρες μας το πρότυπο αρχαίας ελληνικής ομορφιάς και όσοι το κατέχουν …..έχουν πάρει πολύ ψηλά τον αμανέ! …Οι φραγκάτοι; Εσύ και άλλες πέντε στην σειρά! …Λοιπόν το αποφάσισα!! Αφού μέχρι τώρα προκοπή δεν είδα, θα δοκιμάσω και εγώ κάτι καινούργιο! Ο επόμενος θα είναι ένα απλό λαϊκό παιδί από το Αιγάλεω… Κερατσίνι, Κοκκινιά, δεν μ ενδιαφέρει και το κυριότερο: θα είναι άσχημος! Να δοκιμάσω και εκεί την τύχη μου .. δεν μπορεί!! 
Αυτά είπε η αγαναχτισμένη φίλη μου και έκλεισε το τηλέφωνο. Χάθηκε για ένα δίμηνο και υπέθεσα πως το project της μπορεί να πήγε και καλά, ώσπου ένα απογευματάκι χτύπησε το τηλέφωνο!
Μάχη: Έλα Σωσώ μου η Μάχη είμαι!! 
Σωσώ: Έλα Μάχη μου! Τι κάνεις; Χάθηκες!
Μάχη: Χάθηκα το ξέρω αλλά ήμουν σε αναζήτηση!
Σωσώ: Αναζήτηση;
Μάχη: Του λαϊκού και άσχημου που λέγαμε που θα κάνα προκοπή!
Σωσώ: Έκανες;
Μάχη: Υπομονή έκανα σίγουρα φιλενάδα! Θα στα πω και θα καταλάβεις! Πριν από κανα  μήνα είχα πάει σε ένα πάρτυ, κάπου στον Κεραμεικό! Και τον γνώρισα! Βασίλης! Ή μάλλον μου τον γνώρισαν γιατί εγώ ποτέ δεν θα τον πρόσεχα, δεν ήταν καθόλου στα στάνταρ μου ασχημούλης (με χοντρή μύτη) και ψιλοαδιάφορος! Μηχανικός αυτοκινήτων από το Αιγάλεω, ακούσματα: κυρίως λαϊκά! Συμπαθητικός όμως και σίγουρα διαφορετικός από όσους είχα συνηθίσει! «Μα δεν μ αρέσει» σκεφτόμουν!  «Δεν είναι ότι δεν σου αρέσει είναι ότι δεν σου είναι οικείο αυτό το μοντέλο άντρα», έσκαγε η φωνή του ψυχαναλυτή στο μυαλό μου!.. Και είπα να δώσω μια ευκαιρία! Του έδωσα λίγο θάρρος και σε λίγο είχαμε καταλήξει να φιλιόμαστε με τις ώρες στην κουζίνα της εορτάζουσας! «Δεν είναι πρέπουσα συμπεριφορά αυτή» σκεφτόμουν! «Μην είσαι υπερβολική» μου ψιθύριζε αυτή η άλλη μου φωνούλα, που προσπαθούσε να με πείσει! .. Ο Βασίλης με συνόδευσε σπίτι και μπορεί να ήταν λίγο παραπάνω πιεστικός για να ανέβει αλλά τελικά έδειξε κατανόηση στην άρνηση μου! Ζήτησε το τηλέφωνο μου και με τον τρόπο του μου έδειξε ότι θεωρεί αυτονόητο ότι θα με πάρει την επόμενη μέρα! Και έτσι έγινε! Και όχι μόνο την επόμενη αλλά και την μεθεπόμενη και την παραμεθεπόμενη! «Επιτέλους ένας κανονικός άνθρωπος» ζητωκραύγαζε η φωνούλα μέσα μου! Πηγαίναμε στο Village για καφέ και τρώγαμε Goodys, μπορεί να μην συζητούσαμε για τις ταινίες του γαλλικού φεστιβάλ κινηματογράφου αλλά η ευτυχία κρύβεται σε απλά και καθημερινά πράγματα! Στο τέταρτο ραντεβού καταλήξαμε σπίτι του και ναι ανέχτηκα και τις εφτά γάτες (θυμάσαι ότι έχω αλλεργία) που μπορεί να τις είχε κλειδώσει στο σαλόνι αλλά είχαν αφήσει τα ίχνη τους στα σεντόνια!... Και ήρθε η επόμενη μέρα !! Και το τηλέφωνο δεν χτύπησε! Και άρχισα να ανησυχώ! «Έχω πολύ δουλειά θα σε πάρω εγώ!»  Και δεν με πήρε! Και πέρασε μια μέρα, δύο τρείς! Και άφαντο το λαϊκό παιδί Σωσώ μου! Και θυμήθηκα πως την έχω ξανακούσει αυτή την δικαιολογία! Και όταν δήθεν αδιάφορη τον πήρα για να του προτείνω να βρεθούμε το βράδυ, η απάντηση ήταν: « Sorry ρε μωρό δεν μπορώ! Έχω βγάλει κάτι αιμορροΐδες και ταλαιπωρούμαι σήμερα!» ... Αυτή την δικαιολογία Σωσώ μου η αλήθεια είναι πως δεν την είχα ξανακούσει ποτέ!!!

Υ.Γ. Το παρόν κείμενο δεν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας και οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις ναι είναι … υπαρκτή!!

Κείμενο:  Σ. Παπαδοπούλου



Λεβάντα



Η λεβάντα είναι γνωστή για το υπέροχο άρωμα της. Έχει πολλές ιδιότητες ως φυτικό αντισηπτικό, κατά της ακμής ,τον πονοκέφαλο και άλλες πολλές.
Μερικοί τρόποι  χρήσεις της είναι :
  • Καταπραΰνει την νευρική ένταση. Βάζουμε σε ένα φλ. τσαγιού βραστό νερό 1 κουταλιά του γλυκού λεβάντα και 2 κουταλιές του γλυκού λουΐζα το αφήνουμε 5 λεπτά και το σουρώνουμε.
  • Για την αϋπνία. Βάζουμε μερικές σταγόνες από αιθέριο έλαιο στο μαξιλάρι μας.
  • Για την μόλυνση από τσίμπημα εντόμων. Βάζουμε μερικές σταγόνες από αιθέριο έλαιο στην πληγή και έχει αντισηπτική δράση.
  • Είναι ένα μαγειρικό συστατικό όπως η μέντα , το θυμάρι και μπορεί να χρησιμοποιηθεί όπως αυτά .Η λεβάντα προσαρμόζεται εύκολα στη κουζίνα και οποιοσδήποτε πειραματισμός μ΄ αυτήν έχει καλά αποτελέσματα.
  • Καθαρισμός προσώπου. Βράζουμε νερό με λεβάντα και κάνουμε αμμοθεραπεία
  • Χαλάρωση για μωρά. Κάνουμε μασάζ στις πατουσίτσες του μωρού με λάδι λεβάντας .
  • Αντικουνουπικό. Βάζουμε λίγες σταγόνες από λάδι λεβάντας σε κεράκι ρεσό.
Κείμενο: Happy mummy
Φωτογραφία: 
www.econews.gr

«Το πείραμα της Φιλαδέλφεια»


                 
Κάποτε σε μία τεράστια κουζίνα βρισκόταν ένα ψυγείο.Στα παγωμένα βουνά αυτού του ψυγείου ζούσε ένα πλάσμα ντυμένο με κατάλευκα ρούχα από χιόνι,που άκουγε στο όνομα Φιλαδέλφεια.Στην άλλη πλευρά της κουζίνας μέσα σ’ενα σκοτεινό και ξηρό τόπο κατοικούσε ένα πανέμορφο γυάλινο βάζο που το έλεγαν Νουτέλα. Μπλα,μπλα,μπλα....οκ και συναντήθηκαν,ενώθηκαν κι έτσι έγινε το Φιλαδέλφεια με Νουτέλα ένα πεντανόστιμο πείραμα.Βάλ’τε τα και φάτε τα στο ίδιο κουτάλι. Η αλήθεια είναι πως ήθελα να γράψω μία φανταστική ιστορία με πρωταγωνιστές το φρέσκο τυρί κρέμα Φιλαδέλφεια για θεϊκές απολαύσεις και τη Νουτέλα τον απόλυτο ο..... Έλα ντε που μία η άνοιξη, μία ο τέλειος καιρός για παγωτό και μία η ανεξέλενκτη πείνα μου για παγωτό δε με αφήνουν να συγκεντρωθώ!ΔΕ ΜΠΟΡΩ!!Θέλω παγωτό!! Μου φαίνεται πως θα πάθω κάτι,θα τρελαθώ!!!Συγνώμη,αλλά  η επιθυμία μου για παγωτό είναι πολύ πιο πάνω από τη συνέπειά μου.
Κείμενο : Mela Mela Gargamella
Φωτογραφία: http://www.jest.com/picture/3933/beautiful-t-rex-eating-ice-cream-painting

Το κράνος


            Κάθε φορά που την ανέβαζε πίσω, της έδινε το κράνος του. Είχε ένα μηχανάκι παλιό –κατοσταράκι- του έλειπε κι ο ένας καθρέφτης. Για κείνον ήταν ο τρόπος του να ξεφεύγει. Απ’ το μποτιλιάρισμα, το πήξιμο, τη φασαρία, το χρόνο. Απ’ όλα.
            Κάθε φορά της έδινε το κράνος του. Κι εκείνη κάθε φορά γκρίνιαζε. Τη μια για τις μπούκλες που θα χάλαγαν, την άλλη για την κόκκινη ασφάλεια που την έπνιγε, την τρίτη γιατί δεν μπορούσε καλά ν’ αναπνεύσει. Και γιατί φορές φορές το τζάμι ήταν θολό και δεν μπορούσε να δει καλά από μέσα ή γιατί δεν άκουγε τι της έλεγε αφού το κράνος της έκλεινε τα’ αφτιά.
            Κάθε φορά, στο τέλος, το φόραγε. Έπιανε τα μαλλιά της μια χαλαρή κοτσίδα, το έσπρωχνε για να περάσει απ’ το κεφάλι και σήκωνε ελαφρά το πηγούνι για να της κλείσει εκείνος την κόκκινη ασφάλεια.
            Κάθε φορά που περνούσαν από κάποιο ήσυχο δρομάκι εκείνη πίστευε πως θα ξεσηκώσουν τον κόσμο –πως θα ξυπνήσουν όλους όσους κοιμόντουσαν. Έκανε τόσο θόρυβο το χαζομηχανάκι. Και το κράνος τόσο την έσφιγγε και τόσο την κούφαινε που νόμιζε πως πρέπει να φωνάζει για να μπορεί να την ακούει εκείνος.
            Εκείνο το πρωί έκανε κρύο πολύ. Έριχνε κι ένα ψιλόβροχο που κάπου κάπου γινόταν χιόνι. Δεν ήταν ντυμένη καλά κι εκείνος της το είπε. Σήκωσε το πηγούνι, της έκλεισε την κόκκινη ασφάλεια και ξεκίνησαν. Στο δρόμο φώναζε για την ακούει. Είχε και αέρα πολύ και το μηχανάκι κάθε τόσο τρανταζόταν. Ένοιωθε τα δάχτυλα των χεριών της να παγώνουν μέσα από τα γάντια και τα πόδια μέσα απ’ το κολάν σχεδόν δεν τα αισθανόταν. Όμως μιλούσε, μιλούσε δυνατά, μπας και ζεσταθεί και γελούσε, γελούσε δυνατά, σα να έκανε κιόλας ζέστη. Το κράνος, άλλωστε, προστάτευε κάπως το κεφάλι της από το τόσο κρύο. Πώς να ήταν άραγε εκείνος που δεν είχε παρά μόνο το πολύχρωμο σκουφάκι;
            Κάθε φορά που έφταναν σήκωνε ελαφρά το πηγούνι της, ξεκούμπωνε εκείνος την κόκκινη ασφάλεια, της έβγαζε το κράνος και της έδινε ένα φιλί.
            Εκείνο το πρωί, που έκανε κρύο πολύ, άνοιξε μόνη της την κόκκινη ασφάλεια. Εκείνος της έβγαλε το κράνος και τη χάιδεψε ελαφρά στον ώμο. Δεν της έδωσε φιλί.
            Γυρίζοντας την πλάτη της, κατάλαβε πόσο πολύ πονούσε ο λαιμός της και στρίβοντας στη γωνία του δρόμου σκέφτηκε πως μάλλον θα φταίνε οι φωνές και τα δυνατά γέλια μέσα σε τόσο κρύο.
Να γιατί δεν συμπάθησε ποτέ τα κράνη.      
Κείμενο: Βένια Σταματιάδη