Η τριανταφυλλιά που κάποτε μου χάρισε την
ομορφιά και το άρωμα των ρόδων της έχει, για άγνωστους λόγους, αγριέψει
για τα καλά. Τίποτα δεν θυμίζει εκείνο το ωραίο φυτό. Τώρα, ίσως κάποιος γνώστης
, να την χαρακτήριζε ως «σαρκοφάγο φυτό». Εγώ όμως, σας μιλάω ειλικρινά, όταν
αγόρασα αυτούς τους σπόρους από το φυτώριο ήθελα μια τριανταφυλλιά με ρόδα κόκκινα.
Έτσι τα φανταζόμουν. Γι' αυτό τους φύτεψα στην είσοδο του σπιτιού μου. Γι' αυτό
περιποιήθηκα το φυτό. Κι ήρθε η μέρα που ανταμείφθηκα για τον κόπο μου. Ναι, μα τω Θεώ, έζησα υπέροχες μέρες με ομορφιά και ένα υπέροχο άρωμα να με κατακλύζει.
Ξαφνικά όμως, η τριανταφυλλιά , έγινε ένα θηρίο ανήμερο. Σα να κατάλαβε την
αδυναμία που της είχα και κείνη με τόση αχαριστία , θέλησε να με καταδυναστεύει.
Από τότε ζω σε μια κόλαση. Δεν μπορώ να βγω από το σπίτι μου χωρίς να πληγωθώ,
τα αγκάθια της είναι πελώρια και εξαπλωμένα στην είσοδο. Φοβάμαι ότι σε λίγο
καιρό θα μπει ,ακόμα πιο βαθιά, καθώς επεκτείνεται με γοργούς ρυθμούς. Προσπαθω, αλήθεια, βρίσκω άλλους τρόπους για να βγαίνω από το σπίτι
μου, άλλες φορές από το παράθυρο κι άλλες από την καμινάδα. Όμως , πάντα , εκεί
που λέω ότι ξέφυγα πέφτω σε ένα αγκάθι της που παράβλεψα και ματώνω. Σκέφτηκα να μετακομίσω ,
αλλά τα οικονομικά μου είναι σε άθλια κατάσταση, έτσι το μόνο που κάνω είναι να
νοσταλγώ εκείνες τις ωραίες μέρες που πέρασα μαζί της στις αρχές , ενώ δένω τα τραύματά μου και σκουπίζω τα αίματα από το πάτωμα.Τι εννοείται να την ξεριζώσω; Μα, ξέρετε; Πρώτα απ' όλα αυτό θα μου δημιουργούσε πολλές πληγές και πόνο μέχρι να το καταφέρω. Τι εννοείται θα ήταν οι τελευταίες πληγές κι ύστερα θα είχα χρόνο να τις επουλώσω; Ίσως έχετε δίκιο... Ναι, ναι κι ύστερα
ίσως να μπορούσα να φυτέψω μια γαρδένια, ή ένα νυχτολούλουδο που λατρεύω την
μυρωδιά του... Όντως, τα ρόδα δεν ήταν για μένα... αυτό μάλλον θα κάνω. Αλλά αύριο, ίσως.
Τώρα, βιάζομαι λίγο, συγγνώμη. Έχω να ποτίσω.
Ελένη Μητροπούλου
