"Ξέρετε σε ποιον Άγιο είναι αφιερωμένος ο ναός
της Μητρόπολης;" Ρώτησε η
καθηγήτρια καθώς κατευθυνόμασταν προς εκκλησιασμό
"Στη Μητροπούλου!" πετάχτηκε κάποιος και ένα κύμα γέλωτα ξέσπασε
και έφτασε μέχρι τις πίσω σειρές…
Γέλασα
κι εγώ με τους συμμαθητές μου και θα συνέχιζα να το βρίσκω χαριτωμένο αν όταν
έφτανα στην εκκλησία δεν με έπιανε ο διευθυντής απ’ το αυτί για να με συνετίσει. Καθώς είχε πληροφορηθεί για δική μου βλασφημία. Με λυγμούς έφυγα τρέχοντας από την εκκλησία. Που ήξερα ότι δεν ήταν δική μου και
κάποιος άλλος είχε κάνει πλάκα λέγοντας ότι είναι δική μου και άραγε τι να είχε
μαγειρέψει η μαμά μου γιατί την είδα να ξεπαγώνει ψάρια το πρωί και η ψαρόσουπαδε μου αρέσει και φταίει αυτό το χωριό… Πολλές σκέψεις συσσωρεύονταν στο
παιδικό μου μυαλό και το κλάμα μου γινόταν εντονότερο καθώς η αδικία για το
συμβάν και την ψαρόσουπα ήταν ανήκουστη. Μου έφταιγαν όλα. Μακάρι να ζούσα πολύ μακριά απ' αυτό το χωριό κι αυτή τη χώρα! Στην Ιαπωνία ή στην Αμερική!Να μη με φωνάζουν , να μη με αδικούν και
να μη με ταΐζουν ψαρόσουπα!
Έφτασα
στο σπίτι η μαμά μου τελικά είχε φτιάξει σούσι και ο διευθυντής του σχολείου
μου είχε στείλει ένα απολογητικό e-mail ζητώντας μου ταπεινά
συγγνώμη για την παρεξήγηση…
Ελένη Μητροπούλου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου