Μια κίτρινη ομπρέλα

Κάποτε συνάντησα  δυο ερωτευμένους.

Κρατούσαν μια κίτρινη ομπρέλα, κι έμεναν ακίνητοι στη μέση του δρόμου.

Κάποιοι είπαν ότι δεν σταμάτησαν να φιλιούνται.

Κάποιοι είπαν ότι έγιναν εξώφυλλο σε free press

Και κάποιοι άλλοι ότι χώρισαν .

Τι σημασία έχει τι απέγιναν ;

Τώρα περνώ  έξω από ένα μαγαζί με ομπρέλες, και στη βιτρίνα φιγουράρει μια κίτρινη ομπρέλα.

Κοστίζει ένα 1 ευρώ.

Κάτω από μια ομπρέλα που δεν κοστίζει τίποτα, ποιό μπορεί να είναι το κόστος ενός έρωτα;

Κρατώ την κίτρινη ομπρέλα μου κλειστή.

Αρχίζει και βρέχει, μυρίζει Φθινόπωρο,

Δεν ανοίγω την ομπρέλα, δεν υπάρχει τίποτα να προστατέψω, βρέχομαι…

Όλα είναι τόσο ωραία κάτω από την βροχή, περπατώ χωρίς προορισμό…

"Δεσποινίς ξεχάσατε την ομπρέλα σας", ακούγεται μια φωνή

Δεν την χρειάζομαι έχω εμένα.

Μαραγκουδάκη Δέσποινα

Καλό Φθινόπωρο!

Σε μια χώρα μακρινή, μαγική και χορευτική, οι άνθρωποι χόρευαν σάμπα το φθινόπωρο. Το φθινόπωρο έμπαινε κι ο χορός ξεκινούσε....

Σε μια άλλη χώρα μακρινή, μαγική κι ερωτική , οι άνθρωποι έκαναν έρωτα το φθινόπωρο. Το φθινόπωρο έμπαινε κι ο έρωτας ξεκινούσε...

Σε μια χώρα ακόμα πιο μακρινή, μαγική και μεθυστική, οι άνθρωποι έπιναν αλκοόλ το φθινόπωρο. Το φθινόπωρο έμπαινε και το αλκοόλ ξεκινούσε...

Σε μια χώρα μακρινή, μαγική και γιορτινή, οι άνθρωποι γιόρταζαν το φθινόπωρο. Το φθινόπωρο έμπαινε κι η γιορτή ξεκινούσε...

Σε μια χώρα ακόμα πιο μακρινή, εξίσου μαγική κι ονειρική, οι άνθρωποι ονειρεύονταν το φθινόπωρο. Το φθινόπωρο έμπαινε και τα όνειρα ξεκινούσαν...

Σε μια χώρα κοντινή , λιγότερο μαγική και βαρετή, οι άνθρωποι βαριόντουσαν το φθινόπωρο. Το φθινόπωρο έμπαινε κι η βαρεμάρα ξεκινούσε... Κάποιοι «δαιμόνιοι» κάτοικοι, εκείνης της χώρας, μετανάστευσαν στις άλλες χώρες, τις μαγικές λίγο πριν μπει το φθινόπωρο και βαρεθούν... εκεί είδαν ότι το φθινόπωρο μπορείς αντί να βαριέσαι να... χορεύεις σάμπα, να κάνεις έρωτα, να πίνεις αλκοόλ, να γιορτάζεις και να ονειρεύεσαι! Έγραψαν γρήγορα γράμματα στους συγγενείς και φίλους τους για να τους πουν τα νέα! «Το φθινόπωρο δεν είναι μόνο για να βαριέσαι...»! Αλλά ήταν αργά. Το φθινόπωρο είχε ήδη μπει. Οι συγγενείς και φίλοι βαριόντουσαν τόσο πολύ.... που βαρέθηκαν να ανοίξουν τα γράμματα κι έτσι τα άφησαν κλειστά...μέχρι που ήρθε ο χειμώνας και το χιόνι τα κάλυψε...  Κι έζησαν αυτοί βαρετά το φθινόπωρο, κι εμείς.... με σάμπα, έρωτα, αλκοόλ, γιορτές και όνειρα! 

Ε.Μ. 

Σεμινάριο Θεατρικού Παιχνιδιού

ΕΤΗΣΙΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ

Εκπαιδευτικό Σεμινάριο -θεατρικό εικαστικό παιχνίδι

ΘΕΜΑ: "Εκπαιδευτικά Παιχνίδια και ασκήσεις ανά ηλικία"

Η θεατρική τέχνη, το παιχνίδι και τα εικαστικά θα γίνουν ένα σημαντικό εργαλείο στα χέρια του εμψυχωτή απέναντι σε κάθε ηλικιακή ομάδα.

Το κάθε εργαστήριο θα παίρνει ως αφορμή της ανάγκες  μιας ηλικιακής ομάδας και  σχολικής βαθμίδας αντίστοιχα  όπου μέσα από αντίστοιχες δράσεις και παιχνίδια θα ανακαλύψουμε νέες μεθόδους εκπαίδευσης και ανάπτυξης.

Μέσα από βιωματικές  ασκήσεις  θα κατανοήσουμε  πως η μία ηλικία τροφοδοτεί την άλλη και με ποιους τρόπους μπορούμε να δουλέψουμε ένα κοινό θέμα, με πολλαπλές προεκτάσεις.

Ημερομηνίες σεμινάριο θ/π και θεματικές ενότητες

Το σεμινάριο είναι αμιγώς βιωματικό και ολοκληρώνεται σε 9 τετράωρα εργαστήρια.

12 Οκτωβρίου

Το θεατρικό παιχνίδι στην ηλικία των 1 έως 4 χρόνων

Τι μπορεί και τι πρέπει να κάνει ο εμψυχωτής στα πρώτα χρόνια του παιδιού ώστε να συμβάλει στην διαμορφώσει του χαρακτήρα αλλά και της ανάπτυξης του παιδιού.

Η ατομικότητα του ανθρώπου γίνεται αφορμή για δράση

9 Νοεμβρίου

 Θεατρικό και εικαστικό παιχνίδι στην ηλικία των 4 έως 7 χρόνων

Αντιμέτωποι με κάτι νέο. Πως μαθαίνω σε ένα παιδί να γίνει μέλος μιας ομάδας

Πως εξωτερικεύω τα συναισθήματα και της αγωνίες του.

14 Δεκεμβρίου

Θεατρικό και εικαστικό παιχνίδι στην ηλικία των 8 με 12 χρόνων

 Σύνδεση και επεξεργασία σύνθετων ασκήσεων  που οδηγούν στην δημιουργική σκέψη.

Ανακαλύπτω τρόπους που θα οδηγήσουν τα παιδιά να συνθέσουν και να δημιουργήσουν την δική τους μορφή τέχνης.

11 Ιανουαρίου

Θεατρικό και εικαστικό παιχνίδι στην ηλικία των 12 έως 17 χρόνων.

Βιώνω την εφηβεία  μέσα από το θέατρο.

Πως θα οδηγήσω τα παιδιά να εκφράσουν φόβους και αγωνίες μέσα από το παιχνίδι.

Πως αντιμετωπίζω  της σωματικές αλλαγές που συμβαίνουν σε αυτήν την ηλικία.

8 Φεβρουαρίου

Θεατρικό και εικαστικό παιχνίδι στην ηλικία των 17 έως 25 χρόνων.

Οι ενήλικες παίζουν? Τι προσφέρει το παιχνίδι σε έναν ενήλικα και πως συμβάλει στην καθημερινότητα του.

8 Μαρτίου

Θεατρικό και εικαστικό παιχνίδι στην ηλικία των  25 έως 35 χρόνων.

Ο ρόλος του παιδαγωγού –εμψυχωτή απέναντι σε μια ομάδα παιδιών.

Πως θα κάνω το μάθημα ποιο ευχάριστο και μεταδοτικό.

12 Απριλίου

Θεατρικό και εικαστικό παιχνίδι στην ηλικία των  35 έως 45 χρόνων.

Καθώς βαραίνει ο Δάσκαλος βαραίνει και το μάθημα που κάνει;

Εξελίσσω τον τρόπο που σκέφτομαι και δρω μέσα στην τάξη, επανατροφοδότηση του εμψυχωτή-παιδαγωγού.

10 Μαΐου

Θεατρικό και εικαστικό παιχνίδι στην ηλικία των  45 έως……. χρόνων.

Θεατρικοί ρόλοι  ευρείας γκάμας  λειτουργούν ως ερέθισμα για την επεξεργασία  μύθων και παιχνιδιών που συμβάλουν στην απελευθέρωση  των βαθύτερων σκέψεων  παιδιών και ενηλίκων.

7 Ιουνίου

Το τελευταίο εργαστήριο θα   είναι σε  εξωτερικό  χώρο και το θέμα του θα ανακοινωθεί κατά τη διάρκεια της  χρόνιας.

Απονομή των βεβαιώσεων  συμμετοχής

Μαραγκουδάκη Δεσποινα

Ηθοποιός εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού

Πληροφορίες: 

6932733587

despoinamar2@gmail.com

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ:

Ευρυτανίας 43& Πανόρμου,

Αμπελόκηποι (μετρό Πανόρμου)

 Δέσποινα Μαραγκουδάκη  

Από το 1998 ασχολούμαι με τη μεγάλη μου αγάπη... την εκπαίδευση παιδιών και ενηλίκων. Μετά τις σπουδές μου ως Βρεφοκόμος, θέλησα να μυηθώ στην Τέχνη του Θεάτρου και του Θεατρικού Παιχνιδιού και σπούδασα στο Εργαστήρι θεατρικής εκπαίδευσης «Πολιτισμικός Νότος», στη θεατρική σχολή «Θέατρο Δωματίου», τη σχολή «Παιδαγωγικής θεάτρου και θεατρικού παιχνιδιού» του Λάκη Κουρετζή και στη δραματική σχολή «Ίασμος».  Από το 2000 εργάζομαι με κέφι και μεράκι, ως εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού σε εκπαιδευτικούς χώρους και με μεγάλη μου χαρά είμαι υπεύθυνη του εργαστηρίου Θεατρικού Παιχνιδιού στο «Θέατρο της Ημέρας». Η γνώση όμως, πρέπει να ταξιδεύει, και εγώ πηγαίνω μέχρι το Βόλο όπου διδάσκω στην ομάδα, Ενηλίκων Καλλιτεχνών Βόλου, ως βασική συνεργάτης του Λάκη Κουρετζή. Παράλληλα εργάζομαι ως ηθοποιός αλλά και σκηνοθέτης με την Μ.Κ.Ε. «Η Ομάδα των 5 Εποχών», ενώ τα τελευταία χρόνια παραδίδω σεμινάρια Θεατρικού Παιχνιδιού, σε εμψυχωτές, ηθοποιούς και εκπαιδευτικούς. Με τις «Χρωματιστές Μέρες» συνεργάζομαι από το 2005, ως υπεύθυνη σχεδιασμού και υλοποίησης Βιωματικών Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων για παιδιά και ενήλικες.

Ενα ζευγάρι που το λένε ευτυχία

«Με τα πολλά και τα λίγα αποφασίσαμε σαν ζευγάρι και σαν όντα ξεχωριστά έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, μπουχτίσαμε και επιλέξαμε αλλαγή στους ρυθμούς της πόλης, με την τόση καταστροφολογία, την μιζέρια, την άχρηστη πληροφορία και το βρώμικο σύστημα.

Έτσι από επιλογή και όχι ανάγκη ναυαγήσαμε στο νησί της Καλυψώς, την Γαύδο, το νοτιότερο σημείο της Ευρώπης. Μέχρι να συνέλθουμε και να εναρμονιστούμε με την φύση μας πήρε καιρό, σαν πολιτισμικό σοκ σαν ένα τζέτ λάγκ. Πώς να μη χρειάζεσαι χρόνο όταν έχεις μάθει στα εύκολα και έτοιμα πακέτα που μας προσφέρει η δήθεν σύγχρονη ζωή μας;». Με αυτές τις παραπάνω φράσεις, η Ευτυχία και ο Κωστής, μοιράζονται τις σκέψεις τους και την απόφασή τους να «ξεβολευτούν» από τις ανέσεις της πόλης και να ζήσουν στη μαγευτική Γαύδο. Δείτε τη συνέχεια του κειμένου που δημοσίευσαν στο e περιοδικό eyploia.gr.

«Η ζωή εδώ άλλαξε γιατί άλλαξαν οι προτεραιότητές μας.

Βασικό είναι το νερό το οποίο το συλλέγουμε από το πηγάδι που υπάρχει στην παραλία κάθε 2 με 3 μέρες, τα μαγειρέματα γίνονται στη φωτιά και ποιοτικός χρόνος αρκετός υπάρχει για τον καθένα χωριστά και για τους δύο μαζί.

Προστατεύουμε την φύση γιατί εξαρτιόμαστε από αυτή και γιατί άλλωστε φύση είμαστε και εμείς.

Δεν κόβουμε ζωντανά δέντρα παρά μόνο όσα είναι χάμω για να τα χρησιμοποιήσουμε.

Προσπαθούμε η παρουσία μας στη φύση να είναι όσο το δυνατόν πιο διακριτική.

Δεν επιβαρύνουμε το περιβάλλον με χημικά, πλαστικά, σαπούνια, προτιμούμε να πλύνουμε τα πιάτα στην άμμο με τα βοτσαλάκια και τα κοχυλάκια της θάλασσας.

Φροντίζουμε τις πηγές και τα πηγάδια της παραλίας γιατί χωρίς νερό δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.

Η μέρα περνάει όμορφα και δημιουργικά, το τοπίο άχρονο, χωρίς άγχος, μας προλαβαίνει και δεν φτάνουν οι ώρες της μέρας μερικές φορές για να κάνεις όσα θέλεις. Το νησί της λήθης είναι άλλωστε, μέχρι και ο πολυμήχανος Οδυσσέας ξεχάστηκε και έμεινε εδώ 7 χρόνια και τώρα μπορούμε να καταλάβουμε γιατί.

Τίποτα δεν είναι δεδομένο εδώ, όλα τα εκτιμάς διαφορετικά πιο απλά, πιο σοφά.

Οι πληροφορίες δεν υπάρχουν, αυτοκίνητα δεν υπάρχουν, ούτε ρεύμα και το συναίσθημα το αντιλαμβάνεσαι 100 τις 100.

Είτε είναι χαρά, είτε είναι λύπη είτε είναι οτιδήποτε το νιώθεις πιο δυνατό, πιο καθαρό χωρίς να παρεμβαίνει τίποτα.

Η κάθε μέρα είναι διαφορετική εκτός δηλαδή από τα απαραίτητα που είναι το μαγείρεμα και η συγκομιδή νερού.

Η ανατολή και η δύση μοναδικές κάθε μέρα, εδώ γεύεσαι τον χωροχρόνο διαφορετικά. Είναι πολλές φορές που δεν μπορείς να διαχειριστείς την διαφορετική μέρα ιδίως στην αρχή που είσαι συνηθισμένος και εγκλωβισμένος στους ρυθμούς της πόλης.

Το νησί μαγικό, οι παραλίες ξενοδοχεία εκατομμυρίων αστέρων. Σεληνιακό το τοπίο τις ημέρες της πανσελήνου τόσο μαγικό που δεν χρειάζεσαι φακό. Έχεις φυσικό φως το φεγγάρι που βλέπεις μέχρι και την σκιά σου με φόντο το μαύρο, καταπληκτικό λες και κάποιος έχει πατήσει τον διακόπτη και διαχέεται παντού φως.

Τα κέδρα μορφές μαγικές, μικρά και μεγάλα στέκονται άκαμπτα στο νησί της λήθης εκατομμύρια χρόνια περιτριγυρισμένα από πεύκα, θυμάρι, θρούμπι, λαδανιές και ένα σωρό άλλα βοτάνια.

Δυστυχώς όμως όπως σε όλα τα παραμύθια, πάντα υπάρχει ένας κακός και σε αυτό το υπέροχο νησί ο κακός είναι το κράτος πρόνοια.

Οι άνθρωποι εδώ είναι ξεχασμένοι από το κράτος πρόνοια. Γιατρός μόνιμος δεν υπάρχει ,τον χειμώνα υποφέρουν από τις αντίξοες συνθήκες και έτσι απλά αυτούς τους ακρίτες εδώ τους έχουν αφήσει στην μοίρα τους. Οι κάτοικοι ως επί το πλείστον είναι ψαράδες , κτηνοτρόφοι και ασχολούνται με τον τουρισμό.

Πόσο θα επηρεάζονταν από τα χημικά της Συρίας, πόσο θα τους καταστρέψει μεταγενέστερα .....;

Πουθενά δεν υπάρχει δίκαιο. Πόσο έχουμε αφήσει να μας αλλάξουν την ζωή.

Τα πράγματα είναι απλά και τα έχουμε κάνει πολύπλοκα αλλά τελικά αυτά τα απλά είναι που μας ευφραίνουν το μυαλό και την καρδιά.

Εμείς ως καλλιτέχνες και οι 2 έχουμε στα σχέδιά μα ς να παρουσιάσουμε μια τριλογία για τα ιερά δέντρα της Ελλάδος που είναι η ελιά, ο πλάτανος και ο κέδρος.

Αρχίζουμε με τον κέδρο που είναι προς εξαφάνιση. Οφείλουμε να το παρουσιάσουμε κυρίως στα μικρά παιδιά για να τα ευαισθητοποιήσουμε.

Το φωτεινό πνεύμα, το καθαρό μυαλό, η ανοιχτή καρδιά και το υγιές κορμί είναι όσα προσπαθούμε να μας χαρακτηρίζουν.

Με αγάπη και εκτίμηση από το νησί της λήθης!!!

Ευτυχία – Κωστής»

Πηγή: Ενα ζευγάρι που το λένε ευτυχία -Οι δυο ερωτευμένοι που «μετανάστευσαν» στη Γαύδο και βρήκαν το νόημα της ζωής [εικόνες] | Ειδήσεις και νέα με άποψη http://www.iefimerida.gr/node/159495#ixzz3C60S5pZ8

Ευχαριστήριο

Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία για έκτη συνεχή  χρόνια και το φετινό θερινό σεμινάριο θεατρικού παιχνιδιού έρευνας και πειραματισμού με εμψυχωτές των Κ. Λάκη Κουρετζή και Δέσποινα Μαραγκουδάκη.

Σε ένα πανέμορφο δάσος με οξιές στα Χάνια Πηλίου στο προσκοπικό καταφύγιο Κένταυρός.

Το φετινό θέμα του σεμιναρίου ήταν «Νους και εγκέφαλός στο σώμα της φύσης»

Αλήθεια, ποιον να απασχολεί ένα τέτοιο θέμα στην καρδία του καλοκαιριού στην Ελλάδα της κρίσης;

Ποιοι είναι αυτοί που επιλέγουν για πέντε μέρες και πέντε νύχτες να μείνουν μακριά από της παραλίες τα μπαράκια , τον νες καφέ φράπε και την τηλεόραση;

Ποιοι είναι αυτοί που επιλέγουν για πέντε μέρες να στοχαστούν ,  να παίξουν  να δημιουργήσουν με ότι υπάρχει  στη φύση, να γελάσουν, να έρθουν αντιμέτωποι με τους φόβους τους ,να ελευθερωθούν, να φανταστούν και να υπερβούν τα όρια των αντοχών τους ;

Ποιοι είναι αυτοί που επέλεξαν να συμβιώσουν με άγνωστους, μακριά από την οικογένεια και την παρέα τους;

Ποιοι είναι αυτοί που τους ενδιαφέρει πως  λειτουργεί ο εγκέφαλος και ποια μηνύματα καταγράφονται στο σώμα και γίνονται ανθρώπινες συμπεριφορές.

Ποιοι είναι αυτοί που μέσα από θεατρικά κείμενα του παγκόσμιου ρεπερτορίου διεισδύουν στο μεγαλεία της φύσης και αφήνουν στην θεατρική τέχνη να επηρεάσει την σκέψη και να ταρακουνήσει της παγιωμένες απόψεις τους;

Κάποιος που διαβάζει αυτές της γραμμές θα απαντούσε :

Σίγουρα κάποιο τρελοί ,ή αργόσχολοι ή ψώνια του θεάτρου, ή κάποιο μοναχικοί τύποι ή θα έκανε απλώς έναν ειρωνικό μορφασμό ή έναν μορφασμό έκπληξης.

Αλήθεια κανέναν δεν αφορούν όλα αυτά, κανέναν, μια χαρά δεν  είμαστε πίνοντας αράζοντας, λέγοντας ανέκδοτα και που και που καμιά φιλοσοφία ,  παρατηρώντας τον κόσμο να καταστρέφεται, και εμείς να βουλιάζουμε στην απελπισία και στην κατάθλιψη, ή ακόμα και να είμαστε ευχαριστημένοι με ότι έχουμε και όλα να είναι τέλεια, όλα μια χαρά, μια χαρά.

Επειδή για μένα τα θετικά νέα πρέπει να μεταδίδονται και τα αρνητικά να τα προσπερνάμε γρήγορα.

Ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικά αυτούς που επέλεξαν να ζήσουν αυτήν την εμπειρία και να γίνουν ένας φωτεινός φάρος  σε αυτόν των ωκεανό σκουπιδιών που ταξιδεύουμε.

Σε   αυτούς που επιλέγουν να συνδιαλαγούν μέσα από το ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ αυτό που δημιουργός του είναι ο Δάσκαλος  μας Λάκης Κουρετζής. (Γιατί τώρα ποια θεατρικά παιχνίδια υπάρχουν πολλά). Αλλά όπως είπε και ένας παίχτης  θεατρικού παιχνιδιού ηλικίας 10 ετών « Εδώ δεν κάνουμε θεατρικό παιχνίδι, άλλα μαθήματα σκέψης».

Σε  αυτούς που η βάρκα τους, τους έφερε κοντά στο θεατρικό παιχνίδι και το στηρίζουν το ακολουθούν και το εξελίσσουν ή τώρα το γνώρισαν, παλεύοντας με τα θεόρατα κύματα γύρω τους.

 Που έφτασαν από τον Βόλο, την Λάρισα, την  Πάτρα, την Αθήνα, της Σέρρες και την Άρτα, ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Όχι τόσο που ήρθαν αλλά για το τι παρέμειναν , καταφέρνοντας να αφεθούν βάζοντας για λίγο της πανοπλίες και της μάσκες στους στης βαλίτσες. Και με ανοιχτά  φωτεινά πρόσωπα να κοιτάξουν ό ένας τον άλλο , αλλά και να κοιτάξουν στα μάτια τον εαυτό τους.

Και αν δεν κοιτάς με ανοιχτά μάτια γύρω σου και μέσα σου πως θα αλλάξεις τον κόσμο προς το καλύτερό;

 Περπατώντας στον δρόμο κρατώντας σημαιάκια φορώντας γυαλιά ηλίου Dolce Cabana;

Αν επιθυμείς κάτι να αλλάξει, κάτι να συμβεί ,κάντο να αλλάξει μέσα σου και μετά θα αλλάξεις εσύ και τον κόσμο γύρω σου.

Εσύ- Εγώ- Εμείς και όλοι εσείς που κρατάτε ακόμα το καλαμάκι  στο χέρι γιατί ο Νες καφέ φραπέ τελείωσε…

Μαραγκουδάκη Δέσποινα

Εμψυχώτρία θεατρικού παιχνιδιού