Στον κόσμο μου το Καλοκαίρι του 2013 έμαθα …

Ότι η Βίσση πιάνει παντού (ακόμα και μέσα στο τούνελ στο δρόμο προς Καλαμάτα).

Τον όρο «Σωματοποιημένο Άγχος». 

Ότι έχω μυωπία. 

Την εξέταση λαβυρίνθου. 

Το προφιτερόλ Buenο!!

Να πηγαίνω στην Σαρωνίδα για μπάνιο με το Ε22 (μια μικρή Οδύσσεια).

Ότι η βότκα πάει πολύ με την λεμονάδα «Γεράνι».

Την παραλία Δελφίνια στην Καρδαμύλη.

Ότι θα γίνω Νονά! (CR)

Να παίζω Πόρτες! 

Να φτιάχνω κάτι με ξυλάκια και σπάγκο που μοιάζει με ονειροπαγίδα (αλλά μεταξύ μας δεν χρησιμεύει σε τίποτα).

Να βάζω λίγη ψίχα από ψωμι πάνω στο καπάκι όταν βράζω μπρόκολο για να μη μυρίζει το σπίτι! (καλέ πιάνει!!!)

Ότι μπορώ να ζήσω και χωρίς "αναψυκτικά τύπου Cola".

Ότι φουρνίζουν τα πράσινα λεμόνια για να γίνουν κίτρινα και όταν τα στύβεις είναι μούφα.

 Την ιστορία του τραγουδιού « Η Γυναίκα του Πατόκου».

Καλοκαίρι και Ποδήλατο δεν πάνε μαζί! Η ζέστη είναι αφόρητη!

Ότι μια σίτα μπορεί να είναι έξυπνη αλλά και πολύ εκνευριστική. 

Να περνάω τα έπιπλα με μαλακτικό ρούχων! ( Μαζεύει την σκόνη και το σπίτι μυρίζει υπέροχα)

Ότι δεν ανέχομαι τους δήθεν , τους ξερόλες ,τους αγενείς και  τους ,χωρίς χιούμορ, ανθρώπους.

Τέλος συμπέρανα: Ότι η ζωή είναι το παρόν.

Κι αν με ρωτάτε καλά πέρασα κι εγώ!

Ε.Μ.

( οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική)