Γύριζα κουρασμένος από τη δουλειά. Στο μυαλό μου χίλια πράγματα. Στο γραφείο όλα πήγαιναν ευτυχώς καλά. Οι υποχρεώσεις όμως πολλές και το τρέξιμο καθημερινό φαινόμενο. Περίμενα στη στάση το λεωφορείο. Η δουλειά είναι κοντά στο σπίτι αλλά δεν είχα το κουράγιο να περπατήσω σήμερα. Χίλιες σκέψεις γύριζαν το μυαλό μου. Δεν πέρασε πολύ ώρα και ξαφνικά εμφανίζεται αυτή. Μόλις το βλέμμα μου έπεσε πάνω της ένιωσα κάτι που είχα να νιώσω χρόνια τώρα, από το πρώτο μου έρωτα, την Βάλια . Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει σαν τρελή και η ανάσα μου κόπηκε. Μάλλον ένοιωσε ότι την κοιτάζω και ξαφνικά γύρισε προς το μέρος μου. Τα βλέμματα μας διασταυρώθηκαν για λίγα δευτερόλεπτα και ένοιωσα να χάνω την γη κάτω απ’ τα πόδια μου. Αυτή γύρισε ξανά το βλέμμα της και με άφησε να σκέπτομαι πώς να τη πλησιάσω. Φοβόμουν αλλά η καρδιά μου δεν μου άφηνε άλλη επιλογή. Αυτή εντωμεταξύ συνέχιζε να ρίχνει κλεφτές ματιές προς τα μένα. Όμως εγώ δεν τολμούσα. Δεν ήξερα τι να κάνω και έτσι αποφάσισα να αφήσω τη πρωτοβουλία σ’ αυτήν.
Ξεκίνησα με τα πόδια προς το σπίτι, εάν με ακολουθούσε τότε θα ήταν όσο τολμηρή την ήθελα!! Πέρασα από δίπλα της και ξανακοιταχτήκαμε αυτή τη φορά πιο επίμονα. Συνέχισα να περπατάω χωρίς να κοιτάζω πίσω μου. Δεν ήθελα να χαλάσω τη φαντασίωσή μου. Απομακρύνθηκα αρκετά για να ρίξω τη πρώτη κλεφτή ματιά. Ήταν ακόμα στη στάση. Παρ’ όλα αυτά νομίζω ότι κοίταζε προς τα μένα. Δεύτερη ματιά και πάλι τίποτα. Άρχισα να απογοητεύομαι. Κοντοστάθηκα να ανάψω τσιγάρο. Ξανακοίταξα, ακόμα στη στάση. Δεν ήταν της μοίρας μας, λέω από μέσα μου. Και συνέχισα να περπατάω με την καρδιά μου βαριά πια. Δευτερόλεπτα πριν χάσω την οπτική επαφή μου με τη στάση ,ξαναγύρισα το κεφάλι μου προς τα εκεί. Δεν το πίστευα, την βλέπω να έρχεται προς το μέρος μου λυγερόκορμη σαν οπτασία. Απίστευτο το κόλπο είχε πιάσει!!! Αποφάσισα να παίξω αυτό το παιχνίδι μέχρι τέλους. Μέχρι να φτάσουμε σπίτι δεν θα είχαμε επαφή.
Συνεχίσαμε το δρόμο εγώ μπροστά και αυτή από πίσω μου. Είχε πλησιάσει πιο κοντά μου αφού ερχόταν πιο γρήγορα προς τα μένα. Όταν έφτασα στο σπίτι βρίσκω τα κλειδιά της εξώπορτας με καθυστέρηση, κοιτάζω, και στέκεται απέναντί μου. Είχε καταλάβει το παιχνίδι και το έπαιζε με το καλύτερο τρόπο. Ανοίγω την πόρτα και κάνει αυτό που περίμενα, περνάει πρώτη μέσα και στέκεται μπροστά στο ασανσέρ. Καλώ το ασανσέρ μπαίνουμε και οι δύο μέσα και στεκόμαστε χωρίς να κοιτάει ο ένας τον άλλον. Ο χρόνος μέχρι τον τέταρτο όροφο φάνηκε αιώνας. Βγαίνουμε και φτάνουμε στη πόρτα του σπιτιού μου. Ανοίγω και ακούω τη Βάλια από μέσα.
Συνεχίσαμε το δρόμο εγώ μπροστά και αυτή από πίσω μου. Είχε πλησιάσει πιο κοντά μου αφού ερχόταν πιο γρήγορα προς τα μένα. Όταν έφτασα στο σπίτι βρίσκω τα κλειδιά της εξώπορτας με καθυστέρηση, κοιτάζω, και στέκεται απέναντί μου. Είχε καταλάβει το παιχνίδι και το έπαιζε με το καλύτερο τρόπο. Ανοίγω την πόρτα και κάνει αυτό που περίμενα, περνάει πρώτη μέσα και στέκεται μπροστά στο ασανσέρ. Καλώ το ασανσέρ μπαίνουμε και οι δύο μέσα και στεκόμαστε χωρίς να κοιτάει ο ένας τον άλλον. Ο χρόνος μέχρι τον τέταρτο όροφο φάνηκε αιώνας. Βγαίνουμε και φτάνουμε στη πόρτα του σπιτιού μου. Ανοίγω και ακούω τη Βάλια από μέσα.
-Γύρισες αγάπη μου;
-Ναι. Για έλα λίγο εδώ θέλω να σου γνωρίσω κάποια.
- Τι έχουμε εδώ; Αχ τι γλυκιά που είναι!
-Την βρήκα στη στάση και με ακολούθησε μέχρι το σπίτι.
Η Λούνα έμεινε στο σπίτι μας μέχρι τα βαθειά της γεράματα ήταν πια το τρίτο μέλος της οικογένειάς μας.
Του Γιώργου
Απόδοση κειμένου Δημοσθένης Πατρινός.
-Ναι. Για έλα λίγο εδώ θέλω να σου γνωρίσω κάποια.
- Τι έχουμε εδώ; Αχ τι γλυκιά που είναι!
-Την βρήκα στη στάση και με ακολούθησε μέχρι το σπίτι.
Η Λούνα έμεινε στο σπίτι μας μέχρι τα βαθειά της γεράματα ήταν πια το τρίτο μέλος της οικογένειάς μας.
Του Γιώργου
Απόδοση κειμένου Δημοσθένης Πατρινός.
Φωτογραφία:http://www.cubukhaber.com/otobus-duraklari-yenileniyor-3013h.htm
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου