Μια φράση κουδουνίζει μέσα στο μυαλό μου εδώ και χρόνια: «Θα κουραστείς τώρα, θα δουλέψεις σκληρά αλλά μετά θα χαρείς και θ’ απολαύσεις». Θαρρώ πως όλοι την έχουμε ακούσει με μικρές παραλλαγές ίσως, κάμποσες φορές στη ζωή μας, αυτή την αθώα φράση και όλοι έχουμε πέσει ποικιλοτρόπως στην παγίδα της. Σαν παιδί δούλευα σκληρά για να κερδίσω το παιχνίδι, σαν έφηβη την έξοδο, σαν ενήλικη τα χρήματα για να ζήσω. Έμαθα, μέσα από αυτή τη φράση, πως όταν χαίρομαι δεν δουλεύω. Έμαθα να απαξιώνω τη γνώση κατακτιέται μέσα από το παιχνίδι και τη χαρά. Έμαθα να έχω ενοχές για καθετί που απολαμβάνω και που κάποιοι άλλοι το ορίζουν ως χάσιμο χρόνου. Έμαθα πως κάθε προϊόν χαράς δεν είναι προϊόν. Και κυρίως έμαθα να ζω, αναπολώντας το παρελθόν, φαντασιώνοντας το μέλλον και αγνοώντας το «Εδώ και Τώρα». Με άλλα λόγια, πιο πικρά, έμαθα να είμαι ο μέσος όρος. Γιατί στο μέσο όρο ανήκει όποιος απουσιάζει από το Εδώ και Τώρα καθώς φαντασιώνεται τον ήρωα σε κάποιο μακρινό μέλλον ή τον αναπολεί σε κάποιο μακρινό παρελθόν. Πικρές διαπιστώσεις.
Υπάρχει παρ’ όλα αυτά μέσα σε κάθε άνθρωπο εκείνη η σπαρακτική φωνή που κραυγάζει: Ήσουν φτιαγμένος για τα ωραία και τα μεγάλα κι’ ας μην την ομολογεί κι’ ας μην την παραδέχεται. Η φωνή είναι εκεί και εκλιπαρεί την προσοχή, εκλιπαρεί για δράση. Για εκείνη τη δράση που μας φανερώνει, που μας κάνει ήρωες, που μας παρουσιάζει μέσα στο κοινωνικό σύνολο με όνομα μοναδικό και πράξεις αξιομνημόνευτες. Αυτή η δράση συμβαίνει μόνο στο Εδώ και Τώρα, συμβαίνει μόνο μέσα στη χειραγώγηση της κάθε στιγμής. Δράση σημαίνει είμαι παρόν με όλες μου τις αισθήσεις, με όλο μου το δυναμικό, με όλο μου το Είναι στο Εδώ και Τώρα. Όλο αυτό δεν μπορεί να συνδέεται με τίποτα ανιαρό, με τίποτα μίζερο και θλιβερό, με τίποτα ανόητα κοπιαστικό, με τίποτα άχαρο. Αντίθετα συνδέεται με τη χαρά και την ευχαρίστηση. Συνδέεται με τη βαθιά κατανόηση του δεν κάνω τίποτα «για να...» αλλά αντίθετα Είμαι αυτό που κάνω ανά πάσα στιγμή. Κι’ αν αυτό που κάνω δεν μου αρέσει; Εδώ ακριβώς βρίσκεται το κλειδί. Η απάντηση πονάει και είναι απλή: ΤΟ ΑΛΛΑΖΩ.
Κείμενο-Φωτογραφία: Ελένη Γεωργοπούλου
Υπάρχει παρ’ όλα αυτά μέσα σε κάθε άνθρωπο εκείνη η σπαρακτική φωνή που κραυγάζει: Ήσουν φτιαγμένος για τα ωραία και τα μεγάλα κι’ ας μην την ομολογεί κι’ ας μην την παραδέχεται. Η φωνή είναι εκεί και εκλιπαρεί την προσοχή, εκλιπαρεί για δράση. Για εκείνη τη δράση που μας φανερώνει, που μας κάνει ήρωες, που μας παρουσιάζει μέσα στο κοινωνικό σύνολο με όνομα μοναδικό και πράξεις αξιομνημόνευτες. Αυτή η δράση συμβαίνει μόνο στο Εδώ και Τώρα, συμβαίνει μόνο μέσα στη χειραγώγηση της κάθε στιγμής. Δράση σημαίνει είμαι παρόν με όλες μου τις αισθήσεις, με όλο μου το δυναμικό, με όλο μου το Είναι στο Εδώ και Τώρα. Όλο αυτό δεν μπορεί να συνδέεται με τίποτα ανιαρό, με τίποτα μίζερο και θλιβερό, με τίποτα ανόητα κοπιαστικό, με τίποτα άχαρο. Αντίθετα συνδέεται με τη χαρά και την ευχαρίστηση. Συνδέεται με τη βαθιά κατανόηση του δεν κάνω τίποτα «για να...» αλλά αντίθετα Είμαι αυτό που κάνω ανά πάσα στιγμή. Κι’ αν αυτό που κάνω δεν μου αρέσει; Εδώ ακριβώς βρίσκεται το κλειδί. Η απάντηση πονάει και είναι απλή: ΤΟ ΑΛΛΑΖΩ.
Κείμενο-Φωτογραφία: Ελένη Γεωργοπούλου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου