Εκεί που χρόνος δεν υπάρχει
Μέσα σε ένα κόκκινο κουτί παρέμενε μόνη και τελευταία, μια καραμέλα.
- Ααχ και να ερχόταν κάποιος να με αγγίξει.
- Ααχ και να ερχόταν κάποιος να με σηκώσει ψηλά.
- Ααχ και να ερχόταν κάποιος να με έχωνε στη βαθιά του τσέπη.
- Ααχ και να ερχόταν κάποιος να με γλείψει.
Σκεφτόταν και αναστέναζε βαθιά.
Ώσπου τα βλέφαρα της δεν άντεξαν την αναμονή και έκλεισαν, τράβηξε το χρυσό της περιτύλιγμα μέχρι το λαιμό, στριφογύρισε τρεις φορές μέχρι να βολευτεί, και κοιμήθηκε βαριά.
Και μέσα στο όνειρο της την, ξύπνησε ο λευκός ο άνεμος.
Την αγκάλιασε, έπαιξε μαζί της πετώντας την ψηλά.
Το περιτύλιγμα της δεν άντεξε την δύναμη του ανέμου και χάθηκε στα βάθη μιας σπηλιάς.
Η καραμέλα μας έμεινε γυμνή και ελεύθερη να παίζει με τον άνεμο, να ταξιδεύει, να ερωτοτροπεί.
Κουράστηκε ο άνεμος και ησύχασε.
Και η καραμέλα μας βρέθηκε ξαπλωμένη, να την γυαλίζουν οι ακτίνες του ήλιου, πάνω στο πρώτο φυλλαράκι της Άνοιξης.
Εκείνη τη στιγμή, ένα σαλιγκάρι σήκωσε της κεραίες του, και άρχιζε να πλησιάζει.
Έφτασε κοντά της, έβγαλε το καβούκι του, παρέμεινε για λίγο γυμνό και ελεύθερο, να την κοιτάζει.
Τυλίχτηκε πάνω της, και με όλο του το σώμα άρχιζε να την γλύφει, το σώμα του πάλλονταν σαν να γευόταν την γλύκα όλου του κόσμου
Και η καραμέλα μας παραδομένη στον έρωτα του σαλιγκαριού, έλιωνε από ευχαρίστηση και ηδονή
Και αναστέναζε.
Τότε ακούστηκε μια φωνή:
-Συγγνώμη κύριο, πόσο κάνει το καραμέλα;
Και ο άνεμος φύσηξε με όλη του τη δύναμη σήκωσε την καραμέλα μας ψηλά και χαθήκαν και οι δύο, σε μια μόνο στιγμή.
Για πού να ξενιτεύτηκαν άνεμος και καραμέλα, το ξέρεις μόνο εσύ, βάζοντας το δικό σου τέλος γιατί η δικιά μας ιστορία είναι μια ιστορία χωρίς
ΤΕΛΟΣ
Χάρισε μου/χάρισε του
Οι λέξεις έχουν δύναμη,
Βρες της λέξεις που είναι γεμάτες πληρότητα και ευχαρίστηση.
Ζήτα ελεύθερα αυτά που θα σε ικανοποιήσουν, ο άνεμος μας ακούει και μας φέρνει αυτά που χρειαζόμαστε.
Αρκεί να είμαστε ακριβείς σε αυτά που ζητάμε.
Κείμενο: Δέσποινα Μαραγκουδάκη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου