Εκλογές...

Κι ανήμερα των εκλογών ας μιλήσουμε για κατι σχετικό με εκλογές. Οχι κομμάτων, οχι κυβένησης, αλλά με εκλογές αντρών (κορίτσια έχω την προσοχή σας;;;;) Κι αυτό θα γίνει πρώτον, επειδή αν συνεχίσω να σκέφτομαι και να αναλύω την πολιτική μας κατάσταση λίιιιιιγο ακόμα θα σαλτάρω και δεύτερον, επειδή έχω νταλκάδες.

Κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσω ότι ανήκω στον αστερισμό της παρθένου και άρα είμαι υπεραναλυτική, στυγνά λογική και απολύτως ρεαλίστρια. Άρα για να πάρω μια απόφαση, ειδικά στα συναισθηματικά όπου τα πάντα είναι υποκειμενικά και θέμα γούστου (κολοκυθόπιτα και τέτοια), λαμβάνω υπ’όψιν μου έναν αντικειμενικό παράγοντα, ο οποιος θα με βοηθήσει να πάρω την εκάστοτε απόφαση (να τα φτιάξω με τον Τάκη ή με τον Κώστα;)

Ο αντικειμενικός παράγοντας, ή μαλλον η λογική βάση στο συγκεκριμένο κείμενο, θα είναι οι εκλογές (οι κανονικές εκλογές) και θα πειραματιστώ, έτσι ώστε να εκλέξω (πανηγυρικά) το σωστό άντρα. Για σωστή κυβέρνηση, κλάφ’τα Χαράλαμπε.

Ας πούμε ότι οι τύποι ανδρών είναι τα κόμματα. Έχουμε τους δεξιούς, τους αριστερούς, τους σοσιαλιστές (παρακαλώ μη βρίζετε) και ας πούμε τους κεντρώους.Επίσης υπάρχουν και κάτι άλλοι που ούτε στο στόμα μου δεν τους βάζω, πόσω μάλλον στην κειμενάρα μου.

Θα τυπολογήσω λοιπόν και θα πω ότι μέσες άκρες, ο δεξιός είναι ο πολύ καλοντυμένος, που κυκλοφορεί με τον κομπρέσορα (τις μερσεντές εννοώ κορίτσιαααα) γυαλισμένο και ολοκαίνουριο, τρώει σε καλά εστιατόρια και κυκλοφορεί με μοντέλες.Ένας τέτοιος τύπος όμως αλλάζει γυναίκες σαν τα πουκάμισα, ακριβώς επειδή κυκλοφορεί με τον κομπρέσορα, τρώει σε καλά εστιατόρια και κυκλοφορεί με μοντέλες και επειδή το υπερφίαλό μας μυαλό νομίζει ότι όοοολα αυτά θα μας τα προσφέρει.Μπα..

Ο αριστερός (πάλι μέσες άκρες) είναι πιο μποέμ, πιο «γειά σου» που λέμε και επιστημονικά, πιο «χάι», επίσης επιστημονικά και γενικά πιο ελεύθερος κι ανοιχτόμυαλος. Πάει καμπινγκ στα νησιά της άγονης γραμμής και σε live στο Floral και στην Αρχιτεκτονική. Μας κάνει, αρχικά, αυτός ο τύπος, αν εξαιρέσουμε τη μουσάρα που αρνείται πεισματικά να ξυρίσει,γιατί μας κάνει να νιώθουμε πάλι 15 χρόνων και επειδή μας απαλλάσει από τα «πρέπει» του ενεργού dating: επιτέλους τρώμε σουβλάκι με ΤΖΑΤΖΙΚΙ. Νννννννννναι. Μετά από λίγο διάστημα, το ότι δεν πληρώνει σε σχεδόν κανένα ραντεβού, ότι καλό το Εξάρχειο και ο Μπουκόφσκι, αλλά μήπως βρε παιδί μου να πηγαίναμε και πουθενά πιο πέρα, η επικείμενη απειλή του σκορβούτου από το πολύ σουβλάκι (με τζατζίκι) και φυσικά το «ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΩ ΜΑΝΑ» με τον τρεις-λαλούν-και-δυο-χορεύουν ,σιγά σιγά αρχίζουν και κάνουν την επιλογή ή μάλλον την εκλογή του (πανηγυρικά) σε πατάτα.

Οι σοσιαλιστες. Οι σοσιαλιστές είναι κάτι που δύσκολα μπορεί να ταυτοποιηθεί, μιας και τα σύγχρονα παραδείγματα μας έχουν μπερδέψει λίγο (είπα μη βρίζετε), οπότε θα βασιστώ στο παράδειγμα ενός τύπου, που έκανε ένα σοσιαλιστικό κόμμα κάποτε και αναμένω να μαντέψετε ποιος είναι. Ο κύριος, καλή του ώρα εκεί που βρίσκεται, ήταν πολύ «χάι» (μ’αρέσουν οι επιστημονικοί όροι) και γενικά πολύ δημοφιλής στις γυναίκες, πάταγο έκανε λέμε, γι’ αυτό παντρεύτηκε μία, πολύ καθωσπρέπει, μαλλί λάχανο, ταγιέρ, tea party, απ’ όλα λέμε, έκανε και τρία παιδιά μαζί της, κι αυτά πολύ καθώσπρέπει, σπουδές στα εξωτερικά, μουστάκια, fitness κτλ., μετά τους παράτησε όλους και παντρεύτηκε μια τούμπανο ξανθιά αεροσυνοδό και της έφτιαξε μια βιλάρα στην Εκάλη.Χμ.Ωραία.

Κεντρώους λέμε αυτούς, που στο κοινοβούλιο κάθονται στη μέση του, αρα τους  com ci com ca στα γαλλικά (πως το μιλάω, πως το μιλάω). Εεε, δηλαδή αυτούς που έφτασαν αργά και δεν βρήκαν καλές θέσεις, αυτούς που δεν είναι ούτε αριστεροί (σουβλάκι), ούτε δεξιοί (κομπρεσορας –η μερσεντές καλέ), ούτε σοσιαλιστές (τούμπανο ξανθιά). Ας πούμε, ότι αυτοί είναι οι αμφιφυλλόφιλοι, επειδή μια σελίδα μου ‘πανε να γράψω, οχι την ιστορία της ζωής μου και άρα μάλλον παίζει και να μην μας αφορούν.Πολύ. Αλλά περί ορέξεως..

Νικητής των εκλογών ανακυρήσσονται  οιοιοιοιοιοι..Όσο ξέρετε τι να ψηφίσετε στις εκλογές, ξέρετε και στους άντρες.

Φιλιά στα μούτρα

Γκόσιπ Γκέρλ (και καλά)