Οινοπνεύματα

            «Το μήνυμα εστάλη» κι έγραφε ραντεβού στις 9 στο γνωστό σημείο.

            Ήταν το τελευταίο πράγμα που έκανε πριν το αεροπλάνο απογειωθεί. «Το μήνυμα εστάλη» και το κινητό έκλεισε.

            Τα δυο τελευταία χρόνια ζει στο Λονδίνο. «Ταξιδιάρα ψυχή» έτσι τη λέγαν πάντα οι φίλοι της. Και δεν πέφταν έξω. Ήθελε να γνωρίσει τον κόσμο όλο.

            Πρώτη φορά έφυγε καλοκαίρι. Κανείς τους δεν θυμάται πολλά από τη βραδιά εκείνη του αποχαιρετισμού. Μόνο άδεια καραφάκια ούζο «Δολύχι» στο τραπέζι της ταβέρνας και κείνη ντυμένη στα λευκά να στρίβει αριστερά σ’ ένα στενό της Καισαριανής. Την επόμενη φορά που την είδαν φορούσε μωβ πουλόβερ.

            Από τότε δυο χρόνια πέρασαν. «Θα τα πούμε από κοντά» έλεγε και σε μερικές ώρες οι φίλοι της άκουγαν το τυπικό σήμα εισερχόμενης κλήσης του skype. Ξενάγηση στο λονδρέζικο δωμάτιό της μέσω διαδικτύου, φωτογραφίες από πάρτυ με τη multi- ethnic παρέα της δημοσιευμένες το facebook, κομμάτια από την ανολοκλήρωτη ακόμα διπλωματική της στο mail, ήταν λίγα μόνο απ’ αυτά που συνέβαιναν μέσα στα δύο χρόνια που απόσταση τους χώριζε. Επικοινωνία με τη νηφαλιότητα που επιβάλλει τόσο το internet όσο και η έλλειψη αλκοόλ. Κάθε φορά όμως που εμφανιζόταν, η άφιξή της εορταζόταν όπως της έπρεπε. Με επίσκεψη στο αγαπημένο της ρακομελάδικο και ύπνο της πρώτες πρωινές ώρες. Συνηθέστερα αφού είχε χαράξει.

            Ραντεβού στις 9 στο γνωστό σημείο. Το μήνυμα εστάλη. Το κινητό έκλεισε. Το αεροπλάνο προσγειώθηκε. Και το ρακόμελο μπήκε κιόλας στη φωτιά.

 Βένια Σταματιάδη