Ο καφές του έχει γίνει πια άνοστο νεροζούμι. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν μπορείς να προσθέσεις νερό σε ένα φραπέ πάνω απο δύο, άντε το πολύ τρεις φορές.
Τις Κυριακές ο Μήτσος τις αφιέρωνε στο Μήτσο.
Μπορεί όλες οι υπόλοιπες μέρες να του ήταν ίδιες, ακόμη και αδιάφορες, αλλα όταν ερχόταν Κυριακή ο χρόνος σταματούσε.
Με τσίμπλες ακόμη στα μάτια έστριβε δύο αξιοπρεπέστατα τετράφυλλα τσιγάρα.
Youtube – Chopin – Filters – playlists
και επέλεγε την λίστα με τα περισσότερα βίντεο.
Άνοιγε τα ηχεία, τα στόρια και τις κουρτίνες.
Ότι βρισκόταν πάνω στο γραφείο του σε δευτερόλεπτα ήταν σωριασμένο στο πάτωμα.
Ελληνικός καφές, σκέτος.
Σήμερα δεν είχε πάρει λεωφορείο. Μετακινήσεις χωρίς τα δυο του πόδια δέν αρμόζουν σε μια Κυριακή.
Κάθεται σ'αυτό το παγκάκι δυόμιση περίπου ώρες. Μπροστά του ξαπλώνει ένα χοντρό τεράστιο αδέσποτο με ανοιχτά μάτια. Το σκυλί τον κοιτάει χωρίς να κουνηθεί.
Ξαφνικά ο ήλιος αρχίζει να λούζει το παγκάκι. Την ίδια ακριβώς στιγμή
ενα πυροσβεστικό με δυο περιπολικά και μηχανές της αστυνομιάς περνάνε απο το δρόμο.
-το σκυλί σηκώνεται και αρχίζει να κόβει βόλτες γύρω γύρω.
- ο Μήτσος ανάβει και το δεύτερο τσιγάρο.
Κάθε τζούρα βυθίζει το Μήτσο και σε πιο βαθιές σκέψεις.
Η οικονομική κρίση , η κοινωνικοπολιτική παρακμή και η αδυσώπητη εκμετάλλευση και καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος έπεφταν στις πλάτες του όλο και πιο βαριά.
Στο μυαλό του ο πρωθυπουργός της χώρας χόρευε κρατώντας χεράκια με την κουτσομπόλα γειτόνισσά του που κρατούσε τον Bill Gates που κρατιόταν με ένα πράσινο ανθρωπάκι, ένα τράγο και μια μεταλλαγμένη αγελάδα. Η αλυσίδα μεγάλωνε.
Όλο και περισσότερα πρόσωπα έμπαιναν στην σειρά. Ο superman, ο δάσκαλος του απ'το δημοτικό και ένας
παλιός του dealer τράβηξαν την αλυσίδα και συνέχισαν τον ξέφρενο χορό στον ουρανό, πάνω στις λευκές γραμές που αφήνουν τα αεροπλάνα. Οι ανάσες και οι σκατόφατσες τους σε ένα τελετουργικό παραλήρημα έκαναν τον Μήτσο να χάσει την γη κάτω απ'τα πόδια του.
Σ' αυτές τις φιγούρες χρέωνε το πρόβλημα και την λύση.
Τα σκατά και την αναγέννηση.
Ένας χοντρός σπάει την αλυσίδα και σολάρει εκστατικά, φωνάζει ακατάληπτα :
-ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ ΜΑ ΔΕΝ ΤΑ ΧΕΣΑΜΕ
το παραπονεμένο κλάμα του σκυλιού επαναφέρει βίαια τον ιδρωμένο Μήτσο στην πραγματικότητα.
Πίνει νερό, δίνει το υπόλοιπο στο σκυλί.
Νιώθει αδύναμος, σάπιος, ανήμπορος να σκεφτεί κάτι που θα του δώσει κουράγιο. Που θα κάνει τον χοντρό να βγάλει απο μέσα του αυτή την ντροπαλή κουράδα, και τις φρικιαστικές φιγούρες να σταματήσουν τον χορό.
Ένα λεωφορείο σταματάει απότομα ενώ σ'αυτό το δρόμο δεν υπάρχει στάση.
Μέσα φαίνεται να επικρατεί πανικός, θυμωμένες φωνές ξεπηδούν απ'τα παράθυρα.
το σκυλί σχεδόν διακτινίζεται στο δρόμο και γαβγίζει μανιασμένο στο λεωφορείο.
Ανόιγουν οι πόρτες, απο την τελευταία εκτοξεύεται με φόρα ένας νεαρός άντρας, προσγειώνεται με την πλάτη, στη συνέχεια τον συναντά μια τσάντα, ένα μπουφάν, ροχάλες και βρισιές . Το εξαγριωμένο πλήθος φώναζε στον πεσμένο φοβερές και τρομερές κατάρες και ενίοτε ευχές και υποσχέσεις για την μάνα του.
Ο πεσμένος παραμένει πεσμένος γιατι φοβάται το σκυλί που γαβγίζει πλέον σ'αυτόν. Το λεωφορείο έκλεισε τις πόρτες και έφυγε.
Ο μήτσος τρέχει να τον βοηθήσει.
Το ξυρισμένο κεφάλι του γυάλιζε στον ήλιο, τα φουσκωμένα μπράτσα του είχαν πάνω μια κακοχτυπημένη μπλέ σημαια, στο μπλουζάκι του ένας μαίανδρος,
ο μήτσος χαμογέλασε, σκέφτηκε οτι ίσως τελικα ο κόσμος να μην είναι και τόσο δυσκοίλιος.
Άφησε το σκυλί με το καινούργιο του παιχνίδι.
Στο σπίτι ο Chopin παίζει ακόμη.
Ο Μήτσος κουναέι ρυθμικά τα χέρια του καθώς αφήνει στην χέστρα οσα είχε καταφέρει να χωνέψει.
Άχριστος Παπαγάλλος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου