Χρόνος Τώρα

CHEECECAKE ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ

ΥΛΙΚΑ

2 κουτιά μπισκότα πτι-μπερ ή DIGESTIVE
2 κουτιά γάλα ζαχαρούχο
2 κουτιά μικρά κρέμα γάλακτος
χυμό από 4-5 λεμόνια
1 κονσέρβα βύσσινο
1 κουτ. σούπας κορν φλάουρ
200 γρ βούτυρο λιωμένο

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Βάζουμε τα μπισκότα σ'ένα μιξεράκι και τα κάνουμε μικρά κομμάτια σαν τριμμένη φρυγανιά.
Σε μια φόρμα , βάζουμε βούτυρο και ρίχνουμε τα τριμμένα μπισκότα έτσι ώστε να τα απορροφήσει και να γίνει σαν βάση του κέικ. Περιχύνουμε τα μπισκότα με λίγο λίγο το βούτυρο για να το πιεί καλά.
Στο μίξερ βάζουμε την κρέμα γάλακτος και το ζαχαρούχο γάλα να χτυπηθούν για λίγο και μετά σιγά σιγά ρίχνουμε τον χυμό λεμονιού. Δοκιμάζουμε συγχρόνως την γεύση μέχρι να μας αρέσει (να μην ειναι πολυ ξινό). Το ρίχνουμε πάνω απο την βάση που έχουμε φτιάξει και το βάζουμε στο ψυγείο.
Ετοιμάζουμε την σάλτσα απο τα βύσσινα, ανοίγοντας την κονσέρβα και σουρώνοντας το ζωμό της σε μια κατσαρόλα. Προσθέτουμε μια κουταλιά κορν φλαούρ και ανακατεύουμε συνέχεια. Μόλις πήξει, βάζουμε τα βύσσινα πάνω από την κρέμα στο γλυκό και περιχύνουμε με το ζωμό που έχουμε πήξει στην κατσαρόλα.

Happy mummy

Εμείς τα βράδια, στις γιορτές, όταν αλλάζει ο χρόνος ας πούμε… τρώμε κοτόσουπα. Οικογενειακό έθιμο να το πω; Μάλλον. Είναι που θέλουμε να τρώμε ελαφριά… καλά το τραπέζι είναι γεμάτο ψιψιψόνια και η μάνα τα ψήνει από το απόγευμα και μοσχοβολάει ο τόπος. Παρακολουθούμε ποιος θα τσιμπήσει πρώτος για να βρούμε δικαιολογία και να αρχίσουμε όλοι… Συνήθως την κάνω εγώ την αρχή… «Η Ελένη έφαγε…» φωνάζει ο μπαμπάς τσιμπώντας κι αυτός κάτι. «Μη τρώτε, θα σας κοπεί η όρεξη…» φωνάζει η μανούλα. Όλο και κάποιος θα παρεξηγηθεί… όλο και κάτι θα συμβεί… έτσι οικογενειακά να περνάει η ώρα… να σου και πλακώνουνε και τα σόγια… άλλα ταψιά από κει «τι φέρατε… δεν έπρεπε…» «Άλλαξε την τηλεόραση»… «Όλο τα ίδια έχουνε…»

4, 3, 2, 1,0 : "ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!!!" , " Πάει ό παλιός ο χρόνος...."
"Να κόψουμε την πίτα!!!"

Σας αγαπώ πολύ

Ελένη Μητροπούλου

Αλεξανδρινά...

Η Φρύνης, στο Παγκράτι , έχει γεμίσει με αστέρια της Βηθλέεμ… Δεν τρελάθηκα.. Έτσι λένε τα αλεξανδρινά… αυτά τα φυτά με τα κόκκινα και πράσινα φύλλα. Σε όλη την Ευρώπη συνδέονται με τα Χριστούγεννα , ίσως γιατί έχουν τα χρώματα των Χριστουγέννων! Κάποιοι τα βάζουν και ως αστέρι στην κορυφή του στολισμένου δέντρου! Η κατασκευή είναι απλή και μπορείτε να την βρείτε πατώντας εδώ.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

Οι καλύτερες στιγμές της εβδομάδας...

Στο κομμωτήριο...

Happy mummy

Όταν μπήκα στο αμάξι με το φίλο μου για να ξεκινήσουμε να περάσουμε τα Χριστούγεννα στους δικούς μας στη Ζάκυνθο.

Γεωργία Χαϊκάλη

Χαλαρώνοντας μετά από ένα παρατεταμένο διάστημα δουλειάς...

Ελένη Μητροπούλου

Όταν έκανα σαν δεκαπεντάχρονο με τον Χατζηγιάννη!

Βάσια Γ.

Στην τελευταία Τρικυμία της χρονιάς!
Mela- Mela Gargamella

GOOD NEWS

Θα ξεκινήσω με μια φράση του Χαρούκι Μουρακάμι από το τελευταίο του βιβλίο <<1O84>>.

<<Ο χρόνος σταμάτησε εντελώς και ο κόσμος τελείωσε εκεί>>.

Την ώρα που γράφω αυτό το κείμενο είναι 17/ Δεκεμβρίου 2012 ώρα 8.07μμ.

Το κείμενο θα αναρτηθεί στο μπλόγκ την επόμενη Δευτέρα.

Και αν δεν.

Και αν στις 21 Δεκεμβρίου έρθει, το τέλος του κόσμου.

(Όχι πως η ανθρωπότητα θα χάσει τίποτα σημαντικό από αυτό το κείμενο).

Αλλά αν γνωρίζαμε το τέλος μας τι θα κάναμε;

Πόσες φορές επιθυμώ να κάνω πράγματα και τα αναβάλω για αργότερα, και αυτό το αργότερα δεν έρχεται πότε.

Πόσες φορές θέλω να σταματήσω το χρόνο και να παρατείνω μια ευχάριστη εμπειρία.

Όμως την ίδια στιγμή σκέφτομαι το μετά.

Και αν ο κόσμος χαθεί τι πειράζει, αφού καθημερινά χάνω ένα σωρό στιγμές.

Και αν δεν λέω αυτό που νιώθω, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή, που δεν έρχεται.

Και αν φοβάμαι να σταματήσω.

Και αν δεν καταλαβαίνω

Και αν πονάω χωρίς να μπορώ να γιατρευτώ.

Καλύτερα να έρθει το τέλος του κόσμου.

Και αν γκρεμίσω τον κόσμο που έχω φτιάξει, ίσως και να χτίσω ένα καινούριο.

Και θα έχω μαζί μου τον μπαμπά την μάμα τον αδερφό και όλους εκείνους που αγαπώ.

Και θα ξεκινήσω από την άρχη…..

Μαραγκουδάκη Δέσποινα

Θες τίποτα να τσιμπήσεις;

Είσαι το ταίρι μου

Από τον Μάρκον

ΣΟΥΦΛΕ ΣΑΝ ΤΟΣΤ

ΥΛΙΚΑ

1 πακέτο ψωμί του τοστ χωρίς κόρα

12 φέτες τυρί Γκούντα

12 φέτες τυρι Έμμενταλ

12 φέτες πάριζα

2 κουτ.σ ούπας βούτυρο λιωμένο

1 φλ. τσαγιού κρέμα γάλακτος

1 ποτήρι νερού γάλα

2 αυγά

3 κουτ. σούπας παρμεζάνα τριμμένη

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Αφαιρούμε τη κόρα από το ψωμί. Βουτυρώνουμε ένα πυρέξ. Απλώνουμε μια στρώση ψωμί στο πυρέξ και από πάνω στρώνουμε το Γκούντα , τη πάριζα ,το Έμμενταλ (μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ότι τυριά θέλουμε) και τέλος καλύπτουμε με τις υπόλοιπες φέτες ψωμιού.

Χτυπάμε το λιωμένο βούτυρο ,τη κρέμα γάλακτος και το γάλα με ένα σύρμα .Χτυπάμε ελαφρά τα αυγά και τα προσθέτουμε στο μείγμα με το γάλα και τη κρέμα γάλακτος και συνεχίζουμε να το χτύπημα μέχρι να ενωθούνε καλά.

Περιχύνουμε το πυρέξ με το μείγμα και το αφήνουμε να μουλιάσει καλά για 30΄- 40΄.

Πασπαλίζουμε με τη τριμμένη παρμεζάνα και ψήνουμε στους 160 βαθμούς για 45' .

Happy mummy

41 χρονών ιδιωτική υπάλληλος

Τι ονειρευόσουν για τον εαυτό σου όταν ήσουν παιδί;

Να ζήσω στην Αθήνα ή σε κάποια άλλη πόλη, ανεξάρτητη, να έχω κοντά μου τους φίλους μου και να περνάω όλη μου τη μέρα μαζί τους.

Σε ικανοποιεί η εικόνα σου σήμερα;

Κοίτα, τελικά παντρεύτηκα, έκανα τρία παιδιά και τώρα μένω σε ενα χωριό. Μπορεί να μην έγιναν όλα αυτά που ονειρευόμουν, δεν κάνω τη μεγάλη ζωή που πίστευα ότι θα έχω σε μια πόλη, αλλά έχω μια ετυτυχισμένη οικογένεια και πολλούς φίλους, τους οποίους γνώρισα μέσα από τα παιδιά μου. Δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ στην ήρεμη ζωή του χωριού, και τώρα δεν την αλλάζω με τίποτα.

Τα όνειρά σου για το μέλλον;

Να γεράσω με τον άντρα μου και να δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν και να γίνονται καλοί άνθρωποι.

Γεωργία Χαϊκάλη

Ακούγοντας εγω-φωνές ....

Εγώ παιδιά αν μαγειρέψω θα τρελαθείτε! Άμα θέλω!

Εγώ νομίζω ότι για την κρίση φταίμε όλοι.

Εγώ διευθύνω και μια πολυεθνική κι έχω και μια πολυκατοικία...

Εγώ ξέρω από αυτά γιατί ήμουν και φοιτητής στην Πάτρα...

Εγώ τραγουδάω σε μια μπάντα. Hip – hop. Εγώ γράφω τους στίχους.

Εγώ κάνω την παραγωγή σε μια θεατρική παράσταση. Εγώ παίζω. Παίζω και σκηνοθετώ .Τι παίζω; Έναν μονόλογο που έχω γράψει.

Εγώ έχω κάνει σεμινάρια με εναλλακτικές θεραπείες και έχω όνειρο να φτιάξω έναν χώρο με μασάζ , σιάτσου και τα συναφή…

Εγώ θα έκανα την διαφήμιση με το γιαούρτι αλλά αρνήθηκα...

Εγώ είμαι μαθητής της Ρούλας της Πατεράκης. Την ξέρεις την Ρούλα? Μας βαράει..μας χτυπάει κάτω… είναι φοβερή η Ρούλα. Κι εγώ εκεί..τα δίνω όλα. Αφού μου λέει , Ρούλα, εντάξει εσύ κόψε λίγο.

Εγώ όταν είχα δουλέψει με τον Στανισλάφσκι του είχα πει να γράψει ένα βιβλίο. Του λέω, ρε παιδί μου χώρισε το σε τρεις τόμους ας πούμε. Ένας ηθοποιός δημιουργείται..πλάθοντας έναν ρόλο… και γράψε κι άλλο ένα… για την ζωή σου στην τέχνη.. Με άκουσε. Είχε τα αυτιά του ανοιχτά, ο Κωνσταντίνος. Τώρα οι νέοι δεν ακούνε. Τους λες κάτι και λένε αι φύγε από δω ρε! Που θα μου πεις εσύ.

ΕΓΩ λέω: Καλά Χριστούγεννα!

Ξέρω θα μ΄αντιγράψουν πολλοί και θα σας το ευχηθούν κι αυτοί...αλλά εγώ το είπα πρώτος...ΕΓΩ!

Ελένη Μητροπούλου

ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ!!!

Οι φίλοι μας χαράματα… τους φίλους τους διαλέγουμε… ένας φίλος ήρθε απόψε από παλιά… Είμαι ευλογημένη κι έχω φίλους που αγαπώ και μ΄ αγαπάν …περνάνε τα χρόνια οι μέρες …με άλλους είμαστε κοντά… μ’ άλλους μακριά… στη καρδιά υπάρχει μια θέση… μια ανάμνηση..ναι γίνομαι γραφική… αλλά αυτά που έχω περάσει με φίλους από μικρή δεν ξεχνιούνται… ακόμα κι αν ξεχάσω γενέθλια… ακόμα κι αν ξεχάσω και την γιορτή (ΠΟΣΟ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΘΕΕ ΜΟΥ!!!) ακόμα και τότε… τους σκέφτομαι, τους αγαπώ και θέλω το καλύτερο για αυτούς και την ζωή τους! ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ! Έχω γίνει χειρότερη κι από την κουμπάρα σου… και το χειρότερο είναι ότι σε είχα στο μυαλό μου… τόσο που νόμιζα ότι σε είχα πάρει! ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΤΟ ΛΕΩ!!!Τι άλλο να κάνω??????

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!
ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!!

ΣΕ ΦΙΛΩ ΓΛΥΚΑ ΚΑΙ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΣΟΥ ΖΗΤΩ!!!!
ΕΛΕΝΗ!!!!!!!!!!

Καλημέρα!

Γ.Χ.

Οι Καλύτερες...

Όταν μου έδωσε η αδελφή μου ένα βιβλίο να διαβάσω .Ήθελα πολύ να διαβάσω κάτι αυτή την εποχή.

Happy mummy

Στολίσαμε στο σπίτι ενός φίλου -το πιο πρωτότυπο χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Απρόοπτος Χ

Φτιάξαμε μελομακάρονα με φίλους και γελάσαμε πολύ!!!!

Ελένη Μητροπούλου

Όταν έμαθα ότι τελικά θα πάρω άδεια για τα Χριστούγεννα
Γεωργία Χαϊκάλη

Όταν η γιαγιά μου, μου είπε στο τηλέφωνο ότι ήμουν κούκλος στο τρέηλερ και δεν ξέρω αν πραγματικά μπορούσε να με δει...
Μαρκον

ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΠΙΤΑ SUPER

ΥΛΙΚΑ

1 πακέτο φύλλο κρούστας

1 ποτήρι καλαμποκέλαιο

1 ποτήρι ζάχαρη

Ξύσμα απο ένα πορτοκάλι

1 φακελακι baking powder

1 βανίλια

4 αυγά

1 κεσεδάκι γιαούρτι

ΣΙΡΟΠΙ

2 ποτήρια ζάχαρη

3 ποτήρια νερό

Ξύσμα απο ένα πορτοκάλι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Στο κάδο του μίξερ βάζουμε το καλαμποκέλαιο ,τη ζάχαρη ,το ξύσμα απο το πορτοκάλι,τα αυγά ,το baking ,τη βανίλια και το γιαούρτι και ανακατεύουμε καλά.

Κομματιάζουμε το φύλλο σε ακανόνιστα κομμάτια με τα χέρια .Το ρίχνουμε στο μείγμα και ανακατεύουμε με ένα κουτάλι πολύ καλά μέχρι να μουσκέψει καλά το κομματιασμένό φύλλο.

Βουτυρώνουμε ένα ταψί 35 εκατοστά διάμετρο και αδειάζουμε το μείγμα.

Την ψήνουμε για 30' περίπου στους 175 βαθμούς ,μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια και να φουσκώσει ελαφρά.

Αφήνουμε την πορτοκαλόπιτα να κρυώσει .Βράζουμε τα υλικά για το σιρόπι και το ρίχνουμε καυτό στη κρύα πορτοκαλόπιτα.Την κόβουμε σε κομμάτια και την αφήνουμε να ρουφήξει καλά το σιρόπι.

Happy mummy

Κυριακάτικο τραπέζι

Η Κυριακή στο σπίτι δεν είναι ποτέ μια συνηθισμένη μέρα. Η πρόσκληση είναι δεδομένη για όλη την οικογένεια. Έτσι και σήμερα όλοι είναι μαζεμένοι στο σπίτι. Η μαμά έχει ξυπνήσει από νωρίς για να ετοιμάσει το μεγάλο μεσημεριανό φαγητό. Σήμερα έχουμε το αγαπημένο μου αρνάκι στο φούρνο με πατάτες. Το φαγητό φυσικά θα συνοδευτεί με τις σαλάτες του τα ορεκτικά του, όλα τα καλά που ετοιμάζονται με αγάπη από την οικοδέσποινα. Αγουροξυπνημένη η μεγάλη αδελφή απολαμβάνει τον καφέ της, τα παιδιά τα έχει αναλάβει ο παππούς (άλλο που δεν θέλει). Η Γιαγιά έχει τελειώσει από τις εκκλησιαστικές της υποχρεώσεις και καθόταν στη πολυθρόνα της παρακολουθώντας τη φασαρία μέσα στη τραπεζαρία. Ήδη το φαγητό έχει μοσχοβολήσει σε όλο το σπίτι. Είναι τόσο χαλαρωτικές αυτές οι κυριακάτικες μέρες. Ξυπνάω με τις μυρωδιές του φαγητού στη μύτη μου. Ένα ελαφρύ hangover από τη χθεσινή νύχτα με κάνει να αναζητήσω τον κυριακάτικο καφέ μου. Ήδη έχω αρχίσει να πεινάω . Το μεσημεριανό της μαμάς πάντα μου έστρωνε το στομάχι...

Σηκώνω το τηλέφωνο

-Εμπρός

-Έλα μανούλα

-Αγόρι μου τι κάνεις;

-Καλά, μόλις ξύπνησα. Εσείς.

-Εεε τα ξέρεις, εδώ ετοιμαζόμαστε για φαγητό. Πότε θα μας έρθεις;

-Δεν ξέρω ρε μαμά εδώ η δουλειά δεν μου δίνει και πολλές επιλογές. Θα προσπαθήσω να έρθω στις γιορτές.

-Α ωραία θα σε περιμένουμε. Σε αφήνω αγόρι μου πάω να κοιτάξω το φαγητό. Μας λείπεις.

-Και μένα ....... πολύ

Απρόοπτος Χ

Απαράδεκτοι

Από το Μάρκον

Συνέντευξη...

25 χρονών καθηγητής

Τι ονειρευόσουν για τον εαυτό σου όταν ήσουν παιδί;

Να γίνω κάποιος.

Σε ικανοποιεί η εικόνα σου σήμερα;

Τελικά έγινα κάποιος, αλλά δεν ξέρω ακόμα ποιος.

Τα όνειρά σου για το μέλλον;

Να ανακαλύψω ποιος είμαι.

Γεωργία Χαϊκάλη

Η κοιλιά μου πεινά

Η κοιλιά μου γούργουρίζει

Πάλι πείνα με γυρίζει

Κι πεινάω

Χοροπηδάω…θέλω τώρα κάτι να φάω…

Δε με νοιάζει αν ειν’ σοκολάτα

Γαριδάκι ή και πατάτα…

Εγώ πεινάω …

Θέλω να φάω…

Θέλω τώρα κάτι να φάω….

Η κοιλιά μου πεινά θέλει να φάει…

Η κοιλιά μου πεινά κκάτι θα φάω που θα μου πάει!

Τώρα πια που έχω φάει
και η πείνα σταματάει
και η κοιλια μου που έχει φάει
φαγητό πια δε μου ζητάει...

Τουαλέτα πρέπει να πάω
δε μπορώ πια άλλο να φάω
πρεπει να κάνω τα κακά μου
γιατί αλλιώς θα σκάσει η κοιλιά μου

Η κοιλιά μου πονά...

Διασκευή του τραγουδιού : Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΧΤΥΠΑ, Σάκη Ρουβά 1999 από την ΠΑΡΕΑ ΤΩΝ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ ΤΗΣ Γ' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ‘99

Ελένη Μητροπούλου

Ο θυρωρός του πορνείου

...Δεν υπήρχε σ’ εκείνο το χωριό πιο κακόφημη και πιο κακοπληρωμένη δουλειά από αυτή του θυρωρού στο πορνείο… όμως, τι άλλο να έκανε εκείνος ο άνθρωπος;
Πράγματι, ποτέ δεν έμαθε να γράφει και να διαβάζει, ούτε ήξερε άλλη δουλειά ή κάποια τέχνη. Στην πραγματικότητα, ήταν σε εκείνο το πόστο γιατί ο πατέρας του ήταν θυρωρός του πορνείου πριν από εκείνον, και πιο πριν, ο πατέρας του πατέρα του.Για δεκαετίες, το πορνείο περνούσε από γονείς σε παιδιά και το ίδιο γινόταν και με το θυρωρείο.
Μια μέρα, πέθανε ο γέρος ιδιοκτήτης κι ένας νέος με ανησυχίες. Δημιουργικός και με επιχειρηματικό πνεύμα, ανέλαβε το πορνείο. Ο νεαρός αποφάσισε να εκσυγχρονίσει την επιχείρηση.
Ανακαίνισε τα δωμάτια και μετά κάλεσε το προσωπικό για να δώσει νέες οδηγίες.Στο θυρωρό είπε:
«Από σήμερα και στο εξής, εκτός από τη φύλαξη της πόρτας θα μου δίνεις και εβδομαδιαία αναφορά. Θα καταγράφεις των αριθμό των ζευγαριών που μπαίνουν καθημερινά. Σε κάθε πέντε, θα ρωτάς πώς εξυπηρετήθηκαν και τι θα ήθελαν να διορθωθεί στην επιχείρηση. Και μια φορά την εβδομάδα θα μου δίνεις αναφορά με σχόλια που εσύ κρίνεις σκόπιμα.»
Ο άνθρωπος άρχισε να τρέμει. Ποτέ δεν του έλειψε η όρεξη για δουλειά, όμως….«Θα χαιρόμουν πολύ να ικανοποιήσω την επιθυμία σας, κύριε¨, ψέλλισε, «όμως, εγώ δεν ξέρω να γράφω και να διαβάζω.»
«Α, Πόσο λυπάμαι! Όπως καταλαβαίνεις, δεν μπορώ να πληρώνω άλλο άτομο να κάνει αυτή τη δουλειά, ούτε μπορώ να περιμένω πότε θα μάθεις να γράφεις. Γι’ αυτό…»
«Μα κύριε, δεν μπορείτε να με απολύσετε. Δουλεύω εδώ όλη μου τη ζωή, όπως και ο πατέρας μου και ο παππούς μου..»
Δεν τον άφησε να τελειώσει…Ο άνθρωπος ένιωσε να γκρεμίζεται ο κόσμος. Ποτέ δεν είχε σκεφτεί ότι θα μπορούσε να βρεθεί σε αυτή τη θέση. Πήγε στο σπίτι του άνεργος για πρώτη φορά στη ζωή του. Τι να έκανε;
Θυμήθηκε ότι μερικές φορές στο πορνείο, όταν έσπαζε ένα κρεβάτι ή χαλούσε ένα ντουλάπι τα κατάφερνε και έκανε μια πρόχειρη επιδιόρθωση με ένα σφυρί και λίγα καρφιά. Σκέφτηκε ότι αυτή θα μπορούσε να είναι μια προσωρινή δουλειά ώσπου να βρεθεί κάτι πιο σταθερό. Αναζητούσε σ’ όλο το σπίτι τα εργαλεία που χρειαζόταν αλλά το μόνο που βρήκε ήταν κάτι σκουριασμένα καρφιά και μια φαφούτα τανάλια. Έπρεπε να αγοράσει μια πλήρη συλλογή εργαλείων και γι’ αυτό θα χρησιμοποιούσε ένα μέρος της αποζημίωσης πού είχε πάρει.
Στη γωνία του δρόμου αντιλήφθηκε ότι στο χωριό του δεν υπήρχε σιδηροπωλείο και θα έπρεπε να ταξιδέψει δυο μέρες με το μουλάρι για να πάει στο πιο κοντινό χωριό για να αγοράσει τα εργαλεία. «Και τι πειράζει;» σκέφτηκε. Και ξεκίνησε.
Στην επιστροφή κουβαλούσε ένα ωραίο και πλήρες κουτί με εργαλεία. Δεν είχε προλάβει να βγάλει τις μπότες του όταν του χτύπησαν την πόρτα. Ήταν ο γείτονά τους
« Ήθελα να σε ρωτήσω. Μήπως έχεις να μου δανείσεις ένα σφυρί;»
«Ναι, έχω, μόλις το αγόρασα. Μα το χρειάζομαι για να δουλέψω… Ξέρεις, έμεινα χωρίς δουλειά και..»
«Εντάξει, θα στο επιστρέψω αύριο νωρίς το πρωί»
«Εντάξει»Το επόμενο πρωί, όπως είχε υποσχεθεί, ο γείτονας χτύπησε την πόρτα.
«Κοίταξε, χρειάζομαι ακόμα το σφυρί. Μου το πουλάς;»
«Όχι, γιατί το χρειάζομαι για να δουλέψω. Εξάλλου, το σιδηροπωλείο απέχει δυο μέρες με το μουλάρι.»
"Ας κάνουμε μια συμφωνία» είπε ο γείτονας. « Εγώ θα σου πληρώσω τις δυο μέρες πήγαινε-έλα, συν το κόστος του σφυριού. Στο κάτω-κάτω, ακόμα άνεργος είσαι. Τι λες;»
Πράγματι, αυτό του έδινε δουλειά για 4 μέρες ακόμα. Δέχτηκε. Στην επιστροφή, άλλος γείτονας τον περίμενε στην πόρτα του σπιτιού του.
«Γεια χαρά γείτονα. Εσύ πούλησες το σφυρί στο γείτονά μας;» «Ναι.»
«Χρειάζομαι και εγώ κάποια εργαλεία. Σου πληρώνω τις τέσσερις μέρες ταξίδι και ένα μικρό κέρδος για το καθένα. Ξέρεις, δεν είναι εύκολο να βρεις χρόνο να χρόνο να ταξιδέψεις για τις αγορές σου»
Πρώην θυρωρός άνοιξε το κουτί μ ετ εργαλεία και ο γείτονας διάλεξε μια πένσα, ένα κατσαβίδι, ένα σφυρί και ένα καλέμι. Τα πλήρωσε και έφυγε.
«Δεν είναι εύκολο να βρεις χρόνο να ταξιδέψεις για τις αγορές σου», θυμήθηκε.
Αν αυτό ήταν σωστό, πολύς κόσμος θα χρειαζόταν κάποιον αλλον να ταξιδέψει για να φέρει εργαλεία. Στο επόμενο ταξίδι αποφάσισε ότι θα ρίσκαρε λίγο κεφάλαιο από την αποζημίωση, αγοράζοντας περισσότερα εργαλεία από όσα είχε πουλήσει. Έτσι, θα εξοικονομούσε χρόνο σε ταξίδια.
Κυκλοφόρησαν τα νέα στη γειτονιά και πολλοί γείτονες αποφάσισαν να σταματήσουν να ταξιδεύουν για τις αγορές τους.
Μια φορά την εβδομάδα, ο πρώην θυρωρός και νυν έμπορος εργαλείων πήγαινε στο γειτονικό χωριό και αγόραζε ότι χρειάζονταν οι πελάτες του. Γρήγορα κατάλαβε ότι αν έβρισκε ένα μέρος να αποθηκεύει τα εργαλεία, θα έκανε λιγότερα ταξίδια και θα είχε μεγαλύτερο κέρδος. Έτσι, νοίκιασε μια αποθήκη . Μετά, μεγάλωσε την είσοδο και ύστερα από μερικές εβδομάδες πρόσθεσε και βιτρίνα. Έτσι, έγινε το πρώτο σιδηροπωλείο του χωριού.
Όλοι ήταν ικανοποιημένοι και αγόραζαν στο κατάστημά του. Δεν ήταν ανάγκη πια να ταξιδεύει, γιατί το σιδηροπωλείο του γειτονικού χωριού του έστελνε τις παραγγελίες Είχε γίνει καλός πελάτης.
Μια μέρα, σκέφτηκε ο φίλος του ο τορναδόρος ότι θα μπορούσε να κατασκευάζει σφυριά για αυτόν. Και μετά, γιατί όχι; Θα μπορούσε να φτιάχνει τανάλιες, πένσες, καλέμια. Υστέρα ήρθαν τα καρφιά και οι βίδες…
Για να μην τραβήξει επί μακρός γ ιστορία , ας πούμε ότι μέσα σε δέκα χρόνια εκείνος ο άνθρωπος είχε γίνει εκατομμυριούχος κατασκευαστής εργαλείων και σκληρή και τίμια εργασία. Και τελικά, έφτασε να γίνει ο μεγαλύτερος επιχειρηματίας της περιοχής.
Ήταν τόσο ισχυρός που μια μέρα, με αφορμή τη νέα σχολική χρονιά, αποφάσισε να δωρίσει στο χωριό του ένα σχολείο. Εκτός από ανάγνωση και γραφή, εκεί θα διδάσκονταν οι τέχνες και οι πιο σημαντικές γνώσεις της εποχής. Ο δήμαρχος και ο διοικητής οργάνωσαν μια μεγάλη γιορτή για τα εγκαίνια του νέου σχολείου και ένα σπουδαίο δείπνο προς τιμή του ιδρυτή του.
Στο τέλος του δείπνου, ο δήμαρχος του παρέδωσε το κλειδί της πόλης. Ο διοικητής τον αγκάλιασε και του είπε:
«Με μεγάλη ευγνωμοσύνη και περηφάνια σας ζητάμε να μας κάνετε την τιμή να υπογράψετε την πρώτη σελίδα του βιβλίου των πεπραγμένων του νέου σχολείου.»
«Η τιμή είναι δική μου», είπε ο άντρας. Νομίζω ότι πολύ θα μου άρεσε να υπογράψω, όμως, δεν ξέρω να διαβάζω ούτε να γράφω. Είμαι αναλφάβητος.»
«Εσείς, αναλφάβητος;» είπε ο διοικητής που δεν μπορούσε να το πιστέψει. « Δεν ξέρετε να γράφετε και να διαβάζετε; Δημιουργήσατε μια εμπορική και βιομηχανική αυτοκρατορία χωρίς να ξέρετε να γράφετε και να διαβάζετε; Μένω έκπληκτος. Αναρωτιέμαι τι θα μπορούσατε να κάνετε αν ξέρατε γραφή και ανάγνωση».
«Μπορώ να σας απαντήσω» αποκρίθηκε ο άντρας ψύχραιμα.
« Αν ήξερα να διαβάζω και να γράφω..θα ήμουν θυρωρός σε πορνείο».

Απόσπασμα απο το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι, "Να σου πω μια ιστορία".