Ο καιρός περνάει...

Κάποιες ώρες πριν είχε ανακαλύψει μια ρυτίδα μεταξύ των φρυδιών που επεκτεινόταν ως τη γέφυρα της μύτης. Η καθημερινή συνοφρύωση, οι εκφράσεις εκπλήξεως, χαράς και λύπης ,επί σειρά 33 χρόνων, είχαν σαν αποτέλεσμα να αφήσουν αυτές τις βαθιές ρυτιδώσεις στην επιδερμίδα της.

 Άδειασε το ψυγείο από τα τρόφιμα, έβγαλε τα ράφια, τα συρτάρια, έκανε χώρο και κάθισε μέσα. Τώρα ήταν σίγουρη ότι δεν θα έκανε καμία ρυτίδα. Αντιλήφθηκε ότι χαμογελούσε ελαφριά από ικανοποίηση κι ευθύς θύμωσε με τον εαυτό της που συνέχιζε να εκφράζεται,ακόμα και μέσα στο ψυγείο, ένιωσε μια ρυτίδα να χαράζεται κατά μήκος του μετώπου και στις γωνίες των ματιών. Έκλεισε με προσοχή τα μάτια και αποκοιμήθηκε στο ψυγείο. Τώρα σίγουρα τα είχε καταφέρει. Θα ήταν για πάντα νέα , όμορφη και ανέκφραστη...

Ελένη Μητροπούλου