Σειρά διαλόγων
Μητέρα 35 χρονών και Γιος 7 χρονών
-
Λοιπόν θα φύγω
-
Ωραία, για πού?
-
Μακριά από αυτό το σπίτι.
-
Ναι, ωραία θα πας σε άλλο σπίτι
-
Όχι θα πάω στην Κρήτη.
-
Ααα πολύ ωραία, έχω φίλους στην Κρήτη
-
Μαμά δεν γίνεται να έρθεις θα πάω μόνος.
-
Ααα πολύ ωραία. Και γιατί στην Κρήτη?
-
Γιατί εκεί έχει πάντα ζέστη.
-
Ε όχι και πάντα. Θα έρχομαι να σε βλέπω όπως και να
έχει.
-
Ε τότε δεν θα πάω στην Κρήτη.
-
Και που θα πας?
-
Θα βρω ένα << Ενοικιάζεται>> και θα πάω μείνω.
-
Ααα πολύ ωραία ε, εκεί θα έρχομαι να σε βλέπω.
-
Όχι δεν θα
έρχεσαι.
-
Γιατί?
-
Γιατί δεν θα μπορείς να με βρεις.
-
Δεν θα μου πεις που θα μένεις?
-
Όχι και στο κουδούνι θα γράψω,
<< Εδώ δεν μένει Κανείς>>.
Δέσποινα Μαραγκουδάκη
ΜΗΝΥΜΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΘΕΑΤΡΟΥ από τον Ντάριο Φο
ΜΗΝΥΜΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΘΕΑΤΡΟΥ
από τον Ντάριο Φο
Πριν πολλά χρόνια, η εξουσία επίλυσε το πρόβλημα της ανοχής της απέναντι στους ηθοποιούς της Commedia dell’ Arte διώχνοντας τους από την χώρα.
Σήμερα, ηθοποιοί και θίασοι έχουν πρόβλημα ανεύρεσης δημόσιων σκηνών, θεάτρων και θεατών, εξαιτίας της κρίσης.
Επομένως, οι κυβερνώντες, δεν έχουν πρόβλημα να ελέγχουν αυτούς που εκφράζονται μέσω της ειρωνείας και του σαρκασμού, μιας και δεν υπάρχει κανένας χώρος για τους ηθοποιούς, αλλά ούτε και κοινό στο οποίο να μπορούν να απευθυνθούν.
Τουναντίον, κατά την διάρκεια της Αναγέννησης, στην Ιταλία, οι κυβερνώντες έπρεπε να προσπαθήσουν αρκετά για να φέρουν τους κωμικούς σε δύσκολή θέση μιας και τους απολάμβανε μεγάλη μερίδα του κοινού.
Είναι γνωστό ότι η μεγάλη έξοδος των ηθοποιών της Commedia dell’ Arte πραγματοποιήθηκε στον αιώνα της Αντιμεταρρύθμισης, με τη θεσμοθέτηση της κατάργησης όλων των θεατρικών χώρων, ιδιαιτέρως στην Ρώμη, όπου κατηγορήθηκαν ότι πρόσβαλλαν την Άγια Πόλη. Το 1967, ο Πάπας Ιννοκέντιος ΙΒ΄, κάτω από την συνεχόμενη πίεση της συντηρητικής πλευράς της αστικής τάξης και του κλήρου, διέταξε την κατεδάφιση του Θεάτρου Tordonina, το οποίο σύμφωνα με τους ηθικολόγους, είχε παρουσιάσει τον μεγαλύτερο αριθμό άσεμνων σκηνών.
Την εποχή της Αντιμεταρρύθμισης, ο Καρδινάλιος Κάρλο Μπορομέο, ο οποίος δρούσε στον βορά της Ιταλίας, είχε αφιερώσει τον εαυτό του στην λύτρωση «των παιδιών του Μιλάνου», θέτοντας για την τέχνη έναν σαφή διαχωρισμό, ως την υψηλότερη μορφή πνευματικής εκπαίδευσης, και το θέατρο ως την έκφραση της αισχρολογίας και της ματαιοδοξίας. Σε ένα γράμμα που απεύθυνε στους συνεργάτες του, το οποίο παραθέτω σχεδόν αυτούσιο, εξέφρασε τις πεποιθήσεις του περίπου ως εξής: «ανησυχώ για την εξάλειψη του κακού σπόρου, έχουμε καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να κάψουμε τα κείμενα που περιέχουν μιαρούς λόγους, για να τους εξαλείψουμε από την μνήμη των αντρών, και την ίδια στιγμή να διώξουμε αυτούς που κυκλοφορούν αυτά τα κείμενα σε έντυπη μορφή. Προφανώς όμως ενώ κοιμόμασταν, ο διάβολος δούλευε με ανανεωμένο ζήλο. Αυτό που μπορούν να δουν τα μάτια μπορεί να είναι πιο διεισδυτικό για την ψυχή απ’ αυτό που μπορούν να διαβάσουν σε τέτοια βιβλία! Πόσο καταστροφικός μπορεί να είναι για το μυαλό των νεαρών αντρών και κοριτσιών ο προφορικός λόγος και οι απρεπείς κινήσεις, παρά μία άψυχη λέξη τυπωμένη σε βιβλία. Γι’ αυτό είναι επείγον να απαλλάξουμε τις πόλεις μας από αυτούς που κάνουν θέατρο, όπως κάνουμε και με τις ανεπιθύμητες ψυχές».
Επομένως η μοναδική λύση για την κρίση είναι να ελπίζουμε ότι το μεγάλο κυνήγι μαγισσών οργανώνεται εναντίον μας και ιδιαίτερα ενάντια στους νέους ανθρώπους που επιθυμούν να διδαχθούν την τέχνη του θεάτρου: μια νέα διασπορά Κωμικών, δημιουργών του θεάτρου, οι οποίοι μέσα από αυτό τον περιορισμό θα δημιουργήσουν αφάνταστα οφέλη για μια νέα εκπροσώπηση.
Ντάριο Φο
Ιταλός κωμικός, συγγραφέας, θεατρικός σκηνοθέτης, συνθέτης
και βραβευμένος με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας
O Ντάριο Φο, γεννήθηκε στις 24 Μαρτίου 1926. Είναι Ιταλός κωμικός, συγγραφέας, θεατρικός σκηνοθέτης, συνθέτης και βραβευμένος με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1997. Το έργο του περιλαμβάνει κωμικές μεθόδους της παλαιάς Ιταλικής Commedia dell’ Arte, ένα θεατρικό στυλ γνωστό στις εργατικές τάξεις. Χαρακτηρίζεται επίσης από κριτική για το οργανωμένο έγκλημα της πολιτικής διαφθοράς, της πολιτικής δολοφονίας, τον δογματισμό της Καθολικής Εκκλησίας και τη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή.
Η πρώτη θεατρική εμπειρία του Φο έγινε μέσω σατυρικών επιθεωρήσεων για μικρά καμπαρέ και θέατρα. Αυτός και η γυναίκα του, η ηθοποιός Franca Rame, ίδρυσαν την Εταιρία Θεάτρου Ντάριο Φο-Franca Rame το 1959, και τα χιουμοριστικά τους σκετς στην τηλεοπτική σειρά Canzonissima τους έκαναν πολύ σύντομα γνωστούς. Σταδιακά ανέπτυξαν ένα «αντιστασιακό» θέατρο, συχνά βλάσφημο και σκωπτικό, αλλά βρίσκει τις ρίζες του στην παράδοση της commedia dell’ arte και αναμείχθηκε με αυτό που ο Φο ονομάζει «ανεπίσημος αριστερισμός». Το 1968 ο Φο και η Rame ίδρυσαν μια σχολή υποκριτικής, την Nuova Scena (Νέα Σκηνή), με δεσμούς με το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ιταλίας, και το 1970 ξεκίνησαν το Collettivo Teatrale La Comune (Συλλογικό Κουμμουνιστικό Θέατρο) και ξεκίνησαν περιοδείες σε εργοστάσια, πάρκα και γυμναστήρια.
Ο Φο έχει γράψει γύρω στα 70 έργα, αρκετά σε συνεργασία με την Rame. Ανάμεσα στα πλέον γνωστά του έργα είναι τα Morte accidentale di un anarchico (1974, ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού) και Non si paga, non si paga! (1974, Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω). Ως ηθοποιός ο Φο είναι γνωστός για την σόλο περιοδεία του ως Μίστερο Μπούφο (1973, Comic Mystery), βασισμένο σε μεσαιωνικά έργα μυστηρίου.
Τα έργα του, και ιδιαίτερα το Mistero Buffo, έχει μεταφραστεί σε 30 γλώσσες και έχει παρασταθεί εκτός Ιταλίας, συχνά προσαρμόζονται για να αντικατοπτρίζουν τοπικά πολιτικά και άλλα θέματα. Ο Φο, ενθαρρύνει του σκηνοθέτες και τους μεταφραστές να προσαρμόζουν τα κείμενα του όπως νομίζουν, γιατί πιστεύει ότι αυτό ταιριάζει με την παράδοση του αυτοσχεδιασμού της Commedia dell’ Arte.
Από τότε που απονεμήθηκε στον Φο το Νόμπελ Λογοτεχνίας αναφέρεται ως ο συγγραφέας «ο οποίος μιμείται τους γελωτοποιούς της Μέσης Ανατολής και πληγώνει την εξουσία και προασπίζεται την αξιοπρέπεια των κατατρεγμένων.
Μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου έχουν γράψει μεταξύ άλλων οι: Ζαν Κοκτώ, Άρθουρ Μίλλερ, Λώρενς Ολίβιε, Ζαν Λουί Μπαρώ, Πήτερ Μπρουκ, Πάμπλο Νερούδα, Ευγένιος Ιονέσκο, Λουκίνο Βισκόντι, Μάρτιν Έσλιν, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Αριάν Μνουσκίν, Ρομπέρ Λεπάζ, Αουγκούστο Μποάλ, Τζούντι Ντεντς, Τζον Μάλκοβιτς.
ΡΑΚΟΜΕΛΟ
ΥΛΙΚΑ
1lt τσικουδιά
500 γραμ. μέλι
κανέλα
φλούδα απο ένα πορτοκάλι
2-3 γαρύφαλλα
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνουμε προσεχτικά την τσικουδιά , με τη κανέλα ,τα γαρύφαλλα και τη φλούδα απο το πορτοκάλι .Το κατεβάζουμε απο τη φωτιά το σουρώνουμε και ρίχνουμε το μέλι και ανακατεύουμε μέχρι να διαλυθεί.
Happy mummy
Έναν πολλά βαρύ , παρακαλω!
Σαν τους μοναχούς
στην Αιθιοπία που ,όπως λέει ο θρύλος, ενώ στην αρχή πέταξαν τον καφέ στην
φωτιά λόγω της πικρής του γεύσης , όταν αναδύθηκε το άρωμα του, τον θεώρησαν
θεόσταλτο… έτσι κι εγώ.
Για τον καφέ ενώ πίναμε
καφέ:
«Ο ελληνικός καφές είναι
μοναχικός καφές. Ενώ ο γαλλικός
είναι για παρέα. Βάζεις φίλτρο, κανάτα
με νερό…»
« Ο καφές είναι
καλύτερος κι από σεξ»
« Ξέρεις να λες τον
καφέ;»
« Τι διαφορά έχει ο τούρκικος από τον ελληνικό;»
« Μια χαρά έχω κι εγώ σε αυτή τη ζωή! Τον καφέ! »
Συνεχίζεται...
« Πίνω καφέ για να
καπνίσω»
« Θα τον κόψω τον
καφέ»
«Τρελή εξάρτηση ο
καφές»
Συνεχίζεται...
Ελένη Μητροπούλου
ΚΑΘΑΡΗ ΔΕΥΤΕΡΑ!
Συνέντευξη
32 χρονών δάσκαλος αυτοσχεδιασμών,
Τι ονειρευόσουν για τον εαυτό σου όταν ήσουν παιδί;
Ήθελα να ταξιδέψω, να γνωρίσω πολλού ανθρώπους και να κάνω πολλές και διαφορετικές δουλειές.
Σε ικανοποιεί η εικόνα σου σήμερα;
Απόλυτα. Έχω ήδη ταξιδέψει και μείνει για αρκετό καιρό σε πολλά μέρη της γης, Ευρώπη, Κίνα, Αμερική και τώρα βρίσκομαι στην Ελλάδα, όπου νιώθω ότι θα μείνω για λίγο μέχρι το επόμενό μου ταξίδι.
Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Να συνεχίσω για πάντα τη ζωή απόλυτης ελευθερίας που έχω τώρα.
Γεωργία Χαϊκάλη
ΠΑΡΑΛΑΒΑΜΕ ΡΕΓΓA
Μπαίνω στο τρόλεϊ που ανεβαίνει την Φιλολάου σημειωτόν. Μετά
από μάχη στην πόρτα , έχω παραβγεί και έχω προλάβει να κάτσω σε πλάγια θέση στο
ανάποδο κάθισμα , γιατί διαφορετικά ζαλίζομαι. Λίγο πιο πάνω, με ένα χαρτί κολλημένο στην
τζαμαρία ένα μπακάλικο μας πληροφορεί: « ΠΑΡΑΛΑΒΑΜΕ ΡΕΓΓA», ενώ το ακριβώς
διπλανό μαγαζί γράφει : «ΓΑΛΛΙΚΑ ΑΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΟΛΩΝΙΕΣ». Έπειτα το τρόλεϊ φρενάρει μπροστά σε ένα μαγαζί με την επωνυμία « Η ΕΚΛΟΓΗ -είδη προικός». Ποιά η έννοια της προίκας στις μέρες μας, αλήθεια; Δεν το πολύ-αναλύω γιατί έχουμε ήδη φτάσει στη στάση που έχει κολλημένο πάνω της ένα ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ και χιλιάδες άλλα χαρτάκια. Ενώ στο σούπερ μάρκετ που βρίσκεται από πίσω οι
ταμπέλες είναι ευφάνταστες με σλόγκαν του τύπου : « Στην κρίση απαντάμε με 1 συν 1 σαμπουάν
δώρο!» . Παρακάτω: « ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΕΛΕΤΩΝ –
ΔΙΑΝΥΚΤΕΡΕΥΕΙ» γιατί δε ξέρεις τι ώρα θα σε βρει… Και τότε μου έρχονται τα
λόγια του οδοντιάτρου μου λίγη ώρα πριν: «Όσο ζεις θα έχεις προβλήματα στα
δόντια…». Όλο το τρόλεϊ αρχίζει να σταυροκοπιέται
και πριν προλάβω να αισθανθώ τρελή συνειδητοποιώ ότι είμαστε πίσω από τον
Προφήτη Ηλία…
Ελένη Μητροπούλου
ΤΥΡΟΠΙΤΑΚΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ
ΥΛΙΚΑ
(Για περίπου 30 κομμάτια)
1 κεσεδάκι γιαούρτι στραγγιστό 2% λιπαρά
1 κεσεδάκι ελαιόλαδο
1 κεσεδάκι φέτα τριμμένη
1 κεσεδάκι τριμμένο κίτρινο τυρί
2 αβγά
500γρ αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
1 κουταλάκι του γλυκού κοφτό αλάτι
1 αβγό για το άλειμμα
Σουσάμι
Εκτέλεση:
Στο μπολ του μίξερ ανακατεύουμε καλά το γιαούρτι με το ελαιόλαδο και προσθέτουμε ένα ένα τα αυγά . Ανακατεύουμε στο μείγμα το αλάτι και τα τυριά. Τέλος, προσθέτουμε, ανακατεύοντας απαλά αρχικά με μια ξύλινη κουτάλα και στη συνέχεια με το χέρι, το αλεύρι κοσκινισμένο, μέχρι να πάρουμε μια απαλή ζύμη. Την αφήνουμε να ξεκουραστεί στο ψυγείο για περίπου μισή ώρα.
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς και ντύνουμε μια λαμαρίνα με λαδόκολλα. Πλάθουμε τη ζύμη σε μικρά μπαλάκια, λίγο μεγαλύτερα από ένα καρύδι και τα αραδιάζουμε στο ταψί με κάποια απόσταση μεταξύ τους γιατί φουσκώνουν. Αλείφουμε με χτυπημένο αβγό και τα πασπαλίζουμε με σουσάμι. Ψήνουμε για περίπου 20-25 λεπτά, μέχρι να ροδίσουν. Τρώγονται ζεστά ή κρύα.
Happy mummy
Συνέντευξη....
25 χρονών τραγουδοποιός, τραγουδίστρια
Τι ονειρευόσουν για τον εαυτό σου όταν ήσουν παιδί;
Από μικρή το μόνο που ήθελα ήταν να έχω ένα μόνιμο σύντροφο, τύπου αγόρι και αργότερα σύζυγο και τα βράδια πριν κοιμηθούμε να του τραγουδώ δικά μου τραγούδια.
Σε ικανοποιεί η εικόνα σου σήμερα;
Για κάποιο λόγο τα αγόρια μου πάντα με χώριζαν πολύ γρήγορα και με σαχλές δικαιολογίες. Γι' αυτό κι εγώ έγραψα από ένα τραγούδι για τον καθένα τους και το τραγουδούσα μόνη μου τις νύχτες. Επειδή αυτά τα τραγούδια ήταν πολλά, έβγαλα δίσκο και τώρα πια χάρη σ' αυτούς που με χώρισαν είμαι γνωστή. Οπότε μπορώ να πω ότι ναι με ικανοποιεί η εικόνα μου, αν και διαφορετική από αυτήν που ονειρευόμουν.
Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Να βρω επιτέλους αυτόν που θα του τραγουδάω τις νύχτες για να σταματήσω να αφιερώνω στις συναυλίες μου τραγούδια στους πρώην γκόμενούς μου.
Γεωργία Χαϊκάλη
ΣΑΛΕΠΙ ΓΕΥΣΗ ΑΠΟ ΑΛΛΗ ΕΠΟΧΗ
ΥΛΙΚΑ
1 μεγάλη κούπα νερό
1 ξυλάκι κανέλας
4-5 καρφάκια γαρύφαλλο
1 κουταλάκι σαλέπι
1-2 κουταλάκια ζάχαρη(ανάλογα πόσο γλυκό το θέλει ο καθένας)
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Βάζουμε να βράσει το νέρο με την κανέλα και τα γαρύφαλλα για αρκετά λεπτά μέχρι να βγάλουνε το άρωμα τους.
Αφαιρούμε τα μπαχαρικά και προσθέτουμε το σαλέπι και τη ζάχαρη ανακατεύουμε καλά και σιγοβράζουμε για λίγα λεπτά ακόμα.
Σουρώνουμε και το σερβίρουμε ζεστό.
Happy mummy
<< Ο Τοίχος>>
Σειρά διαλόγων
-
Έλα μαζί μου
-
Γιατί?
-
Θα δεις.
-
Τι θα κάνεις?
-
Θέλω να πάμε κάπου, έλα μαζί μου.
-
Πού?
-
Θα δεις.
-
Καλά πάμε.
-
Έλα πιο γρήγορα.
-
Δεν μπορώ είμαι κουρασμένη.
-
Έλα βιάσου.
-
Δεν μπορώ πιο γρήγορα.
-
Έλα τρέξε.
-
Εεεε τι κάνεις.
-
Έλα πιο γρήγορα
-
Μην με τράβας, σταμάτα
-
Έλα σχεδόν φτάσαμε.
-
Επιτέλους.
-
Φτάσαμε.
-
Φτάσαμε?
-
Ναι φτάσαμε.
-
Εδώ?
-
…..
-
Εδώ είναι αδιέξοδο, εδώ υπάρχει μονάχα ένας τοίχος?
-
…….
-
Δεν μιλάς?
-
……….
-
Δεν μιλάς? Μίλα, πες κάτι οτιδήποτε, μίλα.
-
Σςςςςς.
-
Γιατί?
-
Σςςςςςςςςςς!!!!!
-
Τι κάνεις?
-
Σςςςςςςςςςςςςςςςςςςςς!!!!! ΒΟΥΛΩΣΤΟ!!!
-
Τι σε έπιασε?
-
Ακού.
-
Τι?
-
Τον ΤΟΙΧΟ…
Δέσποινα Μαραγκουδάκη
Ένας καθρέφτης
Υπάρχει ένας ολόσωμος
καθρέφτης σε μια κολώνα, στην Ακαδημίας και Χαριλάου Τρικούπη, όπως στρίβεις
δεξιά για να ανέβεις Εξάρχεια, απέναντι από έναν τοίχο γεμάτο με κάλτσες σε
ΤΙΜΕΣ ΚΟΣΤΟΥΣ. Από αυτόν τον καθρέφτη έχω περάσει χιλιάδες φορές… πήγαινα στη
σχολή, για καφέ, για δουλειά… τέλος πάντων περνούσα . Χωρίς να σταματήσω
περνούσα και κοιταζόμουν αστραπιαία. Ήταν σαν ένα τελευταίο τσεκάρισμα του πως
είμαι πριν φτάσω στον προορισμό μου. Πέρα από τη γυναικεία μου φιλαρέσκεια… ο
καθρέφτης λειτουργούσε και σαν καθρέφτη διάθεσης. Κάποιες φορές έβλεπα μια
κοπέλα χαρούμενη να με κοιτάζει με νόημα καθώς ήξερα το λόγο της χαράς, άλλες
φορές η κοπέλα ήταν λαχανιασμένη, αγχωμένη και με κοίταζε έντρομη , υπήρχαν
φορές που η κοπέλα τελευταία στιγμή σήκωνε το κεφάλι της φανερώνοντας έτσι την
απεριόριστη θλίψη ή κούραση. Κάποιες φορές ανάλογα με τη διάθεση , τα μαλλιά
και τα ρούχα της έμοιαζε να αλλάζει η
ηλικία της ή ακόμα και η εποχή στην οποία βρισκόταν, το φόντο φάνταζε
διαφορετικό. Σαν ένα στοπ. Ένα τσακ. Μια στιγμή εκτός εαυτού,
αυτοφωτογραφίζεσαι, κάνεις ένα στοπ να δεις πως πραγματικά είσαι τώρα…
Ελένη Μητροπούλου
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
