«Εδώ στου δρόμου τα μισά έφτασε η ώρα να το πω..»

Έχω βάλει στο youtube  τραγουδάκια και φτιάχνομαι… φτιάχνω ατμόσφαιρα εννοώ…  σε λίγο θα δακρύσω και θα συγκινηθώ μόλις ο στίχος μου θυμίσει κάτι δικό μου και μετά μπορεί πάνω στην συναισθηματική φόρτιση να γράψω ένα μήνυμα και να πάω να το στείλω σε κάποιον που δεν θα πρέπει γιατί μου έχει φερθεί σαν γάιδαρος. Μετά για να μην το στείλω θα πάω στο ψυγείο και θα φτιάξω ένα τόστ άψητο να φάω , γιατί πέταξα την τοστιέρα επειδή έτρωγα πολλά τοστ ψημένα και τώρα τρώω πολλά τοστ άψητα. Μετά θα ανοίξω ένα αναψυκτικό light που θα βοηθήσει στην κατάποση του πρώτου μου τοστ. Θα βαρεθώ πολύ γρήγορα και θα ξανασκεφτώ να στείλω το απαγορευμένο μήνυμα… και τότε θα προτιμήσω πάλι το τοστ.   Και τοστ σε τοστ θα τελειώσει και αυτό το τυρί γιατί παίρνω λίγο για να μην τρώω πολλά τοστ , όπως προείπα.  Μετά θα αποφασίσω να κάνω δίαιτα.. 

Και μετά  θα μπω στο facebook και θα μιλήσω με τους διαδικτυακούς μου φίλους και θα τους μιλήσω ειλικρινά και μέσα από την καρδιά μου για το κενό που αισθάνομαι  … «τώρα μόλις γύρισα από ένα ποτάκι χαλαρό».. «πάω να βγάλω τα τακούνια που τα φοράω ακόμα baby»… γιατί εγώ φοράω πολλά τακούνια..και οι παντόφλες μου έχουν λίγο τακουνάκι… ωραία πέρασα και αυτό το βράδυ… θα κοιμηθώ τώρα… αχ.. κάτι άκουσα πίσω από το ψυγείο …φοβάμαι πολύ τα ζωύφια… αχ.. και άλλο τσικ.. εντάξει ας ανοίξω την τηλεόραση έτσι στο χαμηλό να κρύβει τους θορύβους….. κοιμάμαι τώρα…κοιμάμαι..κοιμάμαι. 

Ελένη Μητροπούλου