H Πανούκλα

...Αυτά τα θανατικά είναι βέβαια κοινό πράγμα, μα δύσκολα τα πιστεύεις όταν σου έρχονται κατακέφαλα. Συνέβησαν, στον κόσμο, τόσοι λοιμοί όσο και πόλεμοι. Κι όμως πόλεμοι και λοιμοί βρίσκουν τους ανθρώπους εξίσου απροετοίμαστους. Ο γιατρός Ριέ ήταν απροετοίμαστος όπως ήταν κι οι συμπολίτες μας, κι έτσι πρέπει να καταλάβουμε τους δισταγμούς του. Για τον ίδιο λόγο πρέπει να καταλάβουμε επίσης γιατί αμφιταλαντευόταν ανάμεσα στην ανησυχία και την εμπιστοσύνη. Όταν ξεσπά ένας πόλεμος, οι άνθρωποι λένε : « Δε θα κρατήσει πολύ, είναι μεγάλη βλακεία». Και , αναμφισβήτητα, ένας πόλεμος είναι βέβαια μεγάλη βλακεία , μα αυτό δε τον εμποδίζει να τραβήξη σε μάκρος. Η βλακεία επιμένει πάντα, θα το καταλαβαίναμε αν δε σκεφτόμαστε πάντα τους εαυτούς μας. Οι συμπολίτες μας, στο σημείο αυτό ήταν σαν όλο τον κόσμο, σκέφτονταν τους εαυτούς των μ΄άλλα λόγια, ήταν ανθρωπιστές: δε πίστευαν στα θανατικά. Το θανατικό δεν είναι στα μέτρα του ανθρώπου – κι έτσι λέμε πώς δεν υπάρχουν θανατικά, πώς είναι ένα κακό όνειρο που θα περάση. Μα δε περνά πάντα, κι από κακό όνειρο σε κακό όνειρο είναι οι άνθρωποι που περνούν και πεθαίνουν, και πρώτα – πρώτα οι ανθρωπιστές, γιατί δεν έχουν πάρει τα μέτρα τους. Οι συμπολίτες μας δεν έφταιγαν περισσότερο από άλλους, ξεχνούσαν να ‘ ναι ταπεινοί, αυτό είν΄όλο. Σκέφτονταν πως όλα ήταν ακόμα δυνατά γι΄αυτούς, πράγμα που προϋπόθετε πως δεν υπήρχαν  θανατικά. Εξακολουθούσαν να κλείνουν δουλειές, προετοιμάζονταν για ταξίδια, είχαν διάφορες γνώμες. Πώς να σκεφτούν τη πανούκλα που καταργεί το μέλλον, τις μετακινήσεις και τις συζητήσεις; Θαρρούσαν πως είναι ελεύθεροι και κανένας δε θα ναι ποτέ ελεύθερος όσο υπάρχουν θανατικά...

Απόσπασμα από το βιβλίο του Άλμπερ Καμύ "Η ΠΑΝΟΥΚΛΑ" , 1947 

Μετάφραση: ΔΗΜ. ΖΟΡΜΠΑΛΑ

Εκδ.οίκος «Άγκυρα», 1972