<< Το Κουτάλι >>

                                            

Εκεί που χρόνος δεν υπάρχει,

  Βρίσκεται,

 Στο παιδικό δωμάτιο βουτηγμένο στην μερέντα.

Στην ξύλινη σκαλιστή συρταρίερα της γιαγιάς δροσίζεται μέσα  στην βανίλια.

Στο μπαλκόνι  λιώνει μέσα στο παγωτό φράουλα.

Στην κρεβατοκάμαρα ιδρώνει  πλάι στο σιρόπι για το λαιμό.

Στην τραπεζαρία  φουντώνει μέσα στην  καυτή κινέζικη σούπα.

Στο σαλόνι χαλαρώνει μέσα στην πανακότα.

Στο ψυγείο μουχλιάζει μέσα στα χθεσινά φασολάκια.

Πάντα εκεί, με της τέλειες γραμμές, με την καμπύλη που χαρίζει ευχαρίστηση και αρμονία.

Με το ελαφρύ βάρος ανάμεσα στα δάχτυλα, έτοιμο να σου χαρίσει απόλαυση και θρέψη.

Προορισμένο για ένα σκοπό:      << Nα γεμίζει το κενό >>.

Μιαν ημέρα, μια οποιαδήποτε ημέρα, το κουτάλι μίλησε, μίλησε μέσα από την βαθιά κούραση της αποστολής του, και είπε:

   << Γεμίζεις τα κενά σου τρέφοντας μόνο την σάρκα σου>> .

Τότε ήταν που για πρώτη φορά έκανε ελεύθερη πτώση, χωρίς αλεξίπτωτο, στριφογυρνώντας μια φόρα και ενώ κατευθυνόταν προς τη γη, πέρασαν από μπροστά του όλες οι ωραίες στιγμές της ζωής του.

Από το μικρό παιδικό χεράκι που του έσφιγγε το λαιμό,

το τριχωτό χέρι του μπαμπά που κούρνιαζε μέσα του,

το τρυφερό χέρι της μαμάς που μύριζε φρεσκοβαμμένο μανό,

και το ροζιασμένο χέρι της γιαγιάς που το έκανε να τρέμει.

      Ακούστηκε ένας εκκωφαντικός θόρυβος,( στην προσπάθεια του να ισορροπήσει πάνω στη γη) ακολούθησαν μικροί ήχοι της κίνησης.

 Ακινησία και σιωπή.

Μια μικρή ρωγμή φάνηκε στο λευκό –γκρι πλακάκι

Που να  βρίσκεται τώρα το κουτάλι που μιλούσε;

Το ξέρεις μόνο εσύ βάζοντας το δικό σου τέλος γιατί η δικιά μας ιστορία είναι μια ιστορία χωρίς

                                                                 ΤΕΛΟΣ

Δέσποινα Μαραγκουδάκη

Αντιφασιστικό Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών

Έτσι ξεκινάει το Αντιφασιστικό Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών... 
Το αναλυτικό πρόγραμμα για την ΠΕΜΠΤΗ 13/3/14
17:00 – 18:00 Χωρίς Πατρίδα | Ομάδα Άκρων (θεατρική παράσταση)
18.00- 20.00 Συζήτησεις:
Τέχνη και πολιτική ενάντια στο φασισμό
- Το καλλιτεχνικό έργο: αυτονομία / πολιτική στράτευση
- Η σχέση της Τέχνης με την Αγορά
- Μορφές και τρόποι αντίστασης μέσα από το καλλιτεχνικό έργο στο παρελθόν και σήμερα
20.00-21.00 Μαμά Φρικιό | Theatre De Votanique
21.00-21.30 Πολυφωνικό σύνολο Χαονία (φουαγιέ θεάτρου Εμπρός)
21.30-22.30 Μάυρο Φως | Ομάδα Ανέμη (θεατρική παράσταση)
22.30-23.00 Γιοβάν | Ρεμπέτικο κουκλοθέατρο (πλατεία Αγ. Αναργύρων, Ψυρρή)
23.00 Live: Σπύρος Γραμμένος, Στάθης Δρογώσης, Χριστίνα Μαξούρη, Φοίβος Δεληβοριάς

Εργαστήρι Θεατρικού Παιχνιδιού "5 Αισθήσεις σε 5 Συναντήσεις"

Oι Χρωματιστές Μέρες σας προσκαλούν στο Εργαστήρι Θεατρικού Παιχνιδιού “5 Αισθήσεις σε 5 Συναντήσεις”, ένα καινοτόμο εργαστήρι, σχεδιασμένο για παιδιά από 1,5 χρονών και άνω, που ολοκληρώνεται σε 5 διαδοχικές συναντήσεις.

Μέσα από πολλαπλές θεατρικές τεχνικές δίνουμε την ευκαιρία στα παιδιά να ανακαλύψουν, να αναγνωρίσουν, να καλλιεργήσουν και να αναπτύξουν τις 5 αισθήσεις τους. Σε κάθε μια από τις σταδιακές μας συναντήσεις, απομονώνουμε και παίζουμε με μια από τις αισθήσεις μας: την όραση, την όσφρηση, την ακοή, την αφή και τη γεύση. Στο τέλος κάθε εργαστηρίου, τα παιδιά κατασκευάζουν μια αναμνηστική χειροτεχνία.
Σχεδιασμός-Υλοποίηση:Δέσποινα Μαραγκουδάκη,Εμψυχώτρια Θεατρικού Παιχνιδιού
Έναρξη: Σάββατο 15 Μαρτίου 2014
Διάρκεια: 5 Συναντήσεις, μια κάθε Σάββατο
(από 15/3 έως 12/4)
Ώρα υλοποίησης: 10:30-12:30
Κόστος Συμμετοχής: 10 € το παιδί,
5 € για όποιον γονιό θέλει να συμμετέχει
(η συμμετοχή του γονέα είναι απαραίτητη για τα παιδιά 1,5-3 ετών)
Πληροφορίες-Κρατήσεις: 210-2723415 (09:00-14:00), 6937-734259, info@chromatistesmeres.gr
dancevacuum, Διογένους 42, Χαλάνδρι
(στάση μετρό Αγία Παρασκευή)
Η συμμετοχή και στις 5 συναντήσεις (5 Σάββατα) δεν είναι απαραίτητη, τα παιδιά όμως που συμμετέχουν και στις 5 συναντήσεις, αποκτούν μια πιο ολοκληρωμένη εμπειρία.

ΠΙΑΤΟ ΒΑΘΥ

Εκεί που χρόνος δεν υπάρχει,

Υπήρχε ένα πιάτο, λευκό, πορσελάνινο, μοναδικό.

Κάθε μέρα περίμενε στο τραπέζι κάποιον να το γεμίσει και κάποιον να το αδειάσει.

Και έτσι και γινόταν, κάθε μέρα και διαφορετικός, το γέμιζε με υποσχέσεις, με όρκους, με όνειρα, με λόγια, λόγια, λόγια.

Άλλα με δυο γερές κουταλιές όλα άδειαζαν.

Ξέπλεναν τα υπολείμματα, το σκούπιζαν, το γυάλιζαν και το ξανάβαζαν στο τραπέζι.

Το πιάτο περίμενε τον επόμενο, και τον επόμενο, και τον επόμενο.

Γέμιζε και άδειαζε… Γέμιζε και άδειαζε…

Όμως πότε μέχρι σήμερα δεν γέμισε με θρεπτική αγάπη.

Ανήμπορο να μετακινηθεί, περίμενε να σπάσει.

Ήταν όμως από ακριβή και σπάνια πορσελάνη φερμένη από χώρες εξωτικές.

Όσες φορές και αν  το κουτάλι χτυπούσε βίαια μέσα του, το πιάτο άντεχε, τα βαριά του χτυπήματα.

Ποιος να αδειάζει αυτήν την στιγμή το βαθύ πιάτο;

Το ξέρεις μόνο εσύ που το χρησιμοποίησες κάποτε…

ΥΣ

Τι διαλέγεις να γεμίσεις το δικό σου βαθύ πιάτο;

Και πόσο εύκολά το αδειάζεις;

Μαραγκουδάκη Δέσποινα