Λένε για μένα...


«Αυτή μια μέρα θα γίνει πρωθυπουργός»  είπε ο μαιευτήρας στην μητέρα μου που γύρισε την μούρη της από την άλλη στο άκουσμα ότι γεννήθηκα κορίτσι αντί για τον γιόκα που περίμενε!
«Είναι κατουρημένη» είπε δυνατά η κυρία Λίτσα στο νηπιαγωγείο στη μαμά μου όταν ήρθε το μεσημέρι να με πάρει μπροστά σε όλους.
«Είναι συνεχώς αφηρημένη » είπε ο δάσκαλος στην πρώτη δημοτικού στη μαμά μου…
« Να την κάνετε ηθοποιό» είπε ο διευθυντής του δημοτικού όταν με είδε στο θεατρικό που είχα πάρει τον ρόλο από κλήρωση!
«Καλή είναι αλλά γλώσσα δεν βάζει μέσα της!» είπε η καθηγήτρια Μαθηματικών στο γυμνάσιο
 « Εμένα αν ήταν κόρη μου θα τις έδινα τα «ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΧΑΠΙΑ» για την ακμή» είπε ο δερματολόγος
« Μου γράφει στα διαγωνίσματα  αλλά δεν παίρνει πρωτοβουλίες...» είπε καθηγητής στο λύκειο στη μαμά μου.« Είναι πολύ παχούλα» είπε η κρητικιά γιατρός στη μαμά μου. «Είναι καλό παιδί» είπε κάποιος άλλος…« Να τη χαίρεστε» είπε κάποιος άλλος… « Να τη δείτε όπως επιθυμείτε» είπε κάποιος άλλος…, «Να σας ζήσει», «Ομόρφυνε», «Η κόρη σου είναι;», «Σου μοιάζει», «Εξαφανίζεται» , «Αδυνάτισε», «Τελείωσε το πανεπιστήμιο;»,  « Ασχήμυνε», «Δε σου μοιάζει καθόλου»,  «Παντρεύτηκε;», «Αξιοθαύμαστη», « Ακόμα δεν παντρεύεται;», « Μπράβο της», «Η κακομοίρα» «Ψήλωσε»,...
 
Κείμενο: Ελένη Μητροπούλου
Φωτογραφία: http://www.istockphoto.com/stock-photo-13261725-mouth-teeth-lips-and-tongue-page-elements-isolated-collection-assortment.php

Ένα μπαλόνι ταξιδεύει


Εκεί που χρόνος δεν υπάρχει .Χάρισαν μια πνοή, σε ένα μπαλόνι που λαχτάρισε  να γνωρίσει τον κόσμο. Μα πώς να φύγει τόσο μακριά που τίποτα δεν γνώριζε από ταξίδια και από μέρη μακρινά. Έτσι αποκοιμήθηκε. Μες στον   ύπνο του μια ηλιαχτίδα το τράβηξε ψηλά. Έτσι  ανάλαφρο όπως   ήταν αφέθηκε στην αγκαλιά της και   χόρεψαν μαζί. Μα το μπαλόνι μας της ψιθύρισε στο αυτί:
          -   Πάρε με μαζί σου…
Και η ηλιαχτίδα κρυφογέλασε και χάθηκε και το μπαλόνι μας τρόμαξε την μοναξιά του κόσμου. Μα όπως είναι φυσικό η θάλασσα που προστατεύει όσους ταξιδεύουν   το κράτησε αφήνοντας το να κυματίζει και να χάνεται στoν αφρό της.
Η θάλασσα τραγουδούσε τα μυστικά της, μα το μπαλόνι μας τίποτα δεν καταλάβαινε, αφού κανείς δεν του μάθε τη γλώσσα του βυθού.
Μονάχο του  συνέχιζε να ταξιδεύει  και ο ίσκιος από τα σύννεφα το σκέπαζαν   κάνοντάς το ένα  σημείο, μια διάφανη τελεία, καθώς χανόταν από τα μάτια των ανθρώπων.
Μα ένα παιδί εκείνη την ώρα σήκωσε το βλέμμα του και το είδε και οι ματιές τους συναντηθήκαν για μια μόνο στιγμή. Το παιδί με την πιο δυνατή του φωνή, φώναξε:
-Ποιος είσαι εσύ που με κοιτάς;
Η μητέρα του που το κρατούσε από το χέρι τον ρώτησε:
-Σε ποιόν φωνάζεις τόσο δυνατά;
Τα μάτια του παιδιού ανοιγόκλεισαν και απάντηση δεν έδωσε καμία. Μα τώρα τι να απέγινε εκείνο το μπαλόνι το ξέρεις μόνο εσύ, βάζοντας  το δικό σου τέλος σε αυτήν την ιστορία, γιατί η ιστορία μας είναι μια ιστορία χωρίς
                                           ΤΕΛΟΣ
      Χάρισε μου/Χάρισε του:
Μπορείς και συ να γράψεις σε ένα μικρό χαρτί την πιο βαθιά επιθυμία που έχεις αυτή τη στιγμή. Βάλε το χαρτάκι μέσα σε ένα  μπαλόνι. Κρύψε το μπαλόνι σε ένα σημείο στο σπίτι σου και άφησε τον καιρό να περνάει. Κάθε μέρα κάνε και μια μικρή προσπάθεια για να πραγματοποιήσεις την επιθυμία σου ,που την έχεις καλά κρυμμένη. Ο καιρός θα περνάει και κάποια στιγμή το μπαλόνι θα σκάσει, θα μαραζώσει και τότε θα βρεθείς  ξανά μπροστά σε αυτό που επιθυμείς πιο πολύ. Τότε  θα δεις  αν όλο αυτό το διάστημα, έχεις κάνει κάθε προσπάθεια ώστε η επιθυμία σου να έχει υλοποιηθεί ή έχεις μαραζώσει σαν το μπαλόνι. Καλή τύχη…

Κείμενο: Δέσποινα Μαραγκουδάκη

Τούρτα Special


Τι να μην κάνετε:
1.     Αν δεν έχετε φτιάξει ποτέ τούρτα, αλλά για κάποιο λόγο αναλάβατε εσείς να κάνετε την τούρτα των γενεθλίων μιας φίλης σας..κάνατε ήδη το πρώτο λάθος!
2.    Μην επιλέγετε για βοηθό έναν εξίσου άπειρο σε τούρτες.
3.    Μην επιλέγετε για βοηθό έναν εξίσου λιγούρη με εσάς!
4.    Επιλέξτε αγνά υλικά. Όχι στα έτοιμα παντεσπάνια , συνταγές, γλάσσο και κρέμες.
5.    Επιλέξτε μια συνταγή που θα την ακολουθήσετε πιστά και προς θεού: Μην αυτοσχεδιάσετε!!!!!
6.    Μην τρώτε τα υλικά ενώ φτιάχνετε την τούρτα…
7.    Μην σιροπιάσετε τα παντεσπάνια με ζεστό σιρόπι και μη ρίξετε κατευθείαν την σαντιγί.
8.    Αν  για οποιοδήποτε λόγο η τούρτα σας δεν πετύχει… Δώστε βάση στην διακόσμηση!!! Χρωματιστές τρούφες, σαντιγί …Αξεσουάρ…
9.    Μην βάλετε από την αρχή  τα διακοσμητικά, όπως στην περίπτωση μας το στέμμα. Επίσης μην κλείσετε το κουτί αν πρόκειται να την μεταφέρετε! Υπάρχει μεγάλη περίπτωση να βυθιστεί μέσα στην τούρτα το στέμμα.
10. Αν και η διακόσμηση δεν πετύχει προσέξτε τον τρόπο που θα την παρουσιάσετε στον εορταζόμενο και στους καλεσμένους: μιλήστε για μυστική συνταγή… κάτι ιδιαίτερο και μοναδικό…
11.   Βάλτε χιούμορ!!! Αν είναι πραγματικός φίλος θα γελάσει με την τούρτα του και θα επιβραβεύσει την προσπάθεια.
Happy birthday!
Καταγραφή- Φωτογραφία: Ελένη Μητροπούλου

Κάνουν Καρδιά


«Σαμοθράκη 2011». Γραμμένο μ’ ανεξίτηλο πάνω στο cd με τις φωτογραφίες- τ’ αποτυπώματα του φετινού καλοκαιριού. Και μες στον αθεράπευτο –ρομαντικό ίσως- θαυμασμό του ρετρό η παρουσία του φιλμ και της μυρωδιάς του χαρτιού λείπει. Κι ας μην τα πρόλαβα πολύ στην ενήλικη ζωή μου.
        Σαμοθράκη. Αιώνια. Ένα βουνό με τ’ όνομα «Φεγγάρι» κατοικημένο από παλαβιάρηδες, μάλλον αγριωπούς θρακιώτες θεούς πάντα έτοιμους να Παν- ικοβάλλουν κάθε αμέριμνο διαβάτη.
        Μια παρέα. Η παρέα μας. Κι αυτή αιώνια. Άνθρωποι που μοιάζει να γνωρίζονται «από πάντα». Πρωί δεύτερης μέρας διακοπών. Ακόμα η σκέψη κατοικεί στην πόλη, το δέρμα λευκό, μόλις που παίρνει να κοκκινίζει από μια μάλλον άγαρμπη πρώτη επαφή με τον καλοκαιρινό ήλιο. Μάτια αγουροξυπνημένα, σώματα μπερδεμένα μετά από έναν ύπνο στο sleeping bag με την υπόκρουση της μουσικής των τριζονιών, των νυχτερινών συντρόφων του καλοκαιριού. Πώς απ’ το τσιμέντο βρεθήκαμε εδώ;
        Εφοδιασμένες με μποτάκια, μπουκαλάκια νερό και backpack και με προορισμό τον «Φονιά». Έχει ήδη μεσημεριάσει και η ζέστη είναι αφόρητη.  Περπατάμε στη σειρά, μέσα στο δάσος, δεμένες η μία πίσω απ’ την άλλη σαν με αόρατο σκοινί. Ήδη ακούγονται από μακριά τα ορμητικά νερά του καταρράχτη που σίγουρα σε κάποιο παραμύθι έλουζε νεράιδες.
        Το μυαλό, όμως, ακόμα εκεί. Στην Αθήνα και σε όσα και όσους έχουν μείνει πίσω. Δύσκολη η χρονιά που πέρασε προοιωνίζει ένα δύσκολο καλοκαίρι. Μπερδεμένη εγώ σε σοκάκια φόβου, μεταμέλειας, θλίψης, θυμού, αγωνίας. Ακούω τα βήματά μου που τρίζουν πάνω στα ξερά φύλλα και χαμογελάω ανεπαίσθητα καθώς ρητορικά αναρωτιέμαι μήπως ο θόρυβος αυτός προέρχεται απ’ τα βήματα της μεταμέλειας.
        Η σκέψη διακόπτεται από φωνές παιδικές.
        «Κάνουν καρδιά!»        
        Λίγο πιο μπροστά από εμάς μια οικογένεια με δύο μικρά παιδιά που φωνάζουν με ενθουσιασμό και κοιτάζουν χαμηλά σ’ ένα ρυάκι.
        «Κάνουν καρδιά!».
Δυο ποταμίσιες πεταλούδες σχηματίζουν με τα κορμάκια τους τον έρωτα.
«Κάνουν καρδιά!»
Κι ας είναι να ζήσουν λίγες ώρες μόνο ακόμα. Δεν υπάρχει «μετά», «μέλλον», «προοπτική».
Μόνο «Κάνουν καρδιά!» Τώρα.
Κι ας επιμένουν οι ειδικοί να ισχυρίζονται πως αυτό δεν είναι στ’ αλήθεια το σχήμα της καρδιάς.
Λίγο αργότερα ένας φίλος –ορθολογιστής- φρόντισε να μας πληροφορήσει πως μ’ αυτόν τον τρόπο το αρσενικό «καθαρίζει» το σώμα του θηλυκού από πιθανά ίχνη προηγούμενου ερωτικού συντρόφου. Ακούγοντάς τον αναλογίζομαι πού κρύβεται περισσότερη αλήθεια. Στο παιδικό βλέμμα που αιχμαλωτίζει την «καρδιά» ή στο ενήλικο μυαλό που διακρίνει την κυριαρχία;
Εμένα πάντως η φανέλα μου ξέρω τι γράφει.  
Κείμενο: Βένια Σταματιάδη
Φωτογραφία: Δωροθέα Αναστασιάδου

Η πραγματικότητα ανάποδα


Η πραγματικότητα είναι πως ζούμε σε μια χώρα χρεωκοπημένη. Σε μια χώρα που το κράτος δεν λειτουργεί, οι πολιτικοί λένε ψέματα και κλέβουν, τα λαμόγια ευημερούν, η παιδεία αφανίζεται, ο πολιτισμός μοιάζει με μαρκίζα σε σκυλάδικο της εθνικής και οι «απλοί» πολίτες, οι «αθώοι» πληρώνουν πάντα τον λογαριασμό. Ζούμε σε μια χώρα αδικίας και παρακμής.
Τα τριάντα τελευταία χρόνια εμείς οι «αθώοι», «απλοί» πολίτες δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να διαπιστώνουμε και να αναπαράγουμε αυτή την εικόνα. Αυτό που ζούμε σήμερα μοιάζει να είναι η επιβεβαίωση των σκέψεων, των συζητήσεων, των διαπιστώσεων μας, δηλαδή τελικά η επιβεβαίωση των μολυσμένων από το φόβο ονείρων μας και μιας βαθιάς πίστης που λέει πως η πραγματικότητα δεν αλλάζει.
Σιωπή και Παύση.
Ζούμε σε μια χώρα λαμπερή, πλούσια, εύφορη, πολιτισμένη, ιστορικά ειρηνική και δίκαιη. Αυτή είναι επίσης μια πραγματικότητα μόνο που είναι μια πραγματικότητα Ευθύνης και Ακεραιότητας. Είναι μια πραγματικότητα που απαιτεί να σταθούμε μακριά από το φόβο. Απαιτεί να πάψουμε να ψωνίζουμε ιδέες και αντικειμενικές αλήθειες από το σούπερ μάρκετ του κυρίαρχου λόγου και να πάρουμε την Ακέραια Ευθύνη της επιθυμίας μας της ανάγκης μας για ζωή. «Όσοι πιστοί, όσοι ζεστοί, ελάτε και ας ανακράξωμεν μαζί (νυν και αεί, νυν και αεί) σαν προσευχή και σαν παιάνα, ας ανακράξωμεν μαζί, με μια ψυχή, με μια φωνή»..... ΕΛΛΑΔΑ.
Σημ. Το κείμενο στα εισαγωγικά είναι από την Οκτάνα του Ανδρέα Εμπειρίκου.

Κείμενο - Φωτογραφία: Ελένη Γεωργοπούλου

Λαχανόσουπα


4η Ημέρα Δίαιτας με Λαχανόσουπα. 
 Χώρος: Μετρό (πρώτο βαγόνι) 
Ώρα: 23: 26
Το μυαλό μου έχει θολώσει. Το μάτι μου γυαλίζει. Δεν υπάρχουν άνθρωποι. Όχι! Ούτε καθίσματα! Όχι! Μόνο λουκάνικα που κινούνται και κάθονται πάνω σε αναπαυτικά ψωμάκια. Δεν μου μένει κάτι άλλο να κάνω. Λαχανόσουπα. Λαχανόσουπα… ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ άλλη λαχανόσουπα. Θα επιτεθώ! Ώσπου ξαφνικά ακούω μια γλυκιά φωνή να μου χαϊδεύει τα τύμπανα και να λέει: «Λάχανο , καρότο, μαρούλι, ντομάτα , κρεμμυδάκι βραστό-»,  Ωμό!!Φωνάζω διακόπτοντας! Δεν υπάρχει πρόσωπο! Ωμό κρεμμυδάκι. Και βλέπω μπροστά μου τον ομορφάντρα της cosmote να μου προσφέρει μια λουκανικούμπα, να με κοιτάζει στα μάτια και να μου λέει όλο νάζι: Ομορφαίνει! Δεν παχαίνει! Ε, τότε! Μια από όλα! Μια από όοοολα!!!Και να μου βάλει και μπόλικη σως για να γλιστράει! Αρπάζω την λουκανικούμπα απ’ όλα extra σως. Εκεί που πάω να βάλω την πρώτη μπουκιά στο στόμα μου ( δυο μπουκιές ήταν όλο κι όλο, αμάσητο θα κατέβαινε) ακούω: «Επόμενη στάση Χαλάνδρι- Next station Halandri».  Πω, πω, όνειρο ζω μη με ξυπνάτε! Αποχαιρέτισα τον ομορφάντρα και κατέβηκα απ’ το βαγόνι. Μα, καλά, ούτε μια φαντασίωση φαγητού δεν μπορώ να έχω στην δίαιτα! Άραγε πόσοι ακόμα να είχαν την ίδια φαντασίωση με μένα βλέποντας αυτή την διαφημιστική αφίσα; Αν είναι χοντρή σε δίαιτα , της εύχομαι καλή απόλαυση. Αν πάλι, είναι αδύνατη που τρώει τρώει αλλά δεν παχαίνει. Της εύχομαι : ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ να της κάτσει!  
 Κείμενο: Mela Mela Gargamella
Φωτογραφία: http://www.barewalls.com/pv-422165_Hot-Soup.html

Πόσο κοστίζει μια αγκαλιά;


Γυρνούσα σπίτι κουρασμένη δύσκολο βράδυ το σαββατόβραδο. Ήθελα μόνο να κάνω ένα ντουζάκι  και να ξαπλώσω. Η Κυριακή είναι πάντα για μένα, δεν δουλεύω ποτέ. Το σπίτι μου με περίμενε ζεστό. Καυτό και το νερό που έπεφτε πάνω μου.
Και εκείνη την ώρα χτύπησε το τηλέφωνο. Δεν περίμενα να με πάρεις τέτοια ώρα.
-Καλησπέρα
-Τι έγινε κούκλα μου;
-Καλά, τώρα γύρισα από τη δουλειά και κάνω ένα ντουζάκι . Πως και μας θυμήθηκες τέτοια ώρα;
-Θέλω να σε δω τώρα.
-Ρε συ Νικόλα μόλις γύρισα θέλω.....
-Δεν θα σε απασχολήσω για πολύ. Θέλω μόνο  να έρθεις και να μου κάνεις μια αγκαλιά. Τίποτε άλλο. Σε παρακαλώ.
Δεν θα μπορούσα να του πω όχι. Ο Νίκος είναι από τους καλύτερους μου πελάτες. Όμως μια αγκαλιά;; Με θέλει μόνο για μια αγκαλιά; Αυτό είναι η πρώτη φορά που μου το ζητούν . Τόσα χρόνια στη δουλειά έχω ικανοποιήσει πολλές επιθυμίες πελατών. Αλλά μόνο μια αγκαλιά ; Και πόσο να χρεώσω μόνο μια αγκαλιά.
Ξαναντύθηκα, στολίστηκα και ξανακατέβηκα  παίρνοντας το δρόμο για τη παράνομη γκαρσονιέρα του Νίκου. Στη διαδρομή η σκέψη μου γύριζε ξανά και ξανά γύρω από τα ίδια. Μόνο μια αγκαλιά; Και πόσο να χρεώσω μια αγκαλιά;  Ανέβηκα  στη γκαρσονιέρα .Ο Νίκος με περίμενε. Ζεστός και τρυφερός όπως πάντα. Κάτσαμε στο καναπέ. Με αγκάλιασε σφιχτά. Κράτησε πάνω από ένα λεπτό αυτή η αγκαλιά. Φαινόταν ότι το είχε πραγματικά ανάγκη.
-Πρέπει να φύγω, δεν έχω χρόνο. Εσύ κάτσε όσο θέλεις. Καλό βράδυ
Αυτό ήταν. Έμεινα να κοιτάζω τις φλόγες στο τζάκι. Η πιο παράξενη βίζιτα ever . Πάνω στο  τραπεζάκι μου είχε αφήσει 200 ευρώ.  Η απορία μου λύθηκε. Τελικά η αγκαλιά έχει τιμή. Κοστίζει παραπάνω από ένα γαμήσι.
Είχε αρχίσει να ξημερώνει Κυριακή.

Της Μαρίας
 Απόδοση κειμένου: Δημοσθένης Πατρινός 

Φωτογραφία: http://my.opera.com/anoopdobleo/albums/showpic.dml?album=10394212&picture=138230622

Μαγειρική Σόδα


Η μαγειρική σόδα βρίσκεται στα περισσότερα σπίτια και δεν θα πρέπει να παραμένει στα ντουλάπια μας , για χρήση μόνο στην μαγειρική! Είναι ο βασιλιάς των υλικών πολλαπλών χρήσεων.
7 από τις πολλαπλές χρήσεις της σόδας είναι:
1.     ΑΡΩΜΑΤΙΚΑ ΠΟΥΓΚΙΑ( για συρτάρια ή παπουτσοθήκες): Βάζουμε λίγη σόδα σε ένα κομμάτι ύφασμα ή ακόμα και σε μια χαρτοπετσέτα. Ρίχνουμε 2-3 σταγόνες αιθέριο έλαιο με άρωμα της αρεσκείας μας και το δένουμε.
2.    ΚΑΘΑΡΙΣΤΙΚΟ –ΑΡΩΜΑΤΙΚΟ ΨΥΓΕΙΟΥ: Με νερό-σόδα και ένα σφουγγαράκι καθαρίζουμε το ψυγείο. Βάζοντας σε ένα φλιτζανάκι μαγειρική σόδα  και τοποθετώντας το στο ψυγείο φεύγουν οι μυρωδιές!
3.    ΕΝΙΣΧΥΤΙΚΟ ΠΛΥΣΗΣ (για το πλυντήριο ρούχων): Βάζουμε 80 ml στη θήκη μαζί με το απορρυπαντικό  και τα ρούχα είναι πιο καθαρά και πιο μαλακά.
4.    ΛΕΥΚΑΝΤΙΚΟ ΔΟΝΤΙΩΝ. ( μικρή ποσότητα στην οδοντόβουρτσα και όχι συχνά γιατί χαλάει το σμάλτο)
5.    ΣΤΟ ΞΕΒΟΥΛΩΜΑ: Για να ξεβουλώσουν νεροχύτες , νιπτήρες , μπανιέρες. Ρίχνουμε μισό φλιτζανάκι μαγειρική σόδα συν μισό φλιτζανάκι ξύδι και αρκετό βραστό νερό.
6.    ΚΑΘΑΡΙΣΤΙΚΟ ΜΠΑΝΙΟΥ. Μισό φλιτζανάκι σόδα και μισό φλιτζανάκι ξύδι λευκό και βραστό νερό σε ένα μπουκάλι.  
7.    ΜΑΣΚΑ ΠΡΟΣΩΠΟΥ( κατά της ακμής). Καθαρίζουμε καλά το πρόσωπο μας και μετά βάζουμε στο χέρι μας λίγη σόδα και λίγο νερό , το απλώνουμε στο πρόσωπο αποφεύγοντας την περιοχή των ματιών, το αφήνουμε περίπου 20’. Ξεβγάζουμε το πρόσωπο με χλιαρό νερό.

Κείμενο- Φωτογραφία: Happy Mummy