Γυρνούσα σπίτι κουρασμένη δύσκολο βράδυ το σαββατόβραδο. Ήθελα μόνο να κάνω ένα ντουζάκι και να ξαπλώσω. Η Κυριακή είναι πάντα για μένα, δεν δουλεύω ποτέ. Το σπίτι μου με περίμενε ζεστό. Καυτό και το νερό που έπεφτε πάνω μου.
Και εκείνη την ώρα χτύπησε το τηλέφωνο. Δεν περίμενα να με πάρεις τέτοια ώρα.
-Καλησπέρα
-Τι έγινε κούκλα μου;
-Καλά, τώρα γύρισα από τη δουλειά και κάνω ένα ντουζάκι . Πως και μας θυμήθηκες τέτοια ώρα;
-Θέλω να σε δω τώρα.
-Ρε συ Νικόλα μόλις γύρισα θέλω.....
-Δεν θα σε απασχολήσω για πολύ. Θέλω μόνο να έρθεις και να μου κάνεις μια αγκαλιά. Τίποτε άλλο. Σε παρακαλώ.
Δεν θα μπορούσα να του πω όχι. Ο Νίκος είναι από τους καλύτερους μου πελάτες. Όμως μια αγκαλιά;; Με θέλει μόνο για μια αγκαλιά; Αυτό είναι η πρώτη φορά που μου το ζητούν . Τόσα χρόνια στη δουλειά έχω ικανοποιήσει πολλές επιθυμίες πελατών. Αλλά μόνο μια αγκαλιά ; Και πόσο να χρεώσω μόνο μια αγκαλιά.
Ξαναντύθηκα, στολίστηκα και ξανακατέβηκα παίρνοντας το δρόμο για τη παράνομη γκαρσονιέρα του Νίκου. Στη διαδρομή η σκέψη μου γύριζε ξανά και ξανά γύρω από τα ίδια. Μόνο μια αγκαλιά; Και πόσο να χρεώσω μια αγκαλιά; Ανέβηκα στη γκαρσονιέρα .Ο Νίκος με περίμενε. Ζεστός και τρυφερός όπως πάντα. Κάτσαμε στο καναπέ. Με αγκάλιασε σφιχτά. Κράτησε πάνω από ένα λεπτό αυτή η αγκαλιά. Φαινόταν ότι το είχε πραγματικά ανάγκη.
-Πρέπει να φύγω, δεν έχω χρόνο. Εσύ κάτσε όσο θέλεις. Καλό βράδυ
Αυτό ήταν. Έμεινα να κοιτάζω τις φλόγες στο τζάκι. Η πιο παράξενη βίζιτα ever . Πάνω στο τραπεζάκι μου είχε αφήσει 200 ευρώ. Η απορία μου λύθηκε. Τελικά η αγκαλιά έχει τιμή. Κοστίζει παραπάνω από ένα γαμήσι.
Είχε αρχίσει να ξημερώνει Κυριακή.
Της Μαρίας
Απόδοση κειμένου: Δημοσθένης Πατρινός
Φωτογραφία: http://my.opera.com/anoopdobleo/albums/showpic.dml?album=10394212&picture=138230622
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου