ΜΙΑ ΑΙΘΕΡΟΒΑΜΩΝ ΓΡΑΦΕΙ

Ένας λυγμός ξανά πνίγηκε

Και κοίταξε το φεγγάρι

άνοιξε ρουθούνια , στόμα ,πόρους

ανάπνευσε

πήρε το πρώτο βήμα μέσα στο σκοτάδι

και μετά τάλλο

και τάλλο

άρχισε να περπατάει γρήγορα και

πιο γρήγορα , γρήγοραααα

έτρεχε, έτρεχε σαν τρελή

σχεδόν ιλιγγιωδώς μέχρι που πια

πια δεν βαστούσαν

δεν βαστούσαν τα πόδια

το στήθος

η καρδιά

ο πόνος

όλα

κόπασαν...

Ουρανία Αργυροπούλου