Ταξιδιάρικο φύλλο

Επιτρέψτε μου να συστηθώ. Είμαι ένα φύλλο. Ένα μικρό και ταπεινό φυλλαράκι πλατάνου. Όλοι ξέρετε την μοίρα μας: πέφτουμε το φθινόπωρο από το υπερήφανο δέντρο μας και καταλήγουμε στο χώμα για να γίνουμε ένα με αυτό. Εγώ δεν είχα την ψευδαίσθηση ότι θα έχω κάποια καλύτερη μοίρα, ήθελα όμως να κάνω ένα μικρό ταξίδι πριν από το τέλος. Ένα ταξίδι και όπου με βγάλει…

Έπρεπε να βρω ένα σύμμαχο. Και τον βρήκα στο πρόσωπο του καιρού. Τα είχα όλα σχεδιάσει ,περίμενα απλά την κατάλληλη μέρα. Προς το τέλος του καλοκαιριού άρχισα λοιπόν να μην πίνω πολύ νερό. Ήθελα όταν  θα έρθουν τα πρωτοβρόχια να μπορώ να αποχαιρετήσω τον αγαπημένο μου πλάτανο το συντομότερο. Βλέπετε έμαθα, ότι τις περισσότερες φορές οι πρώτες βροχές είναι δυνατές και τα νερά φουσκώνουν στους δρόμους, κάτι που εξυπηρετούσε το σχέδιό μου.

Και έτσι έφτασε η μέρα..... Αποχαιρέτησα τους φίλους μου και μόλις φύσηξε ο βοριάς ανεξαρτητοποιήθηκα από την δέντρο μου. Ο αέρας με έκανε να πετάω για κάμποση ώρα ώσπου προσγειώθηκα στη άκρη του δρόμου αρκετά μακριά από τον πλάτανό μου. Εκεί περίμενα την βροχή. Ήμουν βέβαιο ότι θα έρθει, αφού ο αέρας της έδινε την θέση του. Άρχισε να βρέχει ασταμάτητα. Στεκόμουν στην άκρη του δρόμου διπλά στο πεζοδρόμιο όταν το νερό με πήρε μαζί του. Επέπλεα πάνω στο ρυάκι που σχηματίστηκε και έκανα μια βόλτα στη παλιά μου πια γειτονιά. Και ξαφνικά σκοτάδι. Ταξίδευα ακόμη με το νέο μου σύμμαχο το νερό αλλά κάτω από την πόλη. Και ξαφνικά το νερό αλλάζει, γίνετε αλμυρό βουλιάζω μέσα του από την ορμή.

Μετά από λίγο ξαναβρίσκομαι στην επιφάνεια επιπλέω στη θάλασσα!!! Από πάνω μου ο ουρανός και από κάτω η θάλασσα. Η επιθυμία μου γίνεται πραγματικότητα είμαι το πιο ευτυχισμένο φύλλο στη γη. Καλό μου ταξίδι. Όσο κρατήσει.

Απρόοπτος Χ