Τα μανταλάκια

Εκεί που χρόνος δεν υπάρχει.
Κάποτε είχα γράψει μια ιστορία για τρία μανταλάκια,
Μα δεν τη θυμάμαι πια.
Ψάχνω στα σημειωματάρια, στα παλιά ημερολόγια, ναι κάπου εδώ την έχω γράψει, σε εκείνο το καφέ τετράδιο.
Όχι, μονάχα παλιές  σημειώσεις.
Ναι εδώ στο μικρό πράσινο μπλοκάκι με τον ελέφαντα. 
Όχι μονάχα παλιά τηλέφωνα. Ποιοι είναι όλοι αυτοί;   Κανέναν δεν θυμάμαι.
Και αν τους τηλεφωνούσα;
<<Ναι γεια σας είμαι αυτή που δεν σας θυμάται. Εσείς θυμάστε ποιος είστε>>;
Να, σε εκείνα τα κομμένα χαρτιά στο ρόζ φάκελο.
Όχι μονάχα παλιές       ……………………………………………

Ο υπολογιστής κόλλησε, την στιγμή που προσπαθούσα να θυμηθώ
.
Κάτι με διώχνει μακριά από αυτήν την παλιά ιστορία που κανένας δεν θα θυμηθεί.
Κοιτάζω έξω από το παράθυρο χρωματιστά μανταλάκια κρατούν τα λευκά πουκάμισα μιας Τρικυμίας.
Ανεμίζουν ο καιρός αίθριος.
Νομίζω δεν χρειάζεται τίποτα άλλο να πω 
Εσύ μπορείς να βάλεις το δικό σου τέλος αφού η δικιά μας ιστορία είναι μια ιστορία χωρίς                               
                                                            ΤΕΛΟΣ

Δέσποινα Μαραγκουδάκη