<< 4 παγάκια πέφτουν σε κρυστάλλινο ποτήρι >>

Διάλογος σε αυτήν την πόλη που η ιστορίες δεν έχουν τέλος.

-          Μου φέρνεις ένα ποτήρι με παγάκια

-          Ναι αμέσως…. ( μετά από λίγο), Ααα δεν έχουμε , θες νερό παγωμένο?

-          Όχι , παγάκια θέλω

-          Να βάλω τώρα.

-          Βάλε

(Μετά από 10 ώρες)

-Έτοιμα τα παγάκια ,ορίστε.

- Τι είναι αυτά?

- Τα παγάκια. Τα παγάκια που ζήτησες.

-Α ναι τα παγάκια.

-Έλα πάρτα.  Τι τα θες?

-Δεν τα θέλω. Τώρα που τα έφερες δεν τα θέλω, μετά από δέκα ώρες ΔΕΝ ΤΑ ΘΕΛΩ.

- Τι τα ήθελες?

- ΤΙ ΤΑ ΗΘΕΛΑ….. να τα ενώσω να φτιάξω μια παγωμένη σκάλα να ανέβω πάνω στον κρυστάλλινο πύργο, να συναντήσω τη νεράιδα του χιονιού, να τις ψιθυρίσω ένα μυστικό, να κολυμπήσω στην παγωμένη λίμνη του ουρανού, να βρω το κρυστάλλινο σύννεφο, να σου φτιάξω ένα στέμμα από σταλακτίτες, να στο φορέσω στο κεφάλι να σε δροσίζει όταν έχει ζέστη όπως σήμερα.

Αλλά τώρα πάει πέρασε, τέλειωσε…

-          Άκου βρέχει.

-          Βρέχει.

-          Ναι βρέχει, έλα να δεις.

(Ανοίγει το ψυγείο).

-          Μέσα στο ψυγείο?

-          Ναι βρέχει παγάκια….

-          -Βρέχει παγάκια….

            Πως συνεχίζει αυτή η σχέση το ξέρεις μόνο εσύ,

 βάζοντας το δικό σου τέλος

αφού η δικιά μας ιστορία είναι μια ιστορία χωρίς

                                                                              ΤΕΛΟΣ

Δέσποινα Μαραγκουδάκη