Ονειρεύομαι αγάπη, ψάχνω πελάτη

Σε βλέπω κάθε φορά που περνάω αυτόν  τον δρόμο. Κάθεσαι πάντα εκεί όρθια με το κοντό σου ροζ μπλουζάκι και την εμπριμέ μπαλωμένη φούστα σου, να με κοιτάζεις θλιμμένη. Δεν υπάρχει ένα δάκρυ που να προδίδει την θλίψη σου, αλλά βλέπω τα θλιμμένα μάτια σου, τις μικρές ρυτίδες στο μέτωπο σου τα σφιγμένα χείλη σου. Δίπλα σου περνούν χιλιάδες κάθε μέρα, πολλοί δεν σε προσέχουν καν. Άλλοι, το πιστεύω, νιώθουν το ίδιο με μένα . Όμως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Κρατάς αυτή τη μικρή ταμπελίτσα που με κάνει να θλίβομαι κάθε φορά. «Ονειρεύομαι αγάπη, ψάχνω πελάτη.»  Είναι και αυτός ο δρόμος φορτωμένος, βαρύς, γεμάτος. Με κοιτάζεις με την άκρη του ματιού σου και νιώθω την ανάγκη να σε αγκαλιάσω να σε παρηγορήσω να σε πάρω μαζί μου μακριά. Δεν γίνεται όμως. Πώς να αγκαλιάσεις ένα graffiti σε έναν παγωμένο τοίχο; Καλό βράδυ.

Απρόοπτος Χ