Το σουσάμι έπεσε στη χαραμάδα του τραπεζιού. Όλος ο υπόλοιπος κόσμος όμως κινείται κανονικά. Κανείς δεν σταμάτησε στην πολύβουη Κηφισίας για να πει: «Ρε παιδία σταματήστε την κυκλοφορία, πρέπει να σώσουμε το σουσαμάκι που Χαροπαλεύει!!»…Ούτε και οι υπάλληλοι του μαγαζιού έπαψαν να φτιάχνουν καφέ και να δίνουν ψωμιά..
Το σουσάμι χανόταν απ’ την ύπαρξη στην ανυπαρξία και κανείς δεν νοιάστηκε γι’ αυτό το λυπηρό γεγονός… Γιατί δεν είναι αυτή η μοίρα του σουσαμιού! Το σουσάμι είναι προορισμένο να καταλήγει στο στομάχι κάποιου, όχι να σφηνώνεται στη χαραμάδα του πάγκου. Κι όταν το δεις πάνω στο τραπέζι του γραφείου σου να κείτεται νεκρό αποκομμένο από το κουλούρι σου ,οφείλεις να σαλιώσεις τον δείκτη σου, να το κολλήσεις εκεί και μετά κατευθείαν στο στόμα.. Γιατί δεν είναι σωστό κανείς να ξεφεύγει απ’ τον προορισμό του!
Πόσα και πόσα σουσάμια δεν έχω δει εγώ να χάνονται μπροστά στα μάτια μου και να μην μπορώ να κάνω τίποτα για να τα σώσω…
Ο χειρότερος θάνατος για ένα σουσάμι είναι να πέφτει σαν πεφταστέρι από το σάντουιτς στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή. Ήταν πραγματικό σοκ για μένα! Το κοιτούσα ανήμπορη και απαθής και άκουγα τα άλλα σουσαμάκια μέσα στο στόμα μου χαρούμενα να ξεφωνίζουν:»Τι τυχερά που είμαστε! Γλυτώσαμε από τον πιο βίαιο θάνατο, είμαστε στο στόμα και σε λίγο θα κατέβουμε στο στομάχι, δεν ξεφύγαμε απ’ τη μοίρα μας!»
Επιστράτευσα όλα τα μέσα για να το σώσω. Το σουσάμι είχε χωθεί με πείσμα ανάμεσα στο 2 και στο 3 . Πήρα οδοντογλυφίδα αλλά γρήγορα συνειδητοποίησα ότι είναι πού χοντρή γι’ αυτή τη δουλειά. ‘Υστέρα σκαρφίστηκα το στοιχείο του αέρα . Έδωσα ένα δυνατό φύσημα στο πληκτρολόγιο που για το μικρό σουσάμι αντιστοιχούσε με τον τυφώνα Κατρίνα…κι όμως το σουσάμι είχε σφηνώσει για τα καλά!
Μετά από πολύ ώρα και πολύ μα πολύ κλάμα και πόνο ψυχής πήρα την τραγική απόφαση: «ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ» Μετράω μέχρι το τρία με κομμένη την ανάσα, πατάω το κουμπί 3 και το σουσάμι χάθηκε στην ανυπαρξία ανάμεσα σε γράμματα και αριθμούς….Το μεγάλο μαύρο πληκτρολόγιο άνοιξε το στόμα του και το κατάπιε…Χαμός…
Το ίδιο σοκ ένιωσα και μ’αυτό το σουσαμάκι που είχε χωθεί άθελά του σ’αυτήν την ύπουλη χαραμάδα. Αυτή τη φορά δεν ήμουν εγώ υπαίτια κάποιος άλλος είχε διαπράξει το φονικό. Κοίταξα πιο προσεκτικά και με φρίκη διαπίστωσα ότι εκεί μέσα ήταν χωμένα κι άλλα πτώματα μαζί με υπολείμματα σκόνης που τα ακινητοποιούσαν ακόμη περισσότερο….Τόσα αδικοχαμένα σουσαμάκια που εξαφανίζονται και ποδοπατούνται!
Κανείς δεν νοιάζεται γι’αυτά!Τους έχω παρατηρήσει όλους σ’αυτό το μαγαζί, που πια έχω το δικαίωμα ν’ αποκαλώ «νεκροταφείο των σουσαμιών»! Άλλοι τα τινάζουν απ΄τις άκρες των χειλιών τους με μια δυνατή και σίγουρη κίνηση και οι πιο αιμοσταγείς δολοφόνοι-υπάλληλοι τα πνίγουν με γιγαντιαία βετέξ στο τέλος της μέρας.
Το σουσάμι έπεσε στη χαραμάδα του τραπεζιού. Όλος ο υπόλοιπος κόσμος όμως κινείται κανονικά…
Κείμενο: Αγγελική Αναστασίου
Φωτογραφία: http://www.layoutsparks.com/1/161426/cemetery-vampire-grave-yard.html
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου