Μάχη: Σωσώ μου δεν πάει άλλο! ΒΑ-ΡΕ-ΘΗ-ΚΑ!! Περνάν
τα χρόνια! Πότε; Όχι πες μου πότε θα γίνω μάνα! Και καλά ας μην γίνω μάνα να
βρω έναν κανονικό άνθρωπο! Έναν σύντροφο! Να κάνω μια σχέση της προκοπής!
Βαρέθηκα όλοι να φοβούνται και τον ίσκιο τους και να μου σερβίρουν κάθε φορά
μια δικαιολογία (ή και να μην μου την σερβίρουν και καθόλου) για να
εξαφανιστούν! Ηθοποιοί καλλιτέχνες συγγραφείς! Να βρεις έναν άνθρωπο της τέχνης
βρε αδερφέ να μπορείς να πεις μια κουβέντα!! …Στον κόσμο τους!!!!!!! «Αχ
συγνώμη είμαι πολύ πιεσμένος αυτό τον καιρό, οι πρόβες ..το έργο!».. Για να μην
πούμε και για τους μουσικούς ! Καλά αυτοί είναι οι χειρότεροι όλων! Μπορεί να
βαρέσουν και μια κρίση ή να εξαφανιστούν έτσι απλά! Οι ωραίοι;; Μμμμ …εκεί να
δεις! Ξεχασμένο είδος στις μέρες μας το πρότυπο αρχαίας ελληνικής ομορφιάς και
όσοι το κατέχουν …..έχουν πάρει πολύ ψηλά τον αμανέ! …Οι φραγκάτοι; Εσύ και
άλλες πέντε στην σειρά! …Λοιπόν το αποφάσισα!! Αφού μέχρι τώρα προκοπή δεν
είδα, θα δοκιμάσω και εγώ κάτι καινούργιο! Ο επόμενος θα είναι ένα απλό λαϊκό
παιδί από το Αιγάλεω… Κερατσίνι, Κοκκινιά, δεν μ ενδιαφέρει και το κυριότερο:
θα είναι άσχημος! Να δοκιμάσω και εκεί την τύχη μου .. δεν μπορεί!!
Αυτά είπε η αγαναχτισμένη φίλη μου και έκλεισε το
τηλέφωνο. Χάθηκε για ένα δίμηνο και υπέθεσα πως το project της μπορεί να πήγε και καλά, ώσπου ένα
απογευματάκι χτύπησε το τηλέφωνο!
Μάχη: Έλα Σωσώ μου η Μάχη είμαι!!
Σωσώ: Έλα Μάχη μου! Τι κάνεις; Χάθηκες!
Μάχη: Χάθηκα το ξέρω αλλά ήμουν σε αναζήτηση!
Σωσώ: Αναζήτηση;
Μάχη: Του λαϊκού και άσχημου που
λέγαμε που θα κάνα προκοπή!
Σωσώ: Έκανες;
Μάχη: Υπομονή έκανα σίγουρα
φιλενάδα! Θα στα πω και θα καταλάβεις! Πριν από κανα μήνα είχα πάει σε ένα πάρτυ, κάπου στον
Κεραμεικό! Και τον γνώρισα! Βασίλης! Ή μάλλον μου τον γνώρισαν γιατί εγώ ποτέ
δεν θα τον πρόσεχα, δεν ήταν καθόλου στα στάνταρ μου ασχημούλης (με χοντρή
μύτη) και ψιλοαδιάφορος! Μηχανικός αυτοκινήτων από το Αιγάλεω, ακούσματα:
κυρίως λαϊκά! Συμπαθητικός όμως και σίγουρα διαφορετικός από όσους είχα
συνηθίσει! «Μα δεν μ αρέσει» σκεφτόμουν! «Δεν είναι ότι δεν σου αρέσει είναι ότι δεν
σου είναι οικείο αυτό το μοντέλο άντρα», έσκαγε η φωνή του ψυχαναλυτή στο μυαλό
μου!.. Και είπα να δώσω μια ευκαιρία! Του έδωσα λίγο θάρρος και σε λίγο είχαμε
καταλήξει να φιλιόμαστε με τις ώρες στην κουζίνα της εορτάζουσας! «Δεν είναι πρέπουσα
συμπεριφορά αυτή» σκεφτόμουν! «Μην είσαι υπερβολική» μου ψιθύριζε αυτή η άλλη
μου φωνούλα, που προσπαθούσε να με πείσει! .. Ο Βασίλης με συνόδευσε σπίτι και
μπορεί να ήταν λίγο παραπάνω πιεστικός για να ανέβει αλλά τελικά έδειξε
κατανόηση στην άρνηση μου! Ζήτησε το τηλέφωνο μου και με τον τρόπο του μου
έδειξε ότι θεωρεί αυτονόητο ότι θα με πάρει την επόμενη μέρα! Και έτσι έγινε! Και
όχι μόνο την επόμενη αλλά και την μεθεπόμενη και την παραμεθεπόμενη! «Επιτέλους
ένας κανονικός άνθρωπος» ζητωκραύγαζε η φωνούλα μέσα μου! Πηγαίναμε στο Village για καφέ και τρώγαμε Goody’s, μπορεί να
μην συζητούσαμε για τις ταινίες του γαλλικού φεστιβάλ κινηματογράφου αλλά η
ευτυχία κρύβεται σε απλά και καθημερινά πράγματα! Στο τέταρτο ραντεβού
καταλήξαμε σπίτι του και ναι ανέχτηκα και τις εφτά γάτες (θυμάσαι ότι έχω
αλλεργία) που μπορεί να τις είχε κλειδώσει στο σαλόνι αλλά είχαν αφήσει τα ίχνη
τους στα σεντόνια!... Και ήρθε η επόμενη μέρα !! Και το τηλέφωνο δεν χτύπησε!
Και άρχισα να ανησυχώ! «Έχω πολύ δουλειά θα σε πάρω εγώ!» Και δεν με πήρε! Και πέρασε μια μέρα, δύο
τρείς! Και άφαντο το λαϊκό παιδί Σωσώ μου! Και θυμήθηκα πως την έχω ξανακούσει
αυτή την δικαιολογία! Και όταν δήθεν αδιάφορη τον πήρα για να του προτείνω να
βρεθούμε το βράδυ, η απάντηση ήταν: « Sorry
ρε
μωρό δεν μπορώ! Έχω βγάλει κάτι αιμορροΐδες και ταλαιπωρούμαι σήμερα!» ... Αυτή
την δικαιολογία Σωσώ μου η αλήθεια είναι πως δεν την είχα ξανακούσει ποτέ!!!
Υ.Γ. Το παρόν κείμενο δεν αποτελεί προϊόν
μυθοπλασίας και οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις ναι είναι …
υπαρκτή!!
Κείμενο: Σ. Παπαδοπούλου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου