Μια μεγάλη ιδέα

Εκεί που χρόνος δεν υπάρχει

Γεννήθηκε μια μεγάλη ιδέα.  Ήταν τόσο μεγάλη που δεν χωρούσε πουθενά

Έψαχνε με μανία κάποιο κεφάλι να χωθεί. Μάταια, κανένας δεν ενδιαφερόταν.

Να έβρισκε τάχα ένα άνθρωπο που να ήταν πλασμένος για τις μεγάλες ιδέες.

Νόμιζε πως μόνο έτσι θα γινόταν γνωστή, αγαπητή, μπορεί και διάσημη.

Άρχιζε να ουρλιάζει υστερικά, «Είμαι εδώ κοιτάξτε με, κάντε με πράξη, δώστε μου ζωή», μάταια. 

Ώσπου ένα χέρι απλώθηκε την αγκάλιασε τρυφερά και της 

ψιθύρισε: "Μη φοβάσαι τώρα είμαστε Μαζί, 

θα ψάξουμε να βρούμε,

Άλλους 12 για να σε γνωρίσουν,

Μετά άλλους 40 για να σ΄αγαπήσουν,

μετά θα χρειαστούμε 2000 για να σε κάνουμε πράξη"     

Τι να απέγινε αυτή η μεγάλη ιδέα το ξέρεις μόνο εσύ βάζοντας το δικό σου τέλος. Γιατί η δική μας ιστορία είναι μια ιστορία χωρίς

                                                       ΤΕΛΟΣ

Χάρισε μου/χάρισε του:

Να θυμάσαι χωρίς τους άλλους, είμαστε μια χαμένη ιδέα. Οι άλλοι μας είναι χρήσιμοι.

Δράση:

Μέτρησε πόσες φορές την ημέρα χρησιμοποιείς την λέξη «εγώ».

Ξεκίνα να τη αποσύρεις από το προσωπικό σου λεξικό

Άρχισε να παρατηρείς τι συμβαίνει γύρω σου. Καλή τύχη.

Κείμενο: Δέσποινα Μαραγκουδάκη

Εικόνα:  Vladimir kush

.