Δώρο γενεθλίων

     «Ξέρεις τι σκέφτομαι απ’ το πρωί; Σε άλλα τόσα χρόνια θα είμαι 30»

     Μέσα στην κόκκινη τσιχλόφουσκα, με την ξαδέρφη μου, καθ’ οδόν για Εξάρχεια, τη μέρα που γιορτάζουμε τα 15^α γενέθλιά της.

     Ανεπαίσθητα μεγαλώνουν οι κόρες των ματιών μου και σκάω χαμόγελο.

     «Και τι νομίζεις; Ότι γερνάς;»

     «Όχι μωρέ, αλλά να. Τα πρώτα 15 πέρασαν γρήγορα. Τόσο γρήγορα θα περάσουν και τα επόμενα;»

     Αναδρομή. 2000. Τα δικά μου 15^α γενέθλια. Μέσα σε μια εφηβεία- σύνορο ανάμεσα στο παιδί και τον ενήλικο. Με απεγνωσμένες προσπάθειες να δείχνω μεγάλη, με βαμμένα μάτια, έντονο κραγιόν και ασημί σιδεράκια στα δόντια. Δυο κόσμοι σ’ ένα σώμα και μια απορία που απαιτεί και πάλλεται μέσα σ’ ένα μυαλό. Το δικό μου μυαλό. Ένας άνθρωπος που απορρίπτει απόλυτα ό, τι πριν αποδεχόταν και λατρεύει με ιερή αφοσίωση ό, τι του φαίνεται ξένο.

     «Τι έπαθες και δε μιλάς;»

     «Τίποτα. Σκεφτόμουν απλώς ότι τα χρόνια που έρχονται τώρα στη ζωή σου θα είναι τόσο γεμάτα με εκπλήξεις και αλλαγές που δεν θα μπορείς να πάρεις ανάσα  απ’ τον ενθουσιασμό»

     2002. 17 χρονών και εισαγωγή στο πανεπιστήμιο. Ο πρώτος έρωτας, πολιτικές νεολαίες, αγώνες, αμφιθέατρα, εμείς που θ’ αλλάξουμε τον κόσμο. Συνελεύσεις μέσα σε τσιγάρα –φυσικά τότε έγινα και παραμένω καπνίστρια- τσίπουρα σε ταβέρνες και γέλια μέχρι πρωίας με μόνο προβληματισμό αν θα βρούμε ταξί μετά στην πιάτσα.

     «Και σε τρία χρόνια δεν θα ξαναπάω ποτέ σχολείο. Ό, τι θυμάμαι μέχρι τώρα είναι αυτό»

     2007. Εισαγωγή στη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Η πρόσφατη εμπειρία που προσομοιάζει στο σχολείο. Απουσίες και διαλείμματα, κοπάνες απ’ τα θεωρητικά, αυτοσχεδιασμοί, αγωνία για το αν θα πάει καλά το κομμάτι και τι θα πουν οι συμμαθητές. Πούλμαν για εκδρομή στην Επίδαυρο και μπουγέλο στο γυρισμό.

     «Δεν ξέρεις. Ίσως να σου δοθεί η ευκαιρία για λίγο σχολείο και μετά»

     Όταν η παρέα ολοκληρώνεται –εμείς ετών 27 και το νεότερο μέλος ετών 15- όλα όσα λέει κάτι μας θυμίζουν. Κι όταν μετά το τελευταίο σφηνάκι –το πρώτο στη δική της ζωή- βάζουμε μπρος για πίσω θυμάμαι τη δική μου πρώτη γνωριμία με την πλατεία Εξαρχείων.

     Καλό ταξίδι στην ενηλικίωση κοριτσάκι! 

Κείμενο:Βένια Σταματιάδη

Φωτογραφία: https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEispqsZR28vLWffJadRkQxFneCLm9-f6u6H4fmDC5xsnzk2AhpRr6LUsxzuU8oiS4CQxw-z0hAoS_TZ4q9qYEQrjS8Pzh2l9t0UDji8xdIIK1th54pWbd_9e_7bck0mhaqVt9NnymplSHxv/s1600/exarchia_web.jpg