<< Κ+ Ο = ΓΕΛΙΟ >>

Εκεί που χρόνος δεν υπάρχει απλώθηκε σιωπή.

Δυνατή σιωπή, σχεδόν επικίνδυνη. Μια παρέα από λευκούς αγγέλους καθότανε πάνω σε ένα κλαδί, αμίλητοι.Κοιτούσαν προς τη Γη.Άνθρωποι με τσακισμένα φτερά, πηγαινοερχόντουσαν, χωρίς προορισμό.

Κάποιός είπε

-          Είναι πρώην άγγελοι ,σαν και μας.

-          Καθόλου δεν μας μοιάζουν.

Απάντησε ένας άλλος.

-Ααχ και να ήξεραν πόσο λίγος χρόνος έχει μείνει.

     Οι άγγελοί πήραν μια μεγάλη απόφασή.

Πέταξαν μέχρι  τα σύννεφα, και έριξαν στη Γη βροχή.

Μα μια βροχή αλλιώτικη. Γεμάτη περασμένες λύπες.

Οι άνθρωποι  έτρεξαν να κρυφτούν, να προστατευτούν, να κλειστούν σε μέρη ασφαλή.Μονάχα κάποιοι που δεν είχαν πουθενά να πάνε, έμειναν να βρέχονται.

Σήκωσαν το βλέμμα τους ψηλά, έβλεπαν της σταγόνες να τους χτυπούν με δύναμη.Και φώναζαν: Χτύπα, πιο δυνατά , πιο δυνατά, ακόμα πιο πολύ, δεν ακούς , δεν μας ακούς, χτύπα.Τσάκισε μας και το άλλο μας φτερό, χτύπα, χτύπα !!!

Και η βροχή τους έγδερνε, τους μάτωνε, και σαν φλογισμένα δάκρυα έτρεχε από τα μάτια τους

Κλάμα και οργή έγιναν ένα.Ενώθηκαν, ανακατεύθηκαν, και έγιναν η μεγαλύτερη χαρά, και λύτρωση.Η σιωπή έσπασε, γέλια απλώθηκαν σε γη και ουρανό.

Και αυτοί που πρόλαβαν και κρύφτηκαν, άκουγαν τα γέλια, μα ήταν πια αργά όταν θέλησαν να βγουν, η βροχή είχε κιόλας σταματήσει.

Τα γέλια συνεχίστηκαν, ακόμα πιο δυνατά…

Μα ποιοι να γελούσαν ποιο δυνατά; Άγγελοι ή άνθρωποι;

Αυτό το ξέρεις μόνο εσύ βάζοντας το δικό σου τέλος αφού η δική μας ιστορία είναι μια ιστορία χωρίς

                                   ΤΕΛΟΣ

Χάρισε μου/χάρισε του

Μην κρύβεσαι από αυτά που σε πληγώνουν.

Εκεί βρίσκεται η μεγαλύτερη χαρά

Δέσποινα Μαραγκουδάκη

Πίνακας του  William Bouguereau