Κυριακή 3 Ιουνίου, απόγευμα
Χτυπάει το τηλέφωνο. Το σηκώνω.
Α: Ναι;
Β: Γεια σου! Μήπως ενοχλώ;
Α: Όχι δεν ενοχλείς! Όλα καλά;
Β: Ναι όλα καλά! Έχω καιρό να σε ακούσω και
έλεγα μήπως ήθελες να βρεθούμε λίγο, να πούμε τα νέα μας να πάμε και ‘κανα
σινεμά! …Τι λες;
Α: Ε … Ναι Ok ! Θα περάσεις να με πάρεις;
Β: Ναι, στις οκτώμισι είναι καλά;
Α: Ναι μια χαρά!
20:45
Α: Αμάν ρε παιδί μου! Δεν βρήκες λίγη κίνηση…
κάτι! Οχτώ και μισή –μπιιιπ- κόρνα!! Ακριβώς στην ώρα σου!!
Β: Όπως πάντα!...Εσύ πάλι άργησες να
ετοιμαστείς!!
A: Ε
… όπως πάντα!
Β: …Πάμε;
Α: …Πάμε!
01:05
Β: Ε …ήταν πολύ ωραία!
Α: Ναι πολύ ωραία!
Β: Και η ταινία πολύ ωραία!
Α: Ναι πολύ ωραία!
Β: Να το ξανακάνουμε!
Α: Ναι να το ξανακάνουμε!.. Άντε χάρηκα!
….Καληνύχτα!
Β: Καληνύχτα! … Να προσέχεις!..
Α: …Και εσύ! Καληνύχτα
01:45
Μήνυμα μέσω υπολογιστή
Σε σχέση με τους στίχους που θ’ ακούσεις σε
λίγο σίγουρα δεν σου απευθύνω τα ερωτήματα ...παρ ' όλα αυτά κάποιοι από τους
στίχους του τραγουδιού είναι όλα αυτά που νιώθω κάθε φορά που σε βλέπω ! Σωστό
λάθος δεν έχει σημασία! Απλά κάθε φορά που σε συναντάω με πλημυρίζει μια γλυκιά
θλίψη ...που μπορεί να κρατήσει μισή ώρα, ένα απόγευμα μπορεί και μια νύχτα
μόνο ...αλλά έστω και για τόσο... υπάρχει! Μια τόση δα θλίψη που με κάνει να
σου στείλω αυτό το τραγούδι ... Δεν θέλω να σε κάνω να νιώσεις άβολα ...διάβασε
το μήνυμα, άκουσε το τραγούδι- ίσως να με θυμηθείς και εσύ για πέντε λεπτά -
και όταν κάποια στιγμή θα ξαναμιλήσουμε για να μάθουμε ο ένας τα νέα του άλλου
ας προσποιηθούμε πως αυτό το μήνυμα δεν ήρθε ποτέ ... εξάλλου δεν έχει
σημασία...
Σε φιλώ γλυκά!!!
Α.
02:00
Αϋπνία
03:00
Αϋπνία
04:00
Αϋπνία
04:25
Σβήνω το φώς, το πρωί πάω σε καινούργια
δουλειά δεν γίνεται να πάω άυπνη.
08:15
Πανικόβλητη ανοίγω τα μάτια. Άργησα; Ουφ
ευτυχώς όχι!
15:00
Διάλλειμα στην καινούργια δουλειά
Δ: Γεια σου
με λένε Διονύση, σε είδα πριν που έψαχνες τα γραφεία!
Α: Χάρηκα! Αγάπη! Με πετυχαίνεις όμως
ακριβώς την ώρα που τελειώνει το διάλλειμα μου!
Διονύσης: Αγάπη; Ωραίο όνομα! Κρίμα που
φεύγεις τώρα! … Αύριο; Εδώ; Την ίδια ώρα;
Αγάπη: Ε … Ok ! Αύριο εδώ την ίδια ώρα!
Η φωνή του δάσκαλου ήρθε στο μυαλό μου, του
άρεσε να χρησιμοποιεί μια λατρεμένη φράση του Μπέκετ: «Ξεκίνα την μέρα σου
Γουίνι και δεν ξέρεις τι καινούργια πράγματα θα συμβούν»
Υ.Γ. Το παρόν κείμενο δεν αποτελεί προϊόν
μυθοπλασίας και οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις ναι είναι …
υπαρκτή!!
Κείμενο: Σ.
Παπαδοπούλου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου