Εκεί που χρόνος δεν υπάρχει
Είναι Πρωί.
Ένα μικρό κορίτσι περπατάει σε ένα λιβάδι. Μόνο του και
σιωπηλό.
Ο ήλιος καίει το πρόσωπο του. Ξαπλώνει στο χορτάρι
ανοίγοντας τα χέρια του, πλάι στο σώμα.
Κλείνει τα μάτια, και στα ακροδάχτυλά του μια πεταλούδα.
Τα φτερά της μεγάλα και πολύχρωμα.
Πετάει από το ένα δάχτυλο στο άλλο. Το κορίτσι ανοίγει τα
μάτια, την κοιτάζει, σηκώνεται, αρχίζει να περπατά.
Η πεταλούδα ακολουθεί, στέκεται στα μαλλιά της, ταξιδεύει στον
κόσμο.
Τραγουδάει ένα σκοπό, πλησιάζουν πεταλούδες από όλα τα μέρη
της γης.
Κάθονται στο ώμο του κοριτσιού. Με ένα φτερούγισμα σηκώνουν
το κορίτσι ψηλά.
Το κορίτσι ταξιδεύει στον κόσμο.
Είναι Μεσημέρι.
Κοιτάζει έναν κόσμο πολύχρωμο, το μπλε χάνεται μέσα στο
πράσινο, το κόκκινο μπερδεύεται μέσα στο κίτρινο, το καφέ μέσα στο πορτοκάλι.
Αρμόνια, Ζωντάνια και Αφθονία.
Το κορίτσι σιγοτραγουδά το τραγούδι της πεταλούδας, ο κόσμος
μυρίζει περγαμόντο και γιασεμί.
Αρχίζει να κατεβαίνει σε αυτόν τον πλανήτη που λέγεται Γη,
οι πεταλούδες την αφήνουν να ακουμπήσει τα πέλματα της μαλακά στο έδαφος.
Το κορίτσι βρίσκει την ισορροπία του.
Στο σώμα της οι πεταλούδες να φτερουγίζουν , να φωνάζουν :
<<Συνέχισε,
Ολόκληρη η ζωή μας είναι μια μέρα, Ολόκληρη η ζωή σου μια μόνο μέρα.
Συνέχισε την μέρα σου,
και μόνο καλύτερα πράγματα μπορεί να συμβούν>>.
Είναι Βράδυ.
Οι πεταλούδες κλείνουν τα φτερά
τους, χάνονται.
Το κορίτσι μόνο, ανάλαφρο, κοιτάζει προς τα πίσω.
Βλέπει όλα αυτά που πόθησε και δεν έγιναν, όλα αυτά που
αγάπησε και δεν υπάρχουν, όλούς αυτούς που συνάντησε και τους ξέχασε, όλα όσα
είχε και έχασε.
Τους ευχαριστεί για αυτό που είναι τώρα, κοιτάζει μπροστά .
<<Συνέχισε ,
συνέχισε >> θυμάται, <<και
μόνο καλύτερα πράγματα μπορεί να συμβούν>>.
Ξεκινά να περπατά…
Χάρισε μου/χάρισε του
Ευχαρίστησε τον εαυτό σου για ότι είσαι
Απλά συνέχισε.
Δέσποινα Μαραγκουδάκη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου