Χρόνος Τώρα

εγκυμονώ

εγκυμονώ

είμαι έγκυος, φέρω στη μήτρα μου ένα έμβρυο, λέγεται για γυναίκες και θηλυκά ζώα
εμπεριέχω, κλείνω μέσα μου κάτι κακό που δεν είναι σαφές σε όλους.

Συνώνυμο: Κυοφορώ < κυο- (< αρχαία ελληνική κυῶ) + -φορώ (< φέρω)

(O όρος εγκυμοσύνη είναι ευρύτατος και χρησιμοποιείται για όλα τα θηλαστικά του ζωικού βασιλείου).

Νέα λέξη που ακούγεται πολύ τον τελευταίο καιρό: Ποζεριά.Ποζεριά σημαίνει να είσαι Πόζας. Δηλαδή να είσαι επιδεικτικός με πράγματα που συνήθως έχεις κάνει αλλά δεν αφορούν κανέναν αν τα έχεις κάνει αλλά εσύ θεωρείς απαραίτητο με κάθε ευκαιρία να τα κάνεις γνωστά.

Ο σωστός Ποζεράς φαίνεται από μικρός. Απάντηση στην ερώτηση: «τι εστί φιλί;» σε λεύκωμα του 1997.

Φιλί! Τέλειο. Ειδικά όταν είναι με μεγαλύτερες, καστανομάλλες-μάτες Αθηναίες! “FIXXXE”

Ήταν έτοιμος να γράψει και το τηλέφωνο της για επιβεβαίωση αλλά το μετάνιωσε τελευταία στιγμή.

Ο Ποζεράς πετάει εμβόλιμες τις μοναδικές εμπειρίες του σε άσχετες περιστάσεις.

Ενώ δένεις τα κορδόνια σου:Στην ιστιοπλοΐα διδάσκω και ναυτικούς κόμπους.

Σε συζήτηση για το κάπνισμα: Κι εγώ όταν ήμουν στο Πανεπιστήμιο του Manchester στο τμήμα Faculty of Medical and Human Sciences κάνοντας το δεύτερο μεταπτυχιακό μου και μένοντας σε ένα υπέροχο διαμέρισμα που είχε τρομερή θέα… δεν κάπνιζα.

Την ώρα που γεννάει η γυναίκα του: Το μωρό αν πάρει από μένα θα πρέπει να διαβάζει πολλά βιβλία, εγώ διάβασα τον Οδυσσέα του Τζαίημς Τζόυς μέσα στους εννέα μήνες που έκανε να γεννηθεί, παράλληλα με τις άπειρες δουλειές που απαιτεί η θέση ενός “Professional Manager of Assistant to the top of Garden and Spectacular Country intelligent”

'Ατσα!!!!! Douple ποζεριά στον γιατρό!!! Φυσικά αν ο γιατρός δεν τον βγάλει έξω θα συνεχίσει να κορδώνεται σαν παγώνι και θα μας πει ότι το παιδί θα πρέπει όταν γεννηθεί να ξέρει ήδη τρεις ξένες γλώσσες και μπλα μπλα μπλι μπλο…
Ο Ποζεράς δεν είναι κακό παιδί είναι αρκετά ανασφαλής και νιώθει την ανάγκη να δείξει σε όλους την αξία του επιζητώντας τον θαυμασμό των άλλων, για την ακρίβεια για τους άλλους είναι αυτό που είναι!
Χάρισε μου/Χάρισε του και Δράση μαζί γιατί η ιστορία είναι χωρίς τέλος: Ας σταματήσουμε την αναπαραγωγή των ποζεράδων!!!

Κείμενο: Ελένη Μητροπούλου

Φωτογραφία: http://www.hellenica.de/Griechenland/Fauna/GR/Pagoni.html

Το ζευγάρωμα

Μισώ τα κλαμπ!Μου τη δίνουν!Μου τη δίνει η μουσική,μου τη δίνει η διακόσμηση,μου τη δίνει ο 19χρονος κόσμος και οι 19χρονοι ολοστρόγγυλοι κώλοι των ξέκωλων κοριτσιών που αγγουροχορεύουν και καλούν ερωτικά τα αρσενικά για να ζευγαρώσουν!

Σε τι έφταιξα;Τι έκανα για να μου αξίζει μία τέτοια τύχη ένα τόσο όμορφο Σαββατόβραδο;

Δυστυχώς δε μπορώ να πω όχι στα γενέθλια της κολλητής μου και δυστυχώς δεν έφτανε το αλκοόλ ώστε να πιώ και να ξεχάσω.

Ευτυχώς όμως υπήρχε ένας μικρός μαύρος καναπές και στρογγυλοκάθησα.Δυστυχώς για τους άλλους δε χωρούσαν.Ευτυχώς για μένα ο μοναδικός άντρας χορευτής του κλαμπ βρισκόταν απέναντί μου!!Κι εκεί που νόμιζα πως θα περνούσα έτσι όλο το βράδυ,από τη μία χαζεύοντας το ημίγυμνο καλλίγραμο ιδρωμένο κορμί του θεού χορευτή και από την άλλη βλέποντας στο discovery channel την εποχή του ζευγαρώματος ξαφνικά διακρίνω μία λάμψη από μακριά να πλησιάζει το τραπέζι μας.Όχι δεν ήταν η λάμψη της φλόγας των κεριών.Ήταν η λάμψη της τούρτας cookies απο το ζαχαροπλαστείο Χαρά.Μια χαρά φώναξα αρπάζοντας την τούρτα που ίσα που πρόλαβε η φίλη μου να σβήσει τα κεράκια.Μαζί με την τούρτα παίρνω κι ένα κουταλάκι και σαν έγκυος στο μήνα της άρχισα να την καταβροχθίζω.Σηκώνοντας το κεφάλι μου με το σοκολατωμένο στόμα μου βλέπω τον χορευτή να χτυπιέται στους ρυθμούς των μπιτ.Ξάπλωσα αναπαυτικά στον καναπέ κι άφησα τα μάτια μου ν'απολαμβάνουν τον χορευτή και τη γλώσσα μου την τούρτα.Έτσι λοιπόν έφαγα μία τούρτα μόνη μου.Ναι μία ολόκληρη τόυρτα!

Μετά το δικό μου "ζευγάρωμα" με τον χορευτή και την τούρτα αποκοιμήθηκα στον μικρό μαύρο καναπέ του χοροπηδάδικου.Ο ύπνος ήταν τόσο γλυκός που νόμιζα πως ο καναπές ήταν απαλά λευκά συννεφάκια και τα ντάπα ντούπα πάνω από το κεφάλι μου η άρπα του παραδείσου."Άρπα μία!" ακούω και νιώθω ένα χέρι να με χτυπάει στον ώμο.Ήταν οι φίλοι μου που με ξυπνούσαν για να φύγουμε.

Στο δρόμο της επιστροφής σκεφτόμουν ότι δεν ήταν και τόσο άσχημα και πως τελικά αυτά που χρειάζονται για να περάσεις καλά σ'ενα κλαμπ είναι ένας καναπές,ένας χορευτής και μία τούρτα!

Κείμενο: Mela Mela Gargamella

Εικόνα: http://allotino.pblogs.gr/tags/technologia-gr.html

View- master

            Κάθεται στο τραπέζι της κουζίνας με το φλιτζάνι τον καφέ μπροστά της. Nes χειμωνιάτικος με μια σταγόνα γάλα. Ανάβει τσιγάρο. Το πρώτο της μέρας κι ο καπνός τη ζαλίζει γλυκά. Απ’ το παράθυρο το πρωινό φως- θαμπό μα ανοιξιάτικο.

            «Πάμε πάλι» σκέφτεται. «Ξανά απ’ την αρχή» και ρίχνει πίσω το κεφάλι. Τραβάει ρουφηξιά. Τα μάτια ακόμα πρησμένα απ’ τον ύπνο. Έβλεπε όμορφα όνειρα απόψε- τόσο που αναρωτιέται γιατί έπρεπε να ξυπνήσει τόσο πρωί.

            «Ξανά απ’ την αρχή». Θυμάται λίγα χρόνια πίσω. «Σα να μεγαλώσαμε απότομα μου φαίνεται». Πιάνει τα μαλλιά της με τα χέρια της και τα σηκώνει σ’ ένα αυτοσχέδιο κοτσάκι. «Απότομα και άχαρα».

            Τραβάει την τελευταία τζούρα, σβήνει το τσιγάρο- πόσες γόπες από χτες; Και να φανταστείς ότι στο σπίτι λέει πως δεν καπνίζει. Το ραδιόφωνο ακούγεται από το μέσα δωμάτιο- πάντα κοιμάται με μουσική και της αρέσει να τη δυναμώνει όταν ξυπνάει.

            Ξεντύνεται βιαστικά και μπαίνει στο ντους. Το ζεστό νερό της καίει το δέρμα. Όχι πολύ, όσο πρέπει. Τόσο που να νοιώσει οικεία. «Ούτε δέκα χρόνια δεν έχουν περάσει και κοίτα μας τώρα». 

            «Απότομα και άχαρα» επαναλαμβάνει απ’ έξω της. Ρίχνει νερό στο πρόσωπο της. Όχι πολύ, τόσο που να σταθούν σταγόνες στις βλεφαρίδες και να θολώσει η εικόνα. Για μια στιγμή σκέφτεται τους φακούς επαφής αλλά συνεχίζει.  Θυμάται το view- master που της είχε πάρει η μαμά της όταν ήταν μικρή. Κόκκινο. Το βάζε στα μάτια της, κάτω απ΄ τις αφέλειες, και τα μικρά μαγικά κιάλια έκαναν μεμιάς τις εικόνες απ’ τα παραμύθια ζωντανές.

            «Έτσι και τώρα» σκέφτεται και κλείνει το νερό του ντους. «Κάθε μέρα ένα view- master με ζωντανές παραμυθένιες εικόνες, με δράκους και νεράιδες».

            «Ζωή σαν παραμύθι», επαναλαμβάνει και σκάει το πρώτο χαμόγελο της μέρας.

            Όταν βγαίνει απ’ το σπίτι, ο ήλιος έχει ανέβει ψηλά και ρίχνει το φως του ανάμεσα στα γυμνά ακόμα κλαδιά. Από το διπλανό σπίτι ακούγεται το κλάμα ενός παιδιού που πριν λίγο γεννήθηκε.

Κείμενο:Βένια Σταματιάδη

Εικόνα: http://kougemitros.files.wordpress.com/2011/09/clair.jpg

Μια μεγάλη ιδέα

Εκεί που χρόνος δεν υπάρχει

Γεννήθηκε μια μεγάλη ιδέα. Ήταν τόσο μεγάλη που δεν χωρούσε πουθενά

Έψαχνε με μανία κάποιο κεφάλι να χωθεί. Μάταια, κανένας δεν ενδιαφερόταν.

Να έβρισκε τάχα ένα άνθρωπο που να ήταν πλασμένος για τις μεγάλες ιδέες.

Νόμιζε πως μόνο έτσι θα γινόταν γνωστή, αγαπητή, μπορεί και διάσημη.

Άρχιζε να ουρλιάζει υστερικά, «Είμαι εδώ κοιτάξτε με, κάντε με πράξη, δώστε μου ζωή», μάταια.

Ώσπου ένα χέρι απλώθηκε την αγκάλιασε τρυφερά και της

ψιθύρισε: "Μη φοβάσαι τώρα είμαστε Μαζί,

θα ψάξουμε να βρούμε,

Άλλους 12 για να σε γνωρίσουν,

Μετά άλλους 40 για να σ΄αγαπήσουν,

μετά θα χρειαστούμε 2000 για να σε κάνουμε πράξη"

Τι να απέγινε αυτή η μεγάλη ιδέα το ξέρεις μόνο εσύ βάζοντας το δικό σου τέλος. Γιατί η δική μας ιστορία είναι μια ιστορία χωρίς

ΤΕΛΟΣ

Χάρισε μου/χάρισε του:

Να θυμάσαι χωρίς τους άλλους, είμαστε μια χαμένη ιδέα. Οι άλλοι μας είναι χρήσιμοι.

Δράση:

Μέτρησε πόσες φορές την ημέρα χρησιμοποιείς την λέξη «εγώ».

Ξεκίνα να τη αποσύρεις από το προσωπικό σου λεξικό

Άρχισε να παρατηρείς τι συμβαίνει γύρω σου. Καλή τύχη.

Κείμενο: Δέσποινα Μαραγκουδάκη

Εικόνα: Vladimir kush

Η «μικρή Σωσώ» και άλλες περιπέτειες: … Η έκθεση

Μια φορά και έναν καιρό όταν θα γίνω μεγάλη θα παντρευτώ έναν άντρα που θα τον γνωρίσω σε ένα μπαρ που θα έχω πάει μαζί με την φίλη μου την Κατερίνα και μπορεί να έχουμε πάρει και την Ελένη μαζί αλλά μόνο άμα μου ζητήσει συγνώμη που μου έκλεψε την γόμα και μια άλλη φορά και το μαγικό στυλάκι της Μπιμπιμπό.

Θα βάλω ένα ωραίο νυφικό άσπρο με πολλά τούλια και ένα ωραίο στέμμα ροζ και μεγάλο πέπλο που δεν θα το πατάω γιατί θα φοράω κάτι ωραία τακούνια. Και μετά θα πάμε στην ταβέρνα και θα φάμε που θα έχει ωραία φαγητά αλλά πριν θα χτυπάνε όλοι τα πιρούνια και ο άντρας μου θα με πάρει αγκαλιά και θα χορέψουμε. Α τον άντρα μου θα τον λένε Αλέξανδρο ή μπορεί και Μπάμπη και θα έχει πολλά λεφτά και θα μου πάρει υπηρέτρια. Και μετά θα πάμε σπίτι μας και θα μου δώσει να φάω ένα ειδικό φασόλι που είναι και λίγο μαγικό και όταν πάει στην κοιλιά μου θα γίνει μωρό. Και όσο μεγαλώνει η κοιλιά μου θα μεγαλώνει και το μωρό. Και όταν ξεφουσκώσει η κοιλιά μου θα το αγοράσουμε το μωρό από το μαιευτήριο και θα το πάρουμε σπίτι μας. Θα το αγαπάμε πολύ, θα του δίνουμε γάλα αλλά άμα κάνει κακά θα βάζω την μαμά μου να το αλλάζει και θα της το δίνω και για να πηγαίνουμε βόλτα με τον άντρα μου . Και θα έχουμε και κάμπριο.

Υ.Γ. Από την εποχή των …εκθέσεων!! 

Αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο για το σκεπτικό που εμφύτευσαν οι μαμάδες μας  σε εμάς ... τις ταλαιπωρημένες  30άρες  του 2012.

Κείμενο:  Σ. Παπαδοπούλου

Φωτογραφία: http://www.teleiosgamos.gr/forum/viewtopic.php?f=18&t=10671

Με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου στις 27 Μαρτίου

ΚΑΒΑΦΗΣ 

Στο θέατρο

Βαρέθηκα να βλέπω την σκηνή

Και σήκωσα τα μάτια μου στα θεωρεία.

Και μέσα σε ένα θεωρείο είδα εσένα 

Με την παράξενη εμορφία σου, και τα διεφθαρμένα νιάτα .

Κι αμέσως γύρισαν στο νου μου πίσω

Όσα με είπανε  το απόγευμα για σένα,

Κ ΄η σκέψις και το σώμα μου συγκινήθηκαν.

Κ΄ ενώ εκύτταζα γοητευμένος 

Την κουρασμένη σου εμορφιά, τα κουρασμένα νιάτα,

Το ντύσιμο σου το εκλεκτικό,

 Σε φανταζόμουνα και σε εικόνιζα,

Καθώς με είπανε το απόγευμα για σένα.

ΑΜΛΕΤ  αποσπάσματα από τα λόγια του Άμλετ προς τους ηθοποιούς

Να αρθρώνεται καλά παρακαλώ. Να ακουμπούν μόλις στην γλώσσα σας οι λέξεις.

Όμως αν το στόμα σας έμαθε μόνο να μασάει και όχι να μιλά όπως στους περισσοτέρους ανθρώπους και σε πολλούς από τους ηθοποιούς μας καλλίτερα τα λόγια να τα πει…

Ούτε να πριονίζεται τον αέρα με τα χέρια σας. Σε όλα να έχετε ένα κράτημα….

Το πάθος βγαίνει πιο δυνατό άμα το αδυνατίζεις.

Ούτε να πάτε στο άλλο άκρο και να παίζεται τάχα λιτά….

Η Τέχνη δεν ανέχθηκε ποτέ ότι είναι έξω από το μέτρο της και πάντα το θέατρο σήκωνε ψηλά έναν καθρέφτη για να κοιτάζεται η φύση…

Είδα να παίζουν ηθοποιοί που μάλιστα λατρεύτηκαν από μερικούς και δεν καταλάβαινα από την φωνή και το περπάτημα σε τι είδος ανήκαν …

Συγκρατήστε τους να  μη λεν περισσότερα από όσα έχουν να πουν.

Και να μη γελάν για να γελάσουν κάποιοι και μέσα στα γέλια δεν προσεχθεί και χαθεί κάποιοι καλό κομμάτι του έργου.

Αυτό είναι χυδαίο και δείχνει την θλιβερή ματαιοδοξία του ηθοποιού που το εκμεταλλεύεται. 

Ω- 3

Το ω-3 είναι ένα από τα λίπη που κάνουν καλό στον οργανισμό μας.

Τροφές που το βρίσκουμε είναι τα λιπαρά ψάρια όπως η σαρδέλα και ο σολομός, στα αυγά ,στα καρύδια ,στο ψωμί ολικής άλεσης ,σε πράσινα λαχανικά. Μερικές περιπτώσεις που βοηθάει η κατανάλωση των τροφών αυτών είναι:

Διατηρούνται τα κύτταρα του δέρματος ενυδατωμένα προλαμβάνοντας τη πρόωρη γήρανση.
Η τακτική κατανάλωση τροφών με ω-3 μειώνουν τις αναπνευστικές δυσκολίες και τα συμπτώματα άσθματος.
Προστατεύουνε τις γυναίκες από το καρκίνο του μαστού.
Μειώνουν το κίνδυνο εμφράγματος.
Βοηθάνε στο μεταβολισμό των τροφών κ είναι καλές τροφές σε περίπτωση δίαιτας.
Αναζωογονούν τον ψυχικό κόσμο και μας κάνουν πιο ευδιάθετους και ευτυχισμένους.
Έχει παρατηρηθεί ότι η λήψη ω-3 μειώνει τις πιθανότητες προεκλαμψίας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, βοηθάει στην ανάπτυξη και εξέλιξη του εμβρύου βοηθώντας στο σχηματισμό του εγκεφάλου και στην ανάπτυξη του νευρικού συστήματος .

Κείμενο:Happy Mummy

Φωτογραφία: el.wikipedia.org

Καλλιτεχνικό Ψυχογράφημα : ΚΡΙΟΣ

Περιγραφή: Ένα κριάρι, τίποτα άλλο.

Το πρώτο ζώδιο της Άνοιξης για αυτό και δεν του αρέσει ποτέ να είναι δεύτερο.

Ψυχολογικά είναι το ζώδιο που καθηλώθηκε στο εγωκεντρικό στάδιο της εξέλιξης και αρνείται να προχωρήσει στα επόμενα ακυρώνοντας την θεωρία του PIAGET, διατηρώντας όμως την φρεσκάδα και την ανεμελιά ενός 5χρονου παιδιού.

Ψυχαναλυτικά; Είναι ένα κριάρι νάρκισσος που του αρέσει να τσακώνεται και μετά να σκαρφαλώνει στα ψηλότερα μέρη για να δείξει ποιος είναι ο νικητής.
Αν χάσει επιστρατεύει τον μηχανισμό της εκλογίκευσης η της απώθησης και ανεβαίνει πάλι στα βράχια, ενώ τον μηχανισμό της ταύτισης με το επιτιθέμενο δεν τον ξέρει και ούτε σκοπεύει να τον μάθει. Πάντως διαθέτει και χιούμορ. Αγαπημένη του λειτουργία το Υπερεγώ, το οποίο και το ωθεί σε μια δική του γραμματική των ρημάτων
Εγώ είμαι, εσύ αρέσω, αυτός μ΄ αγαπά.

Το εγώ του για να τραφεί τον ωθεί στην Τέχνη όπου και διαπρέπει (δεν έχουνε βρεθεί κριοί υπάλληλοι), κυρίως στις παραστατικές τέχνες όπου δεν απαιτείται και πολύ σκέψη μιας και δεν είναι της υπομονής.

Ειδικότερα ο Μπέκετ σαν συγγραφέας θεάτρου έγραψε παύσεις όπως ομολόγησε ενώ ο Βαν Γκόγκ το μόνο που κατάφερε ήταν να χάσει το αυτί του.
Ο Κριός είναι καταπληκτικός ηθοποιός με έμφαση στο πρόσωπο το οποίο είναι και το μόνο που απόμεινε από τον Μάρλον Μπράντο, μόνο που για να του πάρεις γκροπλάν θα πρέπει να νοικιάσεις ίσως και ελικόπτερο,όπως του Λ.Ντι Κάπριο στον Τιτανικό ο οποίος ήθελε την πρύμη για να είναι πρώτος.
Λέγεται ότι ο Μάρλον Μπράντο πήρε λόγω ζωδίου τον ρόλο του Κοβάλσκι στο λεωφορείο ο πόθος όπου όμως και διέπρεψε μιας και κανείς άλλος από τότε δεν τόλμησε να τον ξαναπαίξει (πλην του Τζώρτζογλου).

Αναλυτικότερα:
Ο ανταγωνιστικός και ισχυρογνώμων χαρακτήρας του Κριού ενέπνευσε την δραματουργία από τον Πενθέα «ο Κριός δεν το χει σε τίποτα να βάλει φούστα για να σας πείσει» και τον Κρέοντα μέχρι τον Τσέχωφ σαν Δρ. Α λέκτωρ
Οι τάσεις αυτοπροβολής και αφηρημάδας του τον κάνουν ιδανικό Μαλβόλιο με μία μπλε και μία κίτρινη κάλτσα, Αρχοντοχωριάτη η Δον Κιχώτη να ρίχνει γκόμενες καταστρέφοντας ανεμόμυλους.
Στην τραγωδία αν το τολμήσετε θα χάσετε τα λεφτά σας μιας και ο Κριός είναι αλέγκρο τύπος.
Ίσως το μυαλό σας να πάει στον εγωιστή γίγαντα του Όσκαρ Ουαιλντ αλλά εδώ θα πρέπει να ξεκρίνουμε ότι η εγωπάθεια του Κριού δεν έχει σχέση με τον εγωισμό και την τσιγκουνιά της καθημερινότητας, ο Κριός είναι μεγαλόψυχος και μπορεί να σας χαρίσει ότι του ανήκει προκειμένου να σας κατακτήσει, μπορεί να σας πάει στα πέρατα της γης για να σας ευχαριστήσει και αν μάλιστα σας αρέσει να χαθείτε και λίγο βγείτε απ το γκρουπ και αφήστε τον να σας οδηγήσει. Αν δείτε στην Σαχάρα απελπισμένους τουρίστες Κριός τους οδηγεί.
Ο Χίτλερ προσπάθησε να προσφέρει στην Εύα Μπράουν όλο τον κόσμο πριν περιοριστεί σε ένα στεφάνι και μία σφαίρα.
Επί τι ευκαιρία μη τον πιέζετε για γάμο.
Τα μόνα ζώδια που τα πάνε καλά μαζί του είναι ο φιλόδοξος υδροχόος όπως η Μπράουν ή τα υπομονετικά και σπάταλα ψάρια που σε συνδυασμό με την αγάπη του Κριού για προβολή και ταξίδια δημιούργησαν την κρίση που ζούμε.

Κείμενο: Αιγόκερως

Εικόνα: http://sevenart.gr/bio.php?id=3135

19/03/12 - 25/03/12 : ΠΡΕΠΕΙ

ΠΡΕΠΕΙ:

γ΄ ενικό του ρήματος πρέπω (απρόσωπη χρήση)
1.    υπάρχει ηθική υποχρέωση να γίνει κάτι
2.    είναι απαραίτητο να γίνει κάτι
3.    μάλλον,είναι σχεδόν βέβαιο ότι ισχύει κάτι
4.    ταιριάζει, αρμόζει, αξίζει σε κάποιον

Obla Di Obla Da

«Κάνω λίστες για τα πάντα»! Λίστα για το σούπερ μάρκετ, λίστα με ταινίες που πρέπει να δω ,λίστα με στόχους για τον επόμενο μήνα, λίστα με τα χαρακτηριστικά του ιδανικού συντρόφου ( και διάβασα κάπου ότι αν την συγκεκριμένη λίστα την έχεις πάντα πάνω σου, στο πορτοφόλι σου ή στην τσάντα σου ή στο βρακί σου τέλος πάντων! Αυτή θα λειτουργήσει σαν μαγνήτης κι ο άντρας που περιγράφεις θα έρθει κατευθείαν πάνω σου!)...το αγαπημένο μου blog είναι το http://www.adoeslists.com/

Η καλύτερη λίστα που είχα κάνει ποτέ ήταν μια λίστα για τις λίστες που έχω να κάνω! Μου αρέσουν οι λίστες και μου αρέσουν και τα τικ σε καθετί που πραγματοποιείται από την λίστα.(για τα τικ έχω αγοράσει ένα κόκκινο μαρκαδοράκι)

Το χειρότερο είναι όταν κάνεις συνεχώς την ίδια λίστα , χωρίς κανένα τικ. Οι λίστες μου περιέχουν το τι πρέπει να κάνω. Το πρέπει ενέχει μια αναβλητικότητα. Η αναβλητικότητα προκύπτει από το πρέπει. Και το θέλω κρύβεται κάπου ανάμεσα σε αυτά τα δύο και στριμώχνομαι! Δεν χωράω, δεν προλαβαίνω , βαριέμαι και κάνω όλες τις λίστες κομματάκια (ναι και την λίστα- μαγνήτη μαζί!!)

Πάω στο σούπερ μάρκετ και αγοράζω ότι βρω μπροστά μου. Πάω στο σινεμά και βλέπω ότι ταινία να ΄ναι. Τα φτιάχνω με εντελώς ακατάλληλους ανθρώπους...Τα κάνω όλα φτάνει να μην είναι στην λίστα μου!

Μετά την επανάσταση , έρχεται το συναίσθημα της αποτυχίας. «Που πας μωρήηη;» μου λέει, «Ούτε ένα τικ δεν μπορείς να βάλεις κακομοίρααα;;;;;;» και μου λέει κι άλλα τέτοια που με κάνουν να νιώθω σκατά.

Ξαφνικά απο το πουθενά και χωρίς κανέναν απολύτως λόγο ηχεί στα αυτιά μου το: "Obla Di Obla Da..", μια καινούργια λίστα αρχίζει να γεννιέται στο μυαλό μου, το κόκκινο μαρκαδοράκι μου χαμογελάει, μια καινούργια ελπίδα φωλιάζει μέσα μου και μου λέει ότι αυτή τη φορά θα βάλω τικ σε όλα! Πρέπει να τα καταφέρω, γιατί τότε θα είμαι όπως πρέπει! Ό,τι πρέπει! Τότε η ζωή θα πρέπει να αλλάξει...

Κείμενο: Ελένη Μητροπούλου
Φωτογραφία:http://cupcakegdss.blogspot.com/2010/04/happy-week-list-1.html

"Πιπέρε"

Ίσως μια μέρα ο κόσμος γίνει καλύτερος.

Ίσως μια μέρα γίνω πλούσια και διάσημη.

Ίσως μια μέρα γνωρίσω τον άντρα της ζωής μου ο οποίος θα ξεπερνάει σε ομορφιά τον Brad Pitt,στο μυαλό τον Steven Hawking,στα λεφτά τον Billy Gates(πριν τη δωρεά)και θα με θέλει σαν τρελός όπως ο Edward τη Bella στο twilight(μμμμμμμμμ....σιγά την ξινή!).

Ίσως διψάω. Ίσως πεινάω. Ίσως μαγειρέψω και ίσως φάω. Ίσως ξαναφάω. Ίσως χοντρύνω.

Ίσως βαφτώ. Ίσως βγω. Ίσως αβγό. Ίσως σε δω και στο πετάξω και τότε ίσως παραβώ. Ίσως μίσος.

Ίσως κοιμηθώ, Ίσως βρίσω. Ίσως μαυρίσω. Ίσος με πόσο;;; Ίσως σε ρωτήσω. Ίσος με 5,46357%.Ίσως σε ποτίσω και τότε ίσως σε γ... αφήσω στο σπίτι σου! Ίσως υποχωρήσω και έτσι ίσως πάω πίσω. Ίσως πάλι προχωρήσω. Ίσως σε πουλήσω αλλά δε θα σου εξηγήσω. Ίσως λαλήσω. Ίσως αδυνατίσω....Ίσως...ίσως...ίσως...

Οι ζωές μας είναι γεμάτες ίσως.

Στη δική μου τη ζωή όμως ένα είναι σίγουρο:

Πως πρέπει να κάνω ΔΙΑΙΤΑΑΑΑΑΑ!!!!!!

Κείμενο:Mela mela Gargamella

Φωτογραφία:http://www.6thsenselondon.com/nutrition/the-diet-of-distraction-no-food-for-thought/

ΡΕΠΕΙΠ

Εκεί που χρόνος δεν υπάρχεi.Τρέχει ένα πρέπει.Τρέχει μόνο του χωρίς κάποιoς να το κυνηγά.Βιάζεται να προλάβει τον χρόνο που κυλάει.Σκέφτεται:

- Πρέπει να προλάβω να μεγαλώσω .

- Πρέπει να προλάβω να παντρευτώ .

- Πρέπει να προλάβω να χωρίσω και μετά να βρω ερωμένη.

- Πρέπει να προλάβω να βγάλω λεφτά πολλά λεφτά, και μετά να τα χάσω.

- Πρέπει να προλάβω να δουλέψω.

- Πρέπει να προλάβω να γίνω σοφό πολύ σοφό.

- Πρέπει να προλάβω να φάω.

- Πρέπει να προλάβω να γαμήσω.

- Πρέπει να προλάβω να βρίσω.

- Πρέπει να προλάβω να κερδίσω.

- Πρέπει να προλάβω να μεθύσω.

- Πρέπει ,πρέπει, πρέπει, πρέπει,…

Και έτσι όπως τρέχει βυθισμένο στης σκέψεις του μια νταλίκα περνάει από πάνω του.

- Ουπς δεν πρόλαβα ούτε να τη δω.

Ήταν τα τελευταία λόγια μιας λέξης που διαμελίστηκε κάτω από της ρόδες μιας νταλίκας.

Τα γράμματα όμως δεν χάθηκαν αλλά άρχισαν να φτιάχνουν άλλες λέξεις καινούριες.

Ακόμα κανείς δεν ξέρει τι σημαίνουν και της χρησιμοποιούν όπως νομίζουν, για παράδειγμα:

-Κάνε στην άκρη ρε Ρεπειπ

-Πειρπε σε όλους.

-Ειερππ να σου έρθει και μετά τα λέμε.

- Σου έχω πει ότι για μένα είσαι το μεγαλύτερο Περπει του κόσμου.

- Όταν η μάνα μου κάνει Ερπειπ μου έρχεται να τη πνίξω.

Έτσι το αέναο ταξίδι της διαμελισμένης λέξης συνεχίζεται και το πότε θα τελειώσει το ξέρεις μόνο εσύ βάζοντας το δικό σου τέλος αφού η δική μας ιστορία είναι μια ιστορία χωρίς

ΤΕΛΟΣ

Χάρισε μου/χάρισε του

Ξεκίνα να ψάχνεις τι κρύβεται πίσω από κάθε λέξη που σου απευθύνεται.

Κείμενο: Δέσποινα Μαραγκουδάκη
Φωτογραφία: http://looking-far-away.pblogs.gr/2009/04/thelw-na-trexw-na-kryftw.html

Η «μικρή Σωσώ» και άλλες περιπέτειες …«Teach me tiger»

Ο ήρωας μας: Βαγγέλης, ψηλός μελαχρινός, με γωνίες, απόφοιτος της Αγγλικής φιλολογίας και άνεργος.

Πέμπτη μεσημέρι το μετρό απεργεί για μια ακόμη φορά και αναγκάζεται να πάρει ταξί. Η κίνηση πολλή και η κουβέντα με τον ταξιτζή.. αναπόφευκτη. Ταξιτζής: Σωτήρης, κοντός, παχουλός και συμπαθής. Κουβέντα στην κουβέντα ο καθηγητής μας, έκλεισε δουλειά. Ο Σωτήρης θέλει να κάνει μαθήματα Αγγλικών. Τέλεια! Ένα φώς στο τούνελ της ανεργίας.

Την επόμενη κιόλας μέρα ο καθηγητής χτυπά το κουδούνι του επίδοξου μαθητή. Η πόρτα ανοίγει κ ο Σωτήρης κάνει εμφάνιση: βρεγμένο μαλλί, κόκκινο φούτερ κ κίτρινο σπασουάρ. Ο καθηγητής νιώθει λίγο άβολα. Πρέπει να βγήκε απ το μπάνιο, σκέφτεται… καλοπροαίρετα.

Προχωράνε προς το σαλόνι.. η τηλεόραση παίζει ταινία. Πιθανολογεί πως ο τίτλος της είναι: « Τα ζόμπι είναι πεοφάγα» ή «Ο Παλούκι Λουκ στην άγρια στύση» …Ok σκέφτεται ο καθηγητής μεγάλοι άνθρωποι είμαστε και βγάζει τα βιβλία των Αγγλικών. Πασχίζοντας να ξεφύγει από την μάστιγα της ανεργίας ο καθηγητής αγνοεί τον Σωτήρη που καθ’ όλη την διάρκεια του μαθήματος ταλαντεύεται μεταξύ Κοκκινοσκουφίτσας και Μέριλιν.

Δεύτερο μάθημα. Ο καθηγητής χτυπάει το κουδούνι λίγο μουδιασμένα, δεν έχει όμως και πολλές επιλογές… πρέπει να δουλέψει. Αυτή την φορά ο Σωτήρης δεν φοράει τίποτα προκλητικό, ακριβώς γιατί δεν φοράει ..τίποτα! «Μα σας παρακαλώ βάλτε κάτι επάνω σας» μουγκρίζει ο καθηγητής. «Sorry ήμουν ξαπλωμένος» νιαουρίζει ο ταξιτζής. Όσο ο Σωτήρης βάζει κάτι πάνω του ο καθηγητής βλέπει σοκαρισμένος μια φωτογραφία που μοστράρει στο τραπεζάκι του σαλονιού. Ένας γυμνός άντρας σε στύση. «Σ’ αρέσει; Είναι ο καθηγητής που μου έκανε Ιταλικά»

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα τα μαθήματα συνεχίστηκαν για μικρό χρονικό διάστημα. Ο καθηγητής δεν άντεξε για πολύ, παρά την φιλότιμη προσπάθεια να παραβλέψει τα εργασιακά προβλήματα: τις sexy εμφανίσεις, τα αγγίγματα κάτω απ’ το τραπέζι που τα ακολουθούσε η ατάκα τύπου Βουγιουκλάκη: «Αχ συγνώμη ήταν τυχαίο» και κυρίως η επιμονή του ερωτιάρη Σωτηράκη για την εκμάθηση με διαδραστική μέθοδο οπτικοακουστικού υλικού τύπου: «Teach me tiger».

Υ.Γ. Το παρόν κείμενο δεν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας και οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις ναι είναι … υπαρκτή!!

Κείμενο: Σ. Παπαδοπούλου

Τιραντούλα Χειροποίητα Παιδικά Ρούχα

Αν ψάχνετε δουλειά και το πιθανότερο στους  καιρούς που ζούμε δεν  βρίσκετε... Αλλάξτε  οπτική... Θυμηθείτε τα χόμπι και τα  ταλέντα σας...  Σε έβαζε η μαμά σου μικρή  να κεντάς ατελείωτα; μικρός τρελαινόσουν   για την ξυλογλυπτική; σκεφτείτε πως θα  μπορέσετε να βγάλετε χρήματα...  Μπορεί  να μην είναι αρκετά για να βγάλετε το  μήνα αλλά σίγουρα κάτι  είναι και θα  νιώσετε και τη χαρά της δημιουργίας.

Εγώ  πέρυσι έκανα μαθήματα κοπτικής ραπτικής  με την Ταμάρα http://www.tamarascreations.gr/sewingLessons/sewing.html

και  εδώ και λίγους μήνες με τη φίλη μου την  Ά.Π. Φτιάχνουμε παιδικά ρουχαλάκια. Δείτε τα στο site μας

Τιραντούλα Χειροποίητα Παιδικά Ρούχα 

Κείμενο- Φωτογραφία: Άντα Καλαποθάκου

(Από http://www.adoeslists.com/2011_09_01_archive.html)

O ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΟΥΣΑΜΙΟΥ

Το σουσάμι έπεσε στη χαραμάδα του τραπεζιού. Όλος ο υπόλοιπος κόσμος όμως κινείται κανονικά. Κανείς δεν σταμάτησε στην πολύβουη Κηφισίας για να πει: «Ρε παιδία σταματήστε την κυκλοφορία, πρέπει να σώσουμε το σουσαμάκι που Χαροπαλεύει!!»…Ούτε και οι υπάλληλοι του μαγαζιού έπαψαν να φτιάχνουν καφέ και να δίνουν ψωμιά..

Το σουσάμι χανόταν απ’ την ύπαρξη στην ανυπαρξία και κανείς δεν νοιάστηκε γι’ αυτό το λυπηρό γεγονός… Γιατί δεν είναι αυτή η μοίρα του σουσαμιού! Το σουσάμι είναι προορισμένο να καταλήγει στο στομάχι κάποιου, όχι να σφηνώνεται στη χαραμάδα του πάγκου. Κι όταν το δεις πάνω στο τραπέζι του γραφείου σου να κείτεται νεκρό αποκομμένο από το κουλούρι σου ,οφείλεις να σαλιώσεις τον δείκτη σου, να το κολλήσεις εκεί και μετά κατευθείαν στο στόμα.. Γιατί δεν είναι σωστό κανείς να ξεφεύγει απ’ τον προορισμό του!

Πόσα και πόσα σουσάμια δεν έχω δει εγώ να χάνονται μπροστά στα μάτια μου και να μην μπορώ να κάνω τίποτα για να τα σώσω…

Ο χειρότερος θάνατος για ένα σουσάμι είναι να πέφτει σαν πεφταστέρι από το σάντουιτς στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή. Ήταν πραγματικό σοκ για μένα! Το κοιτούσα ανήμπορη και απαθής και άκουγα τα άλλα σουσαμάκια μέσα στο στόμα μου χαρούμενα να ξεφωνίζουν:»Τι τυχερά που είμαστε! Γλυτώσαμε από τον πιο βίαιο θάνατο, είμαστε στο στόμα και σε λίγο θα κατέβουμε στο στομάχι, δεν ξεφύγαμε απ’ τη μοίρα μας!»

Επιστράτευσα όλα τα μέσα για να το σώσω. Το σουσάμι είχε χωθεί με πείσμα ανάμεσα στο 2 και στο 3 . Πήρα οδοντογλυφίδα αλλά γρήγορα συνειδητοποίησα ότι είναι πού χοντρή γι’ αυτή τη δουλειά. ‘Υστέρα σκαρφίστηκα το στοιχείο του αέρα . Έδωσα ένα δυνατό φύσημα στο πληκτρολόγιο που για το μικρό σουσάμι αντιστοιχούσε με τον τυφώνα Κατρίνα…κι όμως το σουσάμι είχε σφηνώσει για τα καλά!

Μετά από πολύ ώρα και πολύ μα πολύ κλάμα και πόνο ψυχής πήρα την τραγική απόφαση: «ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ» Μετράω μέχρι το τρία με κομμένη την ανάσα, πατάω το κουμπί 3 και το σουσάμι χάθηκε στην ανυπαρξία ανάμεσα σε γράμματα και αριθμούς….Το μεγάλο μαύρο πληκτρολόγιο άνοιξε το στόμα του και το κατάπιε…Χαμός…

Το ίδιο σοκ ένιωσα και μ’αυτό το σουσαμάκι που είχε χωθεί άθελά του σ’αυτήν την ύπουλη χαραμάδα. Αυτή τη φορά δεν ήμουν εγώ υπαίτια κάποιος άλλος είχε διαπράξει το φονικό. Κοίταξα πιο προσεκτικά και με φρίκη διαπίστωσα ότι εκεί μέσα ήταν χωμένα κι άλλα πτώματα μαζί με υπολείμματα σκόνης που τα ακινητοποιούσαν ακόμη περισσότερο….Τόσα αδικοχαμένα σουσαμάκια που εξαφανίζονται και ποδοπατούνται!

Κανείς δεν νοιάζεται γι’αυτά!Τους έχω παρατηρήσει όλους σ’αυτό το μαγαζί, που πια έχω το δικαίωμα ν’ αποκαλώ «νεκροταφείο των σουσαμιών»! Άλλοι τα τινάζουν απ΄τις άκρες των χειλιών τους με μια δυνατή και σίγουρη κίνηση και οι πιο αιμοσταγείς δολοφόνοι-υπάλληλοι τα πνίγουν με γιγαντιαία βετέξ στο τέλος της μέρας.

Το σουσάμι έπεσε στη χαραμάδα του τραπεζιού. Όλος ο υπόλοιπος κόσμος όμως κινείται κανονικά…

Κείμενο: Αγγελική Αναστασίου

Φωτογραφία: http://www.layoutsparks.com/1/161426/cemetery-vampire-grave-yard.html

Τα «πρέπει» και τα «θέλω»

Το έχω σκεφτεί πολλές φορές, η λέξη πρέπει ίσως δεν θα υπήρχε στο λεξικό εάν ήμασταν πιο ειλικρινείς. Και εξηγούμαι: Το ”πρέπει” για κάποιον υποκαθιστά το “θέλω” κάποιου άλλου ή και σε κάποιες περιπτώσεις το δικό μας «θέλω» (σε αυτές τις περιπτώσεις καλό θα ήταν να επισκεφτούμε και κανέναν ψυχολόγο, δεν είναι ντροπή). 

Και παραθέτω παραδείγματα για να καταλάβουμε όλοι τι εννοώ:

Αγάπη μου πρέπει να πάμε στη μαμά μου να φάμε σήμερα.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Αγάπη μου ξέρω ότι η μαμά μου σου σπάει τα νευρά και δεν θέλεις να την δεις ούτε ζωγραφιστή αλλά εγώ θέλω να πάμε και φυσικά θα πάμε.

Όταν θα μεγαλώσεις παιδί μου πρέπει να γίνεις γιατρός να είσαι χρήσιμος στη κοινωνία.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Όταν θα μεγαλώσεις παιδί μου θα γίνεις γιατρός γιατί θέλω μέσω εσού  να βγάλω όλα μου τα κόμπλεξ κατωτερότητας που έχω.

Αχ Μαρία μου πρέπει επιτέλους να κόψεις αυτό το μαλλί δεν σου πάει καθόλου.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Μαρία μου για να κυκλοφορούμε μαζί, θέλω επιτέλους να αποκτήσεις λίγο στυλ μπας και σταυρώσω και εγώ κάνα γκόμενο.

Δεν πάει άλλο πρέπει να χωρίσουμε.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Σε βαρέθηκα και θέλω επιτέλους να ξεμπερδεύω με σένα μπας και βρω κάνα γκομενάκι της προκοπής.

Ωραία η παρέα σας αλλά πρέπει να φύγω με περιμένουν.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Βαρέθηκα τη ζωή μου μαζί σας και θέλω να φύγω πριν πεθάνω από πλήξη.

Θα ‘πρεπε Θα ‘πρεπε να σουν εδώ.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Θέλω να είσαι εδώ αλλά δεν μου έβγαινε ο στίχος οπότε χρησιμοποίησα το πρέπει.

Και πολλά πολλά άλλα παραδείγματα που μπορείτε να σκεφτείτε και εσείς . Κάντε αυτό το παιχνιδάκι, αντικαταστήστε τη λέξη πρέπει με τη λέξη θέλω. Ειλικρίνεια στις σχέσεις μας, ειλικρίνεια στον εαυτό μας. Σβήστε το πρέπει από το λεξικό σας μπορείτε. 

Απόδοση κειμένου Δημοσθένης Πατρινός.

Διατροφή

Είναι πρέπον να έχουμε μια σωστή διατροφή, καθώς είναι το Α και το Ω της καλής υγείας. 7 πρέπει της καθημερινής μας διατροφής είναι:

Πρέπει να τρώμε πάντα πρωινό .Π.χ. 1 ποτήρι χυμό και ένα τοστ ή γάλα με δημητριακά χαρίζουν ενέργεια και βιταμίνες.

Πίνουμε τουλάχιστον 2 λίτρα νερό την ημέρα. Πίνουμε νερό ανάμεσα στα γεύματα και όχι κατά τη διάρκεια αυτών.

Τρώμε σαλάτες πάντα μαζί με το κυρίως πιάτο προσφέρει φυτικές ίνες απαραίτητες για τη σωστή λειτουργία του πεπτικού συστήματος.

Ένα κομμάτι μαύρης σοκολάτας καθημερινά μειώνει το στρες.

3 φλιτζάνια πράσινο τσάι ημερησίως βοηθάει στην απώλεια βάρους ,στη μείωση της χοληστερόλης και όχι μόνο!

1 ποτήρι κόκκινο κρασί την ημέρα για καλή καρδία.

Βάζουμε το περπάτημα στη καθημερινότητα μας. ( Το λιγότερο 20' την μέρα γρήγορο βάδην)

 Κείμενο: Happy Mummy 

Φωτογραφία: http://www.zimbio.com/member/impulsemagazine/articles/_BNg_sYY5JX/Early+Bird+Gets+Healthy+Body

«Το νερό της βροχής»

Τίποτα δεν είναι πιο οριστικό. Πιο οριστικό δεν γίνεται. Πιο οριστικό ίσως ακόμα κι απ’ το θάνατο.

Είχα χρόνια να τον δω. Δύο ή τρία κάπου εκεί. Και είχα πάψει και να τον σκέφτομαι εδώ και αρκετό καιρό. Ο χρόνος συγχωρεί, μας συγχωρεί. Τον θυμόμουν πού και πού μόνο με μια αόριστη γλύκα, ίσως από μια μυρωδιά ή από ένα αστείο σε κάποια παρέα στα πεταχτά.

Δεν ξέρω γιατί πήγα εκεί. Εκεί πηγαίναμε μόνο μαζί. Και μόνο τότε. Έβρεχε πολύ, ήταν μια απ’ τις μέρες που αρνούνται τον χαιρετισμό του χειμώνα, που κάνουν τα πάντα για να τον κρατήσουν, να επιμηκύνουν λίγο ακόμα τη ζωή του. Μπήκα για να γλιτώσω τη βροχή. Τίποτα δεν είχε αλλάξει. Όπως τότε. Εμείς με τις κυριακάτικες εφημερίδες, τα γέλια και τις αγκαλιές μας. 

Κάθισα σ’ ένα τραπέζι δίπλα στο παράθυρο και παρήγγειλα γαλλικό καφέ. Άνοιξα την «Πλωτή Πόλη» στην τσακισμένη σελίδα και έριξα τα μάτια μου στην πρώτη σειρά. Μπορεί να είχε περάσει ένα λεπτό, μπορεί και μία ώρα όταν συνειδητοποίησα ότι ήμουν κολλημένη ακόμα στην πρώτη λέξη.  Έκλεισα το βιβλίο και κοίταξα έξω από το παράθυρο. 

Και τον είδα. Ακριβώς έξω να με κοιτά χωρίς να πλησιάζει. Δεν ξέρω πόση ώρα μπορεί να ήταν εκεί. Μπορεί ένα λεπτό, μπορεί και μία ώρα. Τα μάτια μας συναντήθηκαν για μια μόνο στιγμή, σηκώθηκα και πήγα προς τα έξω. Η βροχή παρέμενε το ίδιο δυνατή, βγήκα χωρίς μπουφάν και με το στριφτό τσιγάρο στο χέρι.

Είχε προχωρήσει, δεν κατάλαβε άραγε ότι βγήκα να τον δω; Τον πρόλαβα στη στροφή του δρόμου. Γύρισε και με κοίταξε κι εγώ του χαμογέλασα. Η βροχή δυνατή κι εμείς –και οι δύο- μούσκεμα, ακίνητοι και αμίλητοι. Μπορεί για ένα λεπτό, μπορεί και για μία ώρα.

«Πρέπει να φύγω» μου λέει ξαφνικά, «συγγνώμη, θέλω πολύ να τα πούμε αλλά βλέπεις, βρέχει πολύ και πρέπει να γυρίσω σπίτι. Θα σε πάρω όμως τηλέφωνο πολύ άμεσα, έχουμε πολύ καιρό να τα πούμε, θέλω πολύ να σε δω να πούμε τα νέα μας, με τη δουλειά όλα καλά;»

«Καλά, μια χαρά όλα, εσύ;»

«Καλά, παντρεύτηκα, πάνε δυο μήνες» 

«Και είσαι ευτυχισμένος;»

«Ναι πολύ» 

«Εντάξει λοιπόν, θα τα πούμε κάποια στιγμή, περιμένω τηλέφωνο, ναι;»

«Συμφωνία» απάντησε και γύρισε να φύγει.

Μόνο όταν έφτασα πίσω στο καφέ, βρεγμένη μέχρι το κόκαλο αναρωτήθηκα αν αυτά που έτρεχαν στα μάτια του ήταν δάκρυα ή απλώς το νερό της βροχής.

Κείμενο: Βένια Σταματιάδη

Φωτογραφία: http://good-wallpapers.com/pictures/5446/Rain.jpg